دستور
امر (انشا) به واداشتن کسی به انجام کاری از طریق دستور اطلاق میشود.
به نام خدا با سلام گر (روزه دار) به واسطه ندانستن مسئله کاری انجام دهد که روزه را باطل میکند، چنانچه میتوانسته مسئله را یاد بگیرد، بنابر احتیاط واجب کفاره بر او ثابت میشود و اگر نمیتوانسته مسئله را یاد بگیرد، یا اصلًا ملتفت مسئله نبوده، یا یقین داشته که فلان چیز روزه را باطل نمیکند، کفاره بر او واجب نیست. (تنها قضای روزهایی را که روزه اش باطل شده است بر او واجب است). موفق باشید