صبر کردن زن در صورتی است که مرگ شوهر معلوم نباشد، امّا در صورتی که معلوم باشد می‌تواند با سپری کردن عده وفات، ازدواج مجدد نماید. بر این اساس، زنی که شوهر او مفقود الأثر شده و زنده بودن یا مرگ او معلوم نیست می‌تواند به [محاکم قضایی] یا حاکم شرع جامع الشرائط مراجعه نماید و حاکم، بلافاصله تعیین می‌نماید که تا مدت چهار سال از حال شوهر مفقود الاثر تفحص شود و بعد از گذشت این چهار سال که در آن جست‌وجو ادامه داشته است، چنانچه حال او معلوم نشد، حاکم شرع او را مطلّقه می‌نماید.[1]
در این مدّت، ولیّ شوهر از مال او، یا از مال خودش نفقه زن را می‌پردازد.[2]
از طرفی در این چهار سال خود زن نیز از کسب ثروت ممنوع نیست، لذا اگر از دارایی خود و یا از کسب درآمد برای مخارج خودش مصرف نمود در صورتی که شوهر بعد از چهار سال پیدا شود، مخارجی که زن از جیب خودش داده مانند وامی بر گردن شوهر است که باید به زنش پرداخت کند. و هرگاه زن از خود دارائی نداشته باشد از بیت المال به او داده می‌شود.[3] [1] . ر.ک: صافی گلپایگانی، لطف الله، جامع الأحکام، ج 2، ص 70، قم، انتشارات حضرت معصومه (سلام الله علیها)، چاپ چهارم، 1417ق؛ این حکم برگرفته از روایاتی در این زمینه است؛ ر.ک: کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 6، ص147، بَابُ الْمَفْقُود، ح1، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ، چهارم، 1407ق. [2] . فیاض کابلی، محمد اسحاق، رساله توضیح المسائل، ص 578، م 2752، قم، انتشارات مجلسی، چاپ اول، 1426ق. [3] . امامی، سید حسن، حقوق مدنی، ج 4، ص 253، تهران، انتشارات اسلامیة.
