سلام حاج آقا؛ خدا قوت لطفا خصوصی: 1.دیروز تازه فهمیدم هنوز خیلی مونده تا بشناسمتون!راستش انتظار برخورد خوبتون رو نداشتم؛ فکر میکردم منو ببینین بهم اخم میکنین و شاید اصلا بگین چرا اومدی سر کلاس؟حتی اونقدر از برخوردتون می ترسیدم که توی مراسم کلنگ زنی هم که اومدم سعی کردم طوری قایم بشم که شما منو نبینین.ولی شما بهم لبخند زدین حتی با اینکه باز هم فهمیدین به توصیه تون عمل نکردم. 2.راستش آخرین چیزی که از شما توی ذهنم حک شده بود و مرتب تکرار میشد لحظه ای بود که سرم داد زدین و گفتین من حداقل 800 تا پیام از تو خوندم و با هربار یادآوریش انگار یه چیزی آوار میشد روی سرم! برای همین دیروز نامه مو واقعا با ترس دادم و اصلا انتظار نداشتم با اون محبت بگین نامه مو بدم بهتون 3.همه این ها رو نوشتم تا ازتون تشکر کنم و یک سؤال:میتونم بازهم سر کلاس بیام؟یا میتونم از راهنماییتون در حل این مسئله کمک بگیرم؟

سلام/ دلم می سوزد برای اشتباهتی که اگر به سادگی ترک شود زندگی بهتری خواهید داشت. بهترین تشکر و بالاترین احترام به امثال ما عمل به توصیه است نه تعارف و تمجید -که بعضا ذم است شبیه مدح!-
با گروه اجرایی صحبت کنید.