بیمارستان
بیمارستان _ که در زبان عربی به آن مستشفی میگویند _ محلّ نگهداری و درمان بیماران است و از آن به مناسبت در باب زکات یاد شده است.
سلام. ممنون از وقتی که می گذارید و به این همه سوال با سعه صدر پاسخ می دید. حاج آقا لطفا سوال منو پاسخ بدین که خیلی به راهنماییتون نیاز دارم. دختری هستم 28 ساله که از 9 سال پیش به بیماری ام اس مبتلا شدم و به این دلیل محدودیت هایی از نظر ازدواج، شغل و ادامه تحصیل ( با توجه به وضعیتم ) برام پیش اومد. که شکر خدا تونستم با تمام این محدودیت ها کنار بیام. پدرم کارمندن و درآمدشون حلاله اما بیشتر از نصف حقوق و وقتمون صرف بیماری و گرفتاری میشه. من نمیدونم باید چه کار کنیم تا زندگی کمی برامون راحت تر بگذره. من دختری هستم که خداوند بهم توفیق خوندن نماز اول وقت و رعایت حجاب ووو داده اما چرا اینقدر زندگی برام سخت میگذره و تمام وقت در بیمارستان و مطب دکترم و روز به روز حالم بدتر میشه؟ مگه پولمون حرومه که صرف بیماری میشه؟ حاج آقا ازتون خواهش میکنم هر توصیه ای برای شفای این زندگی دارید بفرمایید. براتون آرزوی سلامتی میکنم.
 سلام/ این چه حرفیه؟!!! مگر بیماری مساوی است با عقوبت کسب حرام؟! مگر مومنین بیمار نمی شوند؟! مراقب ایمانت باش مراقب باش شیطان صبرت را ندزدد.  دخترم هرچه برای مومن پیش می آید خیر اوست. در خیرخواهی و لطف  و مهربانی خدا شک نکن. دنیا خیلی زودگذر است تمام بیماران و تمام سالم ها و تمام فقیران و تمام ثروتمندان، تمام زندانیان و زندان بان ها تمام شاهان و تمام گداهای 100 سال پیش تا هزاراتن سال قبل همه مرده اند و بر همه ی آنها به سرعت گذشت. برای شفای شما دعا می کنم. 
 سلام/ این چه حرفیه؟!!! مگر بیماری مساوی است با عقوبت کسب حرام؟! مگر مومنین بیمار نمی شوند؟! مراقب ایمانت باش مراقب باش شیطان صبرت را ندزدد.  دخترم هرچه برای مومن پیش می آید خیر اوست. در خیرخواهی و لطف  و مهربانی خدا شک نکن. دنیا خیلی زودگذر است تمام بیماران و تمام سالم ها و تمام فقیران و تمام ثروتمندان، تمام زندانیان و زندان بان ها تمام شاهان و تمام گداهای 100 سال پیش تا هزاراتن سال قبل همه مرده اند و بر همه ی آنها به سرعت گذشت. برای شفای شما دعا می کنم. 
عنوان سوال:
سلام. ممنون از وقتی که می گذارید و به این همه سوال با سعه صدر پاسخ می دید. حاج آقا لطفا سوال منو پاسخ بدین که خیلی به راهنماییتون نیاز دارم. دختری هستم 28 ساله که از 9 سال پیش به بیماری ام اس مبتلا شدم و به این دلیل محدودیت هایی از نظر ازدواج، شغل و ادامه تحصیل ( با توجه به وضعیتم ) برام پیش اومد. که شکر خدا تونستم با تمام این محدودیت ها کنار بیام. پدرم کارمندن و درآمدشون حلاله اما بیشتر از نصف حقوق و وقتمون صرف بیماری و گرفتاری میشه. من نمیدونم باید چه کار کنیم تا زندگی کمی برامون راحت تر بگذره. من دختری هستم که خداوند بهم توفیق خوندن نماز اول وقت و رعایت حجاب ووو داده اما چرا اینقدر زندگی برام سخت میگذره و تمام وقت در بیمارستان و مطب دکترم و روز به روز حالم بدتر میشه؟ مگه پولمون حرومه که صرف بیماری میشه؟ حاج آقا ازتون خواهش میکنم هر توصیه ای برای شفای این زندگی دارید بفرمایید. براتون آرزوی سلامتی میکنم.
پاسخ:
سلام/ این چه حرفیه؟!!! مگر بیماری مساوی است با عقوبت کسب حرام؟! مگر مومنین بیمار نمی شوند؟! مراقب ایمانت باش مراقب باش شیطان صبرت را ندزدد.
دخترم هرچه برای مومن پیش می آید خیر اوست. در خیرخواهی و لطف و مهربانی خدا شک نکن. دنیا خیلی زودگذر است تمام بیماران و تمام سالم ها و تمام فقیران و تمام ثروتمندان، تمام زندانیان و زندان بان ها تمام شاهان و تمام گداهای 100 سال پیش تا هزاراتن سال قبل همه مرده اند و بر همه ی آنها به سرعت گذشت.
برای شفای شما دعا می کنم.
- [سایر] با سلام به خدمت جناب اقای مرادی حاج اقا من تا حدودی برنامه ی شما را دیده ام و همیشه از شنیدن حرفهایتان لذت برده ام غرض از مزاحمت اینکه سوالاتی داشتم که تقاضا دارم به انها جواب بدهید. من دختری 20 ساله هستم که در سال اول ورودم به دانشگاه(تقریبا 2 سال پیش ) اقایی که هم کلاسی ام بود به من ابراز علاقه کرد و من هم بعد از مدتی به او علاقه مند شدم و به او جواب مثبت دادم. البته فقط مادرم از جریان خبر داشت و مرتب مرا نصیحت می کرد ولی من به حرفهایش گوش نکردم و مدتی با ان اقا دوست بودم .البته تو رو خدا فکر بدی در مورد من نکنید قصد ما فقط ازدواج بود و این دوستی برای شناخت بیشتر و جور شدن شرایط ازدواج . دو ترم که گذشت او برای امدن به خاستگاری اقدام کرد ولی پدرم حتی با امدن انها به منزلمان مخالفت کرد چه برسد به جواب مثبت .و دلیل مخالفتهای پدرم نداشتن شغل وسن کم (21 سال )و نرفتن به سربازی بود. دیگر ارتباطمان را با هم خیلی کم کردیم و فقط در حد ایمیل با هم ارتباط داشتیم.این اقا یک شب خوابی دید که تعبیرش این بود که خدا بهش توجه خاصی داره .از اون روز به بعد رفتارش به کلی تغییر کردو به قول خودش هر روز به خدا نزدیکتر میشه . حالا چیزایی میگه که من واقعا تعجب میکنم .مثلا میگه قبل از ازدواج باید بگی که این چیزها رو در اینده قبول میکنی. اون میگه نباید جشن عروسی بگیریم چون گناهه و در عوضش به زیارت میریم - میگه زن نباید بیرون از خونه کار کنه چون مجبور میشه با نامحرم ها برخورد داشته باشه و در نتیجه گناه کنه - میگه بعد از ازدواج باید هر دومون 10 سال برویم حوزه درس بخونیم-میگه توی زندگی اینده قصد داره تلویزیون رو از زندگیش حذف کنه- گوشت نخوره- و تا می تونه روزه بگیره و میگه همسرش هم این کارها رو در حدی که می تونه باید انجام بده-حاج اقا با این حرفایی که میزنه دیگه نمی خوام باهاش ازدواج کنم و دیگه هیچ علاقه ای بهش ندارم .چون به نظرم اون دچار اشتباه شده . و خدایی زندگی کردن به این چیزا ربطی نداره. از طرفی مغرورتر و لجبازتر از اونیه که از حرفش برگرده خواهش می کنم شما بگید حاج اقا این کارا به نظر شما درسته یا نه؟ایا زندگی خدایی اینجوریه؟ در ضمن من توی یه خانواده ی مذهبی بزرگ شدم و نمازو روزه و قران رو هیچ وقت فراموش نکردم. و تنها گناه بزرگی که مرتکب شدم دوستی با او بود ولی بعد توبه کردم و الان دیگه باهاش قطع رابطه کردم و مطمئنم خدا منو بخشیده. حاج اقا ازتون تمنا دارم پاسخ سوال مرا بدهید.با تشکر از شما
- [سایر] باز هم سلام شما جواب سلام و احوالپرسی و حرف های نه چندان مهم و..رو میدید اما اگه یکی یه سؤال مهم داشته باشه هزار بار باید براتون پیام بفرسته تا شاید جواب بدین. میدونم طولانیه و پیامها زیاد و وقت شما برای پاسخگویی کم، اما ما هم به جواب شما نیاز داریم. باور کنید کسی رو ندارم که باتجربه باشه وگرنه مزاحم شما نمی شدم. دوباره می فرستم به امید اینکه این بار جوابمو بدین: (لطفا همه پیام رو در سایت نذارید) من دختری 23 ساله هستم و خانواده ای مذهبی دارم(البته نه از نوع افراطیش). سال گذشته در راه دانشگاه پسری که اصلا نمی شناختمش جلوی من را گرفت و گفت که از در خانه تا اینجا(یعنی نزدیک دانشگاه)دنبال من برای امر خیر اومده و من به او گفتم که خیلی کار اشتباهی کرده و گذاشتم رفتم. حدود 1 ماه بعد خواهرش را فرستاد دم در خانه و با مادرم صحبت کرد و معلوم شد که خواهرش در کوچه ما می نشیند و این آقا حدود 1 ماه من را تحت نظر داشته و بعد برای خواستگاری اقدام کرده. آن زمان ما جواب رد دادیم به خاطر اینکه می خواستم درس بخوانم و قصد ازدواج نداشتم اما ناگفته نماند که بدم نمی آمد یک بار بیایند و بیشتر درباره اش بدانم و درباره اش فکر کنم. چون تقریبا موارد ظاهری و اولیه اش خوب بود: به گفته خواهرش فوق دیپلم ریاضی داشت و در یک شرکت عمرانی کار می کرد،اهل رفیق بازی و سیگار نبود و نماز و روزه اش هم به جا بود. یک خانه و ماشین هم داشت. اما مهم ترین دلیل ما برای رد کردن او این بود که من را در خیابان دیده و انتخاب کرده بود و این شیوه انتخاب او از نظر من و خانواده ام اصلا درست نبود. به نظر ما کسی که اینقدر راحت و از روی ظاهر همسرش رو انتخاب کنه و درباره زندگیش تصمیم بگیره، درباره مسائل مهمتر زندگیش هم مسلما همین طور تصمیم خواهد گرفت. خلاصه که گذشت و من پیش خودم فکر کردم که حتما کس دیگری رو میبینه و دنبال اون میره. اما بعد از یک سال دوباره دو تا از خواهرهاش اومدند دم در خانه(البته خودش و مادرش هم آمده بودند اما جلو نیامدند) و دوباره همان حرف ها را به مادرم زدند. نگو که آقا تو این 1 ساله تو فکر من بوده و هرچی دخترای دیگه رو بهش پیشنهاد می دادند قبول نمیکرده و خواهرش رو مقصر میدونسته که ما جواب رد دادیم وگفته که حتما خواهرش طوری صحبت کرده که ما قبول نکردیم. مادرم طبق حرف هایی که همیشه وقتی حرف ازدواج به میان می آمد، من می گفتم، به آنها گفته بود که من قصد ازدواج ندارم(اما مدتی است که این نظر من عوض شده ولی به مادرم هنوز نگفته ام). خلاصه، قرار شد که مادرم با من صحبت کند و به آنها جواب دهد. وقتی موضوع را با من درمیان گذاشت ازش پرسیدم نمیشه حالا بیایند و صحبت کنیم و درباره اش فکر کنیم؟ دلیلم هم این بود که مسائل اولیه که لازم است را ظاهرا این شخص دارد، و مادرم موافقت کرد اما وقتی موضوع را با پدرم درمیان گذاشت او مخالفت کرد و گفت کسی که همین طوری یکی رو می بینه و به همین راحتی انتخاب می کنه به درد زندگی نمی خوره. پدرم همون دلیلی رو آورد که پارسال خودم آوردم ولی الان اصلا بهش فکر نکردم. به نظر شما آیا این تفکر درسته؟ از طرفی فکر می کنم که کسی که یک سال سر تفکرش مونده و با اینکه جواب رد شنیده باز هم نظرش عوض نشده این انتخابش از روی احساس نبوده، چون بالاخره رفتار من رو در مدتی که تحت نظرم گرفته بوده، دیده و همین هم، تا حدی ولو کم، خصوصیات من رو نشونش داده. اما از طرفی هم حرف پدرم درست به نظر می رسه و الان نمیدونم چی کار کنم؟ 1- من چادری هستم و وقتی بیرون می روم آرایش نمی کنم و کلا ظاهری ندارم که توجه دیگران را جلب کنم و فکر نمی کنم که این آقا از روی قیافه من را انتخاب کرده باشد، و مسلما یکی از ملاک های ایشان همین چادری بودنم است و...، کسی را بخاطر چادرش و مذهبی بودنش انتخاب کند، لا اقل ارزش فکر کردن را دارد. آیا این نظرم درست است؟ 2- آیا پدرم درست میگه و دیگر نباید به این آقا فکر کنم یا اینکه نظر پدرم درست نیست و باید روی این مورد کمی بیشتر فکر کنیم؟ 3- اگر نظر پدرم (که زمانی نظر من هم بود و الان هم تا حدودی هست)درست نیست چه دلایل منطقی می تونم برایش بیارم تا هم خودم مطمئن تر قدم بردارم و هم پدرم راضی بشه که آنها بیایند و بیشتر با هم آشنا بشیم و بعد تصمیم بگیریم. پدرم آدم منطقی است و با دلیل و برهان میشه راضی اش کرد. 4- از طرفی اطراف ما در فامیل پسری که سن و سالش به من بخوره وجود نداره و کسی که در آینده همسر من میشه مسلما از فامیل نیست، یا از همکارانم خواهد بود که فعلا همچین آدمی در محل کارم نیست، یا از هم دانشگاهی هام، یا کسانی که توی مجالس و جاهای دیگه من رو می بینند، می خوام بگم این اتفاق ممکنه باز هم برام بیفته و بالاخره یکی از همین آدم هایی که یا خودشون یا خانواده شان منو می بینند و می پسندند، همسرم میشه و اگه ما بخوایم همشونو با همین تفکر رد کنیم که نمیشه، درسته؟ بالاخره یک اولین باری باید وجود داشته باشه، نه ؟ 5- یک مشکل دیگه هم دارم و اون اینه که چطوری می تونم به مادرم بگم که نظر من درباره ازدواج فرق کرده و قصد ازدواج دارم؟ نمی دونم چه طوری بهش بگم که خواستگارام رو رد نکنه، آخه همشونو که مثل این مورد من نمی فهمم که بخوام نظرم رو بگم. اصلا روم نمیشه و نمیدونم که چه طوری باهاش این موضوع رو مطرح کنم که یه وقت فکر نکنه من برای ازدواج عجله دارم و هول شدم. در ضمن اصلا دوست ندارم که دیر ازدواج کنم، چون در اطرافم می بینم کسانی که سنشون بالاست و هنوز ازدواج نکردند اولا توقعاتشون بالاتر میره یا اینکه از لحاظ فکری توی انتخاب دچار وسواس میشن، ثانیا افرادی که می آیند خواستگاریشون اغلب کسانی هستند که سنشون خیلی از اون ها بیشتره و من اصلا با فاصله سنی زیاد نمی تونم کنار بیام، ثالثا این افراد آخرش هم کسی رو که انتخاب می کنند کسی نیست که همیشه می خواستند، و من نمی خوام دچار این مشکلات بشم. باز هم متشکرم. اجرتون با خدا، چه جوابمو بدید چه نه.
مسئله مرتبط یافت نشد