تحدی) به معنای مقابله‌ناپذیری قرآن است، و خداوند، در آیات تحدی، با سه تعبیر از مردم خواسته است همانند قرآن بیاورند:
1. در آیه (بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآن (1) مانند این قرآن).
2. در آیه (بِحدِیث مِثْلِهِ ( (2)، گفتاری مانند این قرآن).
3. در آیه (فَأْتُوا بِسُوره مِنْ مِثْلِهِِ (3)، سوره‌ای مانند یک سوره قرآن).
4. در آیه (فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِه ِ (4) ده سوره مانند سوره‌های قرآن).
دانشوران از دیرباز در این که چه مقدار معجزه است، اختلاف داشته‌اند؛ ولی با توجه به مجموع آیات می‌توان گفت: از آن جا که اعجاز قرآن از نظر محتوا و قالب به نظم خاص حاکم بر مجموعه هدفمند و برخوردار از آغاز و انجام مشخص بستگی دارد، کمتر از یک مجموعه به هم پیوسته آیات نمی‌تواند موضوع تحدی باشد. بنابراین، در تحدی به سخنی مانند قرآن (بِحدِیثٍ مِثْلِه) یا تحدی از قرآن نازل نشده بود تمام قرآن مراد نیست. همچنین مراد از )سوره( در دیگر آیات تحدی، معنای لغوی این واژه است نه یکی از سوره‌های صد و چهارده گانه قرآن. سوره در لغت معنایی چون فقره و پاراگراف دارد.
بنابراین، آنچه قرآن بدان تحدی کرده، بخشی از آیات به هم پیوسته و برخوردار از نظم خاص و آغاز و انجام مشخص است. با این معیار حتی یک آیه، نظیر آیه دین (282 سوره بقره) که به احکام قرض می‌پردازد، می‌تواند مورد تحدی باشد؛ ولی سایر آیات قبل و بعد آن مورد تحدی نیست. (5)
پی نوشت ها:
1. اسرا (17): آیه 88.
2. طور (52): آیه 44.
3. بقره (2): آیه 23.
4. هود (11): آیه 13.
5. قرآن‌شناسی، محمود رجبی، ص 186.
eporsesh.com
