یه روز دلی با عشق و صمیمت خودش همه رو به دنیایی سعادت می کشوند اما ذهنی که دچار لجنی از خیال های پوچ واهی شده لجن زاری که منو که با اون روحیات و عشق درون به اوج می رسوند الان به زیر فرش کشیده شده. همه حرفا قشنگ، همه نگاها قشنگ اما کو اون انسان قشنگ که خدا تو دلش خونه ای مهربونی و انسانیت داره آره انسانیت من خودم ...هستم و ... اما چطور شده که تو لجن زاری از خیال غرق شدم تا شاید برای زندگی دیگر زیبا شوم به امید دیدن انسانیت الهی

 سلام/ این درددل است و یک شکایت مبهم و البته بی فایده و ای بسا برای شما مضر
پیشنهادم مراجعه مستمر و پیگر شما به یک روان شناس باسواد و مومن است. سررشته را گم نکن تا مشکل کاملا حل شود. این نوسان ها تقریبا برای همه پیش می آید اما وقتی احساس و هیجان را درگیر می کند و عملکردها را تحت تاثیر قرار می دهد باید تشخیص دقیق و درمان آن جدی گرفته بشه