یکی از سفارش‌هایی که از جانب معصومان(ع) به مؤمنان شده، داشتن خشوع و حضور قلب در نماز است: «وقتی نماز می‌خوانید، آن‌را آخرین نماز خود بدانید به گونه‌ای که گویا می‌خواهید با آن وداع کنید».[1]
این مضمون با عبارت‌های مختلفی در روایات وجود دارد:
1. از شخص پیامبر گرامی اسلام(ص) و خطاب به انس.[2]
2. از حضرت امام علی(ع). [3]
3. توصیه‌ای از امام سجاد(ع).[4]
4. روایتی از امام باقر(ع) در توصیف نماز‌خواندن امام سجاد(ع).[5]
5. از امام صادق(ع) به نقل از پیامبر اسلام(ص).[6]
6. روایت مستقیم از خود امام صادق(ع).[7] [1] . ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول(ص)، ص 118، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1404ق. [2] . ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، دعائم الاسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الاحکام، ج 1، ص 157، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ دوم، 1385ق. [3] . تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، ص 285، قم، دار الکتاب الاسلامی، چاپ دوم، 1410ق. [4] . حلوانی، حسین بن محمد، نزهه الناظر و تنبیه الخاطر، ص 90، قم، مدرسه الامام المهدی(عج)، چاپ اول، 1408ق. [5] . شیخ صدوق، الخصال، ج 2، ص 517، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1362ش. [6] . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 4، ص 261، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1407ق. [7] . شیخ صدوق، الامالی، ص 256، بیروت، اعلمی، چاپ پنجم، 1400ق.
