انتقام
انتقام از ماده"نقم" به معنای انکار یک چیز و عیبگیری از آن است. [۱] از آن به مناسبت در بابهای تجارت، نکاح و دیات سخن رفته است.
در آیه کریمه: \"وَمَنْ عَادَ فَینتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَاللّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ\"، سبب انتقام چیست؟
آیه مورد استناد در پرسش، در دنباله آیات قبلی از سوره مائده است که به تشریع حرمت صید در حال احرام پرداخته است. در این جا خداوند می فرماید کسانی که از حد خدا تجاوز کنند؛ یعنی تحریم صید در حال احرام را نادیده بگیرند، و در حالی که محرم هستند شکار کنند، خداوند نیز از آنان انتقام خواهد گرفت. بنابر این، علت انتقام خداوند، اصرار بر گناه است.[1] کسی که به عمل حرام صید در حال احرام بازگشت کند، خدا از او انتقام می گیرد. این آیه مشعر بر این است که گناه این عمل به قدری بزرگ است که برای افرادی که اصرار بر آن دارند، جبران‌ پذیر نیست. در مرتبه اول به جبران و کفاره و توبه رفع می شود، اما با بازگشت و تکرار بر این عمل، خدا از متخلفان انتقام می گیرد؛ زیرا که او خداوند غالب و صاحب انتقام است، و بیان این چنینی، بزرگی گناه و معصیت بنده را می رساند.[2] پی نوشت: [1] مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج ‌3، ص 128، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1424ق. [2] ر. ک: امین، سیده نصرت، مخزن العرفان در تفسیر قرآن، ج ‌4، ص 385، نهضت زنان مسلمان، تهران، 1361ش. منبع:islamquest.net
آیه مورد استناد در پرسش، در دنباله آیات قبلی از سوره مائده است که به تشریع حرمت صید در حال احرام پرداخته است. در این جا خداوند می فرماید کسانی که از حد خدا تجاوز کنند؛ یعنی تحریم صید در حال احرام را نادیده بگیرند، و در حالی که محرم هستند شکار کنند، خداوند نیز از آنان انتقام خواهد گرفت. بنابر این، علت انتقام خداوند، اصرار بر گناه است.[1] کسی که به عمل حرام صید در حال احرام بازگشت کند، خدا از او انتقام می گیرد. این آیه مشعر بر این است که گناه این عمل به قدری بزرگ است که برای افرادی که اصرار بر آن دارند، جبران‌ پذیر نیست. در مرتبه اول به جبران و کفاره و توبه رفع می شود، اما با بازگشت و تکرار بر این عمل، خدا از متخلفان انتقام می گیرد؛ زیرا که او خداوند غالب و صاحب انتقام است، و بیان این چنینی، بزرگی گناه و معصیت بنده را می رساند.[2] پی نوشت: [1] مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج ‌3، ص 128، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1424ق. [2] ر. ک: امین، سیده نصرت، مخزن العرفان در تفسیر قرآن، ج ‌4، ص 385، نهضت زنان مسلمان، تهران، 1361ش. منبع:islamquest.net
عنوان سوال:
در آیه کریمه: \"وَمَنْ عَادَ فَینتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَاللّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ\"، سبب انتقام چیست؟
پاسخ:
آیه مورد استناد در پرسش، در دنباله آیات قبلی از سوره مائده است که به تشریع حرمت صید در حال احرام پرداخته است. در این جا خداوند می فرماید کسانی که از حد خدا تجاوز کنند؛ یعنی تحریم صید در حال احرام را نادیده بگیرند، و در حالی که محرم هستند شکار کنند، خداوند نیز از آنان انتقام خواهد گرفت. بنابر این، علت انتقام خداوند، اصرار بر گناه است.[1] کسی که به عمل حرام صید در حال احرام بازگشت کند، خدا از او انتقام می گیرد. این آیه مشعر بر این است که گناه این عمل به قدری بزرگ است که برای افرادی که اصرار بر آن دارند، جبران پذیر نیست. در مرتبه اول به جبران و کفاره و توبه رفع می شود، اما با بازگشت و تکرار بر این عمل، خدا از متخلفان انتقام می گیرد؛ زیرا که او خداوند غالب و صاحب انتقام است، و بیان این چنینی، بزرگی گناه و معصیت بنده را می رساند.[2]
پی نوشت:
[1] مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج 3، ص 128، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1424ق.
[2] ر. ک: امین، سیده نصرت، مخزن العرفان در تفسیر قرآن، ج 4، ص 385، نهضت زنان مسلمان، تهران، 1361ش.
منبع:islamquest.net
- [سایر] در آیه کریمه: \"وَمَنْ عَادَ فَینتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَاللّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ\"، سبب انتقام چیست؟
- [سایر] با اشاره به آیه کریمه ”لاتبدیل لخلق اللّه“ جریان جوان شدن زن عزیز مصر و امثال آن چیست؟ چگونه می‌شود زن سالمندی جوان شود؟
- [سایر] خداوند در سوره آل عمران می فرماید: وَ لَقَدْ صَدَقَکُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُم بِإِذْنِهِ حَتیَّ إِذَا فَشِلْتُمْ وَ تَنَازَعْتُمْ فیِ الْأَمْرِ وَ عَصَیْتُم مِّن بَعْدِ مَا أَرَئکُم مَّا تُحِبُّونَ مِنکُم مَّن یُرِیدُ الدُّنْیَا وَ مِنکُم مَّن یُرِیدُ الاَْخِرَةَ ثُمَّ صَرَفَکُمْ عَنهُْمْ لِیَبْتَلِیَکُمْ وَ لَقَدْ عَفَا عَنکُمْ وَ اللَّهُ ذُو فَضْلٍ عَلیَ الْمُؤْمِنِین (در نبرد احد قطعا خدا وعده خود را با شما راست گردانید، آنگاه که به فرمان او آنان را می کشتید تا آنکه سست شدید و در کار (جنگ و بر سر تقسیم غنایم) با یکدیگر به نزاع پرداختید و پس از آنکه آنچه را دوست داشتید (یعنی غنایم را) به شما نشان داد نافرمانی نمودید برخی از شما دنیا را و برخی از شما آخرت را می خواهد، سپس برای آنکه شما را بیازماید از (تعقیب) آنان منصرفتان کرد و از شما درگذشت و خدا نسبت به مؤمنان با تفضل است. (152) إِنَّ الَّذِینَ تَوَلَّوْاْ مِنکُمْ یَوْمَ الْتَقَی الجَْمْعَانِ إِنَّمَا اسْتزََلَّهُمُ الشَّیْطَانُ بِبَعْضِ مَا کَسَبُواْ وَ لَقَدْ عَفَا اللَّهُ عَنهُْمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِیمٌ(155) (روزی که دو گروه (در احد) با هم رویاروی شدند کسانی که از میان شما (به دشمن) پشت کردند در حقیقت جز این نبود که به سبب پاره ای از آنچه (از گناه) حاصل کرده بودند شیطان آنان را بلغزانید و قطعاً خدا از ایشان درگذشت، زیرا خدا آمرزگار بردبار است. (155) فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنهُْمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شَاوِرْهُمْ فیِ الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلیَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یحُِبُّ الْمُتَوَکلِِّینَ(159) (پس به (برکت) رحمت الهی با آنان نرمخو (و پرمهر) شدی و اگر تندخود و سختدل بودی قطعاً از پیرامون تو پراکنده می شدند پس از آنان درگذر و برایشان آمرزش بخواه و در کار (ها) با آنان مشورت کن و چون تصمیم گرفتی بر خدا توکل کن زیرا خداوند توکل کنندگان را دوست می دارد. (159) خداوند متعال در دو آیه نخست تأکید می فرماید که اصحاب را بخشیده است و در آیه سوم از رسول خود نیز می خواهد که او نیز از تقصیرات آنان درگذرد و از خداوند برای آنان استغفار نماید و حتی درکارها با آنان مشورت نماید. خوب، اگر خداوند نه تنها از آنان درگذشته بلکه مشورت با آنان را توصیه می نماید، ببینید چه گناه بزرگی متوجه شما شیعیان است که صحابه را برای امری که خدا و رسولش از آن درگذشته اند، ملامت می کنید؟
مسئله مرتبط یافت نشد