سلام.حالتون خوبه؟ خسته نباشید. بنده دنبال کتابی هستم که در آن خواص سوره ها و آیات قرآن نوشته شده باشد.مشخصا تمام قرآن مفید و پر محتوا است ولی بعضی از سوره ها و بیشتر آیات خواص منحصر به فردی دارند مثل سوره یس یا آیه الکرسی یا سوره جن و حدید. می خواستم ببینم کتابی چاپ شده که بطور تفصیلی راجع به آیات و سوره ها نوشته باشد.اگه وجود داره لطفا اسم کتاب و ناشر آن را برای بنده ارسال نماید.با سپاس و تشکر فراوان

آيَةُ الْكُرْسى‌، نام آیه ۲۵۵ سوره بقره که برخى‌ از مفسران‌، آيات‌ ۲۵۶ و ۲۵۷ از همين‌ سوره‌ را نيز به‌ سبب‌ ارتباط مفاهيم‌ آنها با مفاهيم‌ آيه ۲۵۵، جزء آية الكرسى‌ دانسته‌اند. در قرآن‌ مجيد تنها در این آیه، از «كرسى‌ خداوند» سخن به‌ ميان‌ آمده‌ است‌: «وَسِعَ کُرسِیُّهُ السَّمواتِ و الارضَ: كرسى‌ او به‌ پهنای آسمان‌ها و زمين‌ است‌». اشتهار اين‌ آيه‌ به‌ «آيةالكرسى‌» به‌ همين‌ سبب است‌ و در زمان‌ پیامبر اکرم (ص‌) نیز به‌ آيةالكرسى‌ معروف‌ بوده‌ است‌.

سوره یس چون با کلمه (یاء. سین) آغاز شده، به این نام مشهور است و طبق روایات نقل شده یکی از بافضیلت‌ترین سوره‌های قرآن به شمار می‌رود. تا آنجا که قلب قرآن لقب یافته و در ثواب حفظ و تلاوت این سوره و آثار دنیوی و اخروی آن بسیار سفارش و تاکید شده و در این زمینه بیش از دیگر سوره‌ها روایت نقل شده است.

سوره جن هفتاد و دومین سوره قرآن کریم است.از آن در باب صلات سخن رفته است.

مقصود از اهل کتاب، پیروان مذاهب و ادیانی می‌باشند که پیامبر آنان دارای کتابی بوده است که از سوی خداوند برای هدایت انسان‌ها به او وحی شده باشداز آن در بسیاری از باب‌های فقهی مانند طهارت، صلات، جهاد، نکاح و صید و ذباحه، از جهات مختلف بحث شده است.

یکی از معانی ارسال، فرستادن است و در باب‌های صلات، حج و ... به کار رفته است.

قرآن، کتاب مقدس دین اسلام. به باور مسلمانان، قرآن کلام خداوند است که از طریق وحی بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است. آنها هم محتوای قرآن و هم الفاظ آن را نازل‌شده از سوی خداوند می‌دانند. قرآن به وسیله جبرئیل به پیامبر وحی می‌شده است. آیات قرآن در زمان پیامبر(ص) به صورت پراکنده بر روی پوست حیوانات، چوب درخت خرما، کاغذ و پارچه نوشته می‌‌شد. پس از پیامبر(ص) صحابه قرآن را به صورت یک‌جا جمع‌آوری کردند.

محمد بن محمد بن نُعمان مشهور به شیخ مُفید (۳۳۶یا ۳۳۸- ۴۱۳ق) متکلم، فقیه و تاریخ‌نگار نامدار امامیه در قرن ۴ و ۵ قمری. او را از احیاکنندگان و مروجان فرهنگ شیعی و فقه امامیه دانسته‌اند.

سوره در اصطلاح قطعه ای از قرآن است که از انسجام محتوایی برخوردار بوده و دارای مطلع و مقطع است. قرآن کریم ۱۱۴ سوره دارد که اول آن فاتحه و آخر آن سوره ناس است.

سوره حَدید پنجاه و هفتمین سوره قرآن به ترتیب کتابت و نود و چهارمین سوره به ترتیب نزول و از سوره‌های مدنی است. این سوره به دلیل آمدن کلمه “حدید‌” در آیه ۲۵، حدید نام گرفته است. سوره حدید بعد از سوره إسراء، دومین سوره از سوره‌های هفتگانه مسبّحات است و از نظر حجم از گروه سوره‌های مفصلات به شمار می‌آید. موضوع اصلی این سوره تشویق به انفاق است و به موضوعاتی مانند توحید و صفات الهی نیز می‌پردازد. آیه قرض‌الحسنه (مَن ذَا الَّذِي يُقْرِ‌ضُ اللَّـهَ قَرْ‌ضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ‌ كَرِ‌يمٌ) ازجمله آیات مشهور این سوره به شمار می‌آید. در روایات، درک حضرت مهدی(ع) و نوشته شدن در گروه مؤمنان از خواص خواندن این سوره ذکر شده است.

آیه، عبارت، جمله یا جملات تشکیل‌دهنده قرآن که با ترتیب خاصی از یکدیگر تفکیک شده‌اند و سوره‌های قرآن را به وجود آورده‌اند. در قرآن کریم، کلمه آیه به همین معنا استفاده شده و آیات قرآن، «‌بیّنات‌» یعنی آشکار و واضح دانسته شده‌اند.

واژه اسم ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • اسم (ادبیات عرب)، یکی‌ از اقسام‌ سه‌گانه کلمه‌ (اسم‌، فعل‌ و حرف‌) بوده و از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق و ادبیات عرب• اسم (فقه)، به‌معنای نام و عنوان و دارای کاربرد در علم فقه، در ابواب طهارت، نکاح، طلاق و یمین

جن، بنابر متون دین اسلام، موجودی اسرارآمیز است که مانند انسان دارای شعور، اختیار و تکلیف است. بنابر برخی آیات و روایات، جن، آفریده شده از آتش و یا آمیخته‌ای از آتش است. قرآن در ۲۲ آیه از جن یاد می‌کند و هفتاد و دومین سوره آن نیز جن نام دارد.

سوره یس، سی و ششمین سوره قرآن کریم است.

‌پر همان تن پوش پرندگان است و از آن به مناسبت در بابهاى طهارت، صلات، و حج آمده است.

ثوابُ الأعمال و عقابُ الأعمال، به زبان عربی، اثر شیخ صدوق، حاوی روایاتی که که اعمال پسندیده و پاداش آنها (ثواب الاعمال) و همچنین اعمال ناپسند و مجازات آنها (عقاب الاعمال) را بیان می‌کند. این کتاب همواره مورد توجه عالمان و همچنین عموم شیعیان بوده و از مهمترین آثار حدیثی شیعه به شمار می‌آید.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ممکن است عنوان برای کتاب‌های ذیل باشد: • ثواب الأعمال و عقاب الأعمال‌ (شیخ صدوق)، تألیف شیخ صدوق از چهره‌هاى برجسته فقها و روات شیعه در قرن چهارم هجرى• ثواب الأعمال و عقاب الأعمال (ترجمه انصاری)‌، ترجمه آقای محمدرضا انصاری محلاتی• ثواب الأعمال و عقاب الأعمال (ترجمه بندرریگی)‌، ترجمه آقای ابراهیم محدث بندر ریگی• ثواب الأعمال و عقاب الأعمال (ترجمه حسن زاده‌)، ترجمه آقای صادق حسن‌زاده• ثواب الأعمال و عقاب الأعمال (ترجمه غفاری‌)، ترجمه آقای آقای علی‌اکبر غفاری

الأمالی للشیخ الصدوق، کتابی به زبان عربی، تألیف شیخ صدوق (حدود ۳۰۶-۳۸۱ق)، متکلم، ادیب، فقیه و حدیث‌شناس برجسته امامیه در سده چهارم هجری که از جلسه‌های متعددی که شیخ صدوق هفته‌ای دو روز در روزهای سه شنبه و جمعه از ۱۸ رجب سال ۳۶۷ هجری تا روز ۱۱ شعبان سال ۳۶۸ هجری در مشهد املاء نموده و شاگردان ایشان نوشته‌اند، تشکیل شده است.

انصاری ممکن است اسم برای اشخاص ذیل بوده و یا در معانی ذیل به کار رفته باشد: • انصاری، اَنْصار، یا انصار النبی‌ (ص‌) لقب‌ مسلمانان‌ مدینه‌ از تیره‌های اوس‌ و خزرج‌ • ابوقتاده انصاری، ابوقتاده حارث بن ربعی بن بلدمه انصاری خزرجی، از صحابه پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم)• ابوحصین انصاری، از تیره بنی سالم بن عوف، از مسلمانان صدر اسلام• ابوایوب انصاری، از صحابه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) و از اصحاب امام علی (علیه‌السلام)• ابوحتوف بن حارث انصاری، از یاران امام حسین (علیه‌السلام) و یکی از شهدای کربلا• ابوخیثمه انصاری، از قبیله خزرج، تیره بنی سالم و از مسلمانان صدر اسلام• ابودجانه انصاری، از اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و از ثابت قدمان در جنگ احد و جانشین ایشان در مدینه در حجة الوداع• ابودحداح انصاری، از اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و از ترغیب کنندگان انصار به پایداری در غزوه احد• ابودرداء انصاری، معروف به ابودرداء خزرجی انصاری از معلّمان قرآن و صحابی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)• ابوزمعه انصاری، اسود بن مطّلب (عبدالمطّلب) بن اسد بن عبدالعزّی از تیره بنی‌اسد از مشرکان مکه• ابوزید انصاری، اَبوزِیدِ اَنصاری، سعید بن اوس بن ثابت خزرجی انصاری (۱۲۱ ـ ۲۱۵ق/ ۷۳۹ ـ ۸۳۰م)، لغوی، راوی و نحوی• ابوطلحه انصاری، زید بن سهل بن اسود بن حزام انصاری خزرجی از اصحاب پیامبر ابوطلحه، از تیره بنی‌نجّار• ابوعقیل انصاری، معروف به صاحب‌الصاع از تیره بنی‌انیف اراشی و از هم پیمانان بنی‌عمرو بن عوف• ابولبابه انصاری، اَبولُبابه انصاری، بشیر بن عبدالمنذر بن رفاعه، صحابی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)• احمد بن عبدالرحمان خزرجی‌انصاری، کنیه‌اش ابوالعباس، مورخ، محدّث و فقیه مالکی قرن پنجم و ششم• شیخ احمد انصاری، فرزند مرحوم آیةالله آقا شیخ منصور، سبط شیخ انصاری• شیخ مرتضی انصاری، عالم، فقیه و اصولی بزرگ شیعه• شیخ یحیی انصاری، از علمای معاصر شیعه

تَرْجُمه، گردانیدن گفتار یا نوشتاری از زبانی به زبان دیگر؛ یا تحویل و تبدیل بیانی به بیان دیگر برای روشن‌تر کردن مفهوم سخن است.

قرآن، کتاب مقدس دین اسلام. به باور مسلمانان، قرآن کلام خداوند است که از طریق وحی بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است. آنها هم محتوای قرآن و هم الفاظ آن را نازل‌شده از سوی خداوند می‌دانند. قرآن به وسیله جبرئیل به پیامبر وحی می‌شده است. آیات قرآن در زمان پیامبر(ص) به صورت پراکنده بر روی پوست حیوانات، چوب درخت خرما، کاغذ و پارچه نوشته می‌‌شد. پس از پیامبر(ص) صحابه قرآن را به صورت یک‌جا جمع‌آوری کردند.

ثَواب و عِقاب، دو اصطلاح قرآنی برای اعمال نیک و بد انسان است. ثواب یعنی پاداش و جزای خیری که از سوی پروردگار به بندگان مؤمن در برابر ایمان و کارهای نیک داده می‌شود و عقاب سزا و جزای ناخوشایندی است که به بندگان کافر یا عاصی، در عوض کفر یا کارهای ناروا و خلاف شرع می‌رسد.

عقاب در دو معنا به کار برده می شود.عُقاب، پرنده‌ای شکاری با جثه نسبتا بزرگ و نوک و چنگالهای خمیده و تیز است.عِقاب که به معنای عذاب است و کلمه «عذاب» به معنای شکنجه و عقوبت است.

براساس آموزه‌های دینی، مؤمنین، برادران دینی همدیگر بوده [۱]اعضای به هم پیوسته یک پیکرند که روح برادری بر کالبد آن سایه‌انداخته است و باید در سختی‌ها و مشکلات یکدیگر شریک باشند و با این کار گره‌ای از مشکلات همدیگر باز کرده، شادی به یکدیگر هدیه دهند.

ابن بابِوِیه‌ْ، محمد بن علی‌ بن حسین‌ بن موسی‌ بن بابویه‌ قمی‌، ملقب‌ به‌ شیخ‌ صدوق‌ (ح‌ ۳۰۵-۳۸۱ق‌/ح‌۹۱۷-۹۹۱م‌)، محدث‌ و فقیه‌ بزرگ‌ شیعه امامیه‌، شیخ‌ طوسی‌ در اسانید الاستبصار [۱] [۲] از وی‌ با لقب‌ «عمادالدین‌» یاد کرده‌ است‌.

عرض ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • عرض (فقه)، به فتح عین و سکون راء، به معنای پهنا، مقابل طول، دارای کاربرد فقهی• عرض (فلسفه)، به فتح عین و راء، در مقابل جوهر و از اصطلاحات فلسفی

شیخ، عنوانی برای بزرگان و رؤسای اقوام، قبایل و گروههای حرفه‌ای در جهان اسلام است.