رد مظالم
رَدّ مظالم بازگرداندن مالی هست که به ناحق گرفته شده است.
با سلام، حکم استفاده از مواد غذایی فاسد شدنی، که مالک آن نیستیم چیست؟ اینجانب به دلیل نوع شغلم با اینگونه مواد غذایی زیاد سر کار دارم اگر به دلایلی از جمله کثرت موارد و یا فراموشی نتوانم رد مظالم بدهم نباید از آن استفاده کنم تا فاسد شود و آن را دور بیاندازم؟ یا اینکه اصلاً به این موضوع اهمیتی ندهم و از آن مواد استفاده کنم؟
اگر صاحب آن مواد را نمی‌شناسید، می‌توانید خودش یا پولش را به فقیر متدین صدقه دهید. یا اینکه با تعیین قیمت، از آن استفاده کرده و پس از پیدا شدن صاحبش، مبلغ آن را به او پرداخت نمایید. پس چنانچه تا یک سال، در جستجوی صاحبش گشته و اعلام عمومی کردید و مالکش پیدا نشد، چیزی بر عهده شما نخواهد بود. همچنین اگر از ابتدا یقین داشته باشید که صاحبش دیگر به دنبال این غذای گمشده نخواهد آمد، استفاده از آن‌ اشکالی ندارد. ضمائم: پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1] حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی): اگر لقطه (چیزی که پیدا شده) از چیزهایی باشد که یک سال نمی‏‌ماند، مانند پختنی، گوشت و میوه‌‏ها و سبزیجات، جایز است که آن را با قیمت‏‌گذاری برای خود بردارد و بخورد و در آن تصرف نماید، یا به دیگری بفروشد و ثمن آن را برای مالکش حفظ نماید، و احتیاط واجب آن است که تا آخر وقتی که خوف خراب شدن می‏‌رود نگهدارد، بلکه وجوب آن خالی از قوت نیست. و در هر صورت، تعریف آن ساقط نمی‏شود، پس خصوصیات و صفات آن را قبل از آن‏که آن را بخورد یا بفروشد حفظ می‏کند سپس یک سال تعریف می‏کند، پس اگر صاحبش آمد و او هم آن را فروخته بود ثمنش را به مالک می‏دهد و اگر آن را خورده بود قیمت آن را غرامت می‏ دهد و اگر نیامد چیزی بر او نیست. حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی): اگر صاحب آن مجهول باشد می‌توانید خودش را یا پولش را به فقیر متدین صدقه بدهید. حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی): استفاده از آنها در صورتی که یقین به اعراض صاحب آن دارید و یا دور ریخته می‌شود و موجب اسراف می‌گردد اشکالی ندارد. [1] . استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، سیستانی، مکارم شیرازی و صافی گلپایگانی (مدظلهم العالی)، توسط سایت اسلام کوئست.
اگر صاحب آن مواد را نمی‌شناسید، می‌توانید خودش یا پولش را به فقیر متدین صدقه دهید. یا اینکه با تعیین قیمت، از آن استفاده کرده و پس از پیدا شدن صاحبش، مبلغ آن را به او پرداخت نمایید. پس چنانچه تا یک سال، در جستجوی صاحبش گشته و اعلام عمومی کردید و مالکش پیدا نشد، چیزی بر عهده شما نخواهد بود. همچنین اگر از ابتدا یقین داشته باشید که صاحبش دیگر به دنبال این غذای گمشده نخواهد آمد، استفاده از آن‌ اشکالی ندارد. ضمائم: پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1] حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی): اگر لقطه (چیزی که پیدا شده) از چیزهایی باشد که یک سال نمی‏‌ماند، مانند پختنی، گوشت و میوه‌‏ها و سبزیجات، جایز است که آن را با قیمت‏‌گذاری برای خود بردارد و بخورد و در آن تصرف نماید، یا به دیگری بفروشد و ثمن آن را برای مالکش حفظ نماید، و احتیاط واجب آن است که تا آخر وقتی که خوف خراب شدن می‏‌رود نگهدارد، بلکه وجوب آن خالی از قوت نیست. و در هر صورت، تعریف آن ساقط نمی‏شود، پس خصوصیات و صفات آن را قبل از آن‏که آن را بخورد یا بفروشد حفظ می‏کند سپس یک سال تعریف می‏کند، پس اگر صاحبش آمد و او هم آن را فروخته بود ثمنش را به مالک می‏دهد و اگر آن را خورده بود قیمت آن را غرامت می‏ دهد و اگر نیامد چیزی بر او نیست. حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی): اگر صاحب آن مجهول باشد می‌توانید خودش را یا پولش را به فقیر متدین صدقه بدهید. حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی): استفاده از آنها در صورتی که یقین به اعراض صاحب آن دارید و یا دور ریخته می‌شود و موجب اسراف می‌گردد اشکالی ندارد. [1] . استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، سیستانی، مکارم شیرازی و صافی گلپایگانی (مدظلهم العالی)، توسط سایت اسلام کوئست.
عنوان سوال:
با سلام، حکم استفاده از مواد غذایی فاسد شدنی، که مالک آن نیستیم چیست؟ اینجانب به دلیل نوع شغلم با اینگونه مواد غذایی زیاد سر کار دارم اگر به دلایلی از جمله کثرت موارد و یا فراموشی نتوانم رد مظالم بدهم نباید از آن استفاده کنم تا فاسد شود و آن را دور بیاندازم؟ یا اینکه اصلاً به این موضوع اهمیتی ندهم و از آن مواد استفاده کنم؟
پاسخ:
اگر صاحب آن مواد را نمی‌شناسید، می‌توانید خودش یا پولش را به فقیر متدین صدقه دهید. یا اینکه با تعیین قیمت، از آن استفاده کرده و پس از پیدا شدن صاحبش، مبلغ آن را به او پرداخت نمایید. پس چنانچه تا یک سال، در جستجوی صاحبش گشته و اعلام عمومی کردید و مالکش پیدا نشد، چیزی بر عهده شما نخواهد بود.
همچنین اگر از ابتدا یقین داشته باشید که صاحبش دیگر به دنبال این غذای گمشده نخواهد آمد، استفاده از آن اشکالی ندارد.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
اگر لقطه (چیزی که پیدا شده) از چیزهایی باشد که یک سال نمیماند، مانند پختنی، گوشت و میوهها و سبزیجات، جایز است که آن را با قیمتگذاری برای خود بردارد و بخورد و در آن تصرف نماید، یا به دیگری بفروشد و ثمن آن را برای مالکش حفظ نماید، و احتیاط واجب آن است که تا آخر وقتی که خوف خراب شدن میرود نگهدارد، بلکه وجوب آن خالی از قوت نیست. و در هر صورت، تعریف آن ساقط نمی‌شود، پس خصوصیات و صفات آن را قبل از آنکه آن را بخورد یا بفروشد حفظ می‌کند سپس یک سال تعریف می‌کند، پس اگر صاحبش آمد و او هم آن را فروخته بود ثمنش را به مالک میدهد و اگر آن را خورده بود قیمت آن را غرامت می دهد و اگر نیامد چیزی بر او نیست.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
اگر صاحب آن مجهول باشد می‌توانید خودش را یا پولش را به فقیر متدین صدقه بدهید.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
استفاده از آنها در صورتی که یقین به اعراض صاحب آن دارید و یا دور ریخته میشود و موجب اسراف می‌گردد اشکالی ندارد. [1] . استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، سیستانی، مکارم شیرازی و صافی گلپایگانی (مدظلهم العالی)، توسط سایت اسلام کوئست.
سوال مرتبط یافت نشد
مسئله مرتبط یافت نشد