"قادسیه" نام نبردی است که نیروهای اسلام در سال 14 ه.ق علیه نیروهای ایران، در زمان یزدگرد سوم به راه انداختند و با پیروزی آنان به خاتمه رسید. در این جنگ، عده‌ای از ایرانیان که از ظلم و ستم پادشاه خود به تنگ آمده بودند، در کنار مسلمانان قرار گرفتند و زمینه پیروزی مسلمانان را فراهم کردند. صدام حسین ماه‌ها قبل از آغاز جنگ رسمی علیه ایران، در جریان دیدار از پادگان "قهرمانان اقدام ملی قادسیه" چنین می‌گوید: شما در پادگان قادسیه، انقلاب خود را پیش روی دارید که شما را به مفهوم قادسیه رهبری می‌کند. شما اکنون در اینجا نه تنها نام قادسیه را بر خود دارید بلکه شرف، مفهوم و روح آن را نیز با خویش دارید. شما آمادگی والای گذشت و ایثار را همان گونه که صفت مردان قادسیة نخستین، در رهایی امت عرب و رهایی تمام میهن عربی بوده، دارا هستید و تنها برای پاسداری و نگهبانی از عراق آزاد و سرافراز مبارزه نمی‌کنید. این سخنرانی در هشتم ژوئن 1980 برابر با 18 خرداد 1359 ایراد شد. آنچه بعدها قادسیة صدام نامیده شد، به گونه‌ای آشکار و روشن، از این سخنرانی در پادگانی بدین نام، الهام گرفته بود.
صدام با انتخاب لقب فرماندة قادسیه برای خود، جنگ علیه ایران را آغاز کرد. هدف رژیم بعث از انتخاب لقب سردار قادسیه، تداعی جنگ اعراب مسلمان علیه ایرانیان زرتشتی بود که صدام همواره ایرانیان را مجوس می‌نامید و از جنگ تحمیلی، با عنوان جنگ اعراب و مجوسیان یاد می‌کرد تا پشتیبانی کشورهای عربی را نیز جلب نماید.
هدف دیگر رژیم بعث از به کارگیری این لقب، تداعی پیروزی اعراب بر ایرانیان بود. صدام می‌خواست وانمود کند، همان طور که اعراب در جنگ قادسیه در سال 14 ه.ق بر ایرانیان پیروز شدند، ما نیز در این جنگ پیروز خواهیم شد.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
