سلام و خسته نباشید
یک سوالی برام پیش اومده بود در مورد آیه 179 سوره اعراف :

وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لاَّ یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لاَّ یَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَئِکَ کَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ (179)
و در حقیقت بسیاری از جنیان و آدمیان را برای دوزخ آفریده‌ایم [چرا که] دلهایی دارند که با آن [حقایق را] دریافت نمی‌کنند و چشمانی دارند که با آنها نمی‌بینند و گوشهایی دارند که با آنها نمی‌شنوند آنان همانند چهارپایان بلکه گمراه‌ترند [آری] آنها همان غافل‌ماندگانند (179)

در ترجمه این سوره به صراحت نوشته شده بسیاری از جنیان و آدمیان برای دوزخ آفریده شده اند
1-آیا این مساله در تناقض با هدف اصلی آفرینش و همچنین بحث اختیار در آدمیان نیست ؟
2-و اینکه این آدمیان چطور میتونند راه بهشت رو در پیش بگیرند در صورتی که برای دوزخ آفریده شده اند ؟
3-چرا باید این انسان های خاطی رو مجازات کنیم در صورتی که خلقتشون اینطوریه ؟

تفسیر این آیه رو در لینک زیر خوندم ولی قانع نشدم :
http://www.andisheqom.com/Files/shobheinternet.php?idVeiw=30488&level=4&subid=30488

ممنون میشم طوری منو قانع کنید که شک و شبهه ای برای من باقی نمونه .

پیشاپیش ممنونم

با عرض سلام(ذَرَأْنا) از (ذرء)، در اصل به معنای پراکنده ساختن و انتشار است و در اینجا به معنای خلق، آفرینش و اظهار نمودن است.سؤال: قرآن، در این آیه، آفرینش بسیاری از جنّ و انس را برای دوزخ می‌داند و در آیه‌ای دیگر خلقت جنّ و انس را برای عبادت می‌شمارد، (وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ) ، کدام یک صحیح است؟پاسخ: هدف اصلی آفرینش، خداپرستی و عبودیّت است، ولی نتیجه‌ی کار بسیاری از انسان‌ها در اثر عصیان، طغیان و پایداری در کفر و لجاجت، دوزخ است، گویا که در اصل برای جهنّم خلق شده‌اند. حرف (لام) در (لِجَهَنَّمَ)، برای بیان عاقبت است، نه هدف. مانند نجّار که هدف اصلی‌اش در فراهم نمودن چوب، ساختن در و پنجره‌های زیبا از آن چوبها می‌باشد، ولی کار به سوزاندن چوب‌های بی‌فایده در بخاری می‌انجامد که آن هدف تبعی است.این مطلب، شبیه این جمله‌ی حضرت علی علیه السلام است که می‌فرماید: خداوند فرشته‌ای دارد که هر روز با صدای بلند می‌گوید: (لدوا للموت و اجمعوا للفناء و ابنوا للخراب) (1) بزایید برای مرگ و بسازید برای خرابی، یعنی پایان تولّد، مرگ، پایان ثروت‌اندوزی، فنا و پایان ساختمان، خرابی است.آری، انسان‌هایی که هویّت انسانی خود را از دست داده‌اند، جایگاهی جز آتش برای آنان نمی‌باشد، (أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَکْثَرَهُمْ یَسْمَعُونَ أَوْ یَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلَّا کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا) (2) چنان که خود آنان نیز اعتراف می‌کنند که اگر دستورات الهی را شنیده بودند و تعقّل می‌کردند، دیگر در جهنّم جای نداشتند. (قالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ ما کُنَّا فِی أَصْحابِ السَّعِیرِ) (3) انسان در داشتن چشم، گوش و زبان، شبیه حیوان است، ولی کیفیّت و هدف بهره‌برداری انسان از نعمت‌ها باید بهتر و بیشتر باشد، و گر نه همچون حیوان بلکه پست‌تر از آن است.انسان باید علاوه بر ظاهر، ملکوت را ببیند و علاوه بر سر و صداهای ظاهری، زمزمه‌های باطنی و معنوی را بشنود. آدمی‌زاده طرفه معجونی است از فرشته سرشته، و زحیوان‌ گر رود سوی این، شود به از این ور رود سوی آن، شود پس از آن‌ از امام صادق علیه السلام پرسیدند: چرا خداوند تمام بندگانش را مطیع و موحّد نیافرید؟ حضرت فرمودند: اگر چنین می‌شد، دیگر ثواب و عقاب معنا نداشت، زیرا آنان مجبور بودند و اختیاری نداشتند، امّا خداوند انسان را مختار آفرید و علاوه بر عقل و فطرت، با تعالیم‌پیامبران و کتب آسمانی مسیر هدایت او را روشن نمود و او را به طاعت فرمان داد و از نافرمانی نهی کرد، تا فرمانبرداران از عاصیان مشخّص شوند. گرچه تمام اسباب طاعت و عصیان را خداوند آفریده، امّا به چیزی امر یا نهی نکرده مگر آنکه انسان می‌تواند ضد آن را نیز انجام دهد و مجبور نباشد. آری، تکلیف‌پذیری تنها ارزش و وجه امتیاز انسان از دیگر موجودات است.موفق باشیدپی نوشت:(1). نهج البلاغه، قصار 132. (2). فرقان، 44. (3). مُلک، 10.تفسیر نور، ج‌4، ص: 230