اصبغ بن نباته می گوید: (اتیت امیرالمومنین علیه السلام فوجدته متفکرا ینکت فی الارض، فقلت: یا امیر المومنین! ما لی اراک متفکرا تنکت فی الارض، ارغبة منک فیها؟ فقال: لا والله ما رغبت فیها و لا فی الدنیا یوما قط، ولکنی فکرت فی مولود یکون من ظهری الحادی عشر من ولدی، و هو المهدی الذی یملاء الارض عدلا و قسطا کما ملئت جورا و ظلما، تکون له غیبة و حیرة یضل فیها اقوام و یهتدی فیها آخرون ...؛
خدمت امیر المومنین علیه السلام رسیدم، دیدم که در فکر فرو رفته و با چوب دستی بر زمین می زند. عرض کردم: ای امیرالمومنین! چه شده که شما را متفکر می بینم و چوب در زمین فرو می برید، آیا در آن رغبتی پیدا کرده اید؟
حضرت فرمودند: نه به خدا سوگند من حتی یک روز به زمین و دنیا رغبت ننمودم. ولی در مولودی فکر می کردم که از پشت من است او یازدهمین فرد از اولاد من است. او مهدی ای است که زمین را پر از عدل خواهد کرد آن گونه که از جور و ظلم پر شده باشد. از برای او حیرت و غیبتی است که اقوامی در آن گمراه و گروهی نیز در آن هدایت می یابند. ...)(1)
پی نوشت:
1. کافی ج 1، ص 338، ح 7؛ کمال الدین، ص 289.
منبع : موعود شناسی وپاسخ به شبهات، نویسنده: علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
