در قرآن کریم در آیه‌ای می‌خوانیم: (اذا نفخ فی الصور فلا انساب بینهم) که در درستی و شفافیت مطلب شکی نیست و در روز قیامت نسبت‌ها را بی اعتبار معرفی می‌نماید؛ یعنی هرکس فقط خودش هست و مسئول اعمال خودش بدون هیچ انتسابی. از طرفی در یکی از روایات منسوب به رسول گرامی اسلام(ص) نقل شده است که؛ (در روز قیامت هنگامی که نوزادان و کودکانی از امت اسلام را که در کودکی از دنیا رفته‌اند را می‌خواهند وارد بهشت نمایند، اینها مقاومت می‌کنند و می‌گویند تا پدر و مادر ما وارد نشوند ما وارد بهشت نخواهیم شد). البته چون روایت را نقل به مضمون گفتم ممکن است عین جملات روایت نباشد که قطعاً حقیقت مطلب برای شما روشن است. حال این‌جا این مطلب کاملاً در تناقض با آیه شریفه قرار می‌گیرد. تقاضا دارم این موضوع را تشریح و تبیین فرمائید.

در قرآن کریم آمده است: «هنگامی که در صور دمیده می‌شود، پس در آن روز نه میانشان خویشاوندی و نسبی وجود خواهد داشت و نه از اوضاع و احوال یکدیگر می‌پرسند»؛ یعنی پس از نفخ صور، انسان با اعمالش تنها می‌ماند، و هیچ‌کس نمی‏تواند حتی از برادر و فرزند و پدرش دفاع کند و یا مجازات او را به جان بخرد. در زمان نفخ صور، انسان تنها به این دلیل که با دیگری قوم و خویش است، نجات نمی‌یابد و تنها اعمال او است که در پرونده او ثبت شده است.
طبق این آیه، نسبت خویشاوندی هیچ فایده‌ای ندارد؛ در حالی‌که در روایات بسیاری خلاف این مطلب ذکر شده است؛ به عنوان نمونه سخنی از پیامبر اسلام(ص) نقل شده است که جنین سقط شده تقاضا می‌کند تا پدر و مادرش پیش از او وارد بهشت شوند، و آنها به دستور خداوند وارد بهشت خواهند شد.
با تأمل و دقت در آیه در خواهیم یافت که این اشکال وارد نیست؛ زیرا اولاً: روایات مربوط به نقش نسبت خانوادگی در قیامت، بعد از استقرار در بهشت یا در آستانه بهشت و جهنم است، در حالی‌که تأثیر نداشتن نسبت خانوادگی که در آیه مورد بحث آمده، مربوط به مراحل نخستین رستاخیز است که اضطراب و وحشت بسیار دارد. ثانیاً: این نسبت‌ها برای همگان کافی نخواهد بود؛ روشن است پدران و مادرانی مشمول این کمک و درخواست فرزندان قرار می‌گیرند که در مرگ فرزند صبر نمودند و به پاسداشت این صبر، خداوند فرزندانشان را شفیع آنها قرار می‌دهد.