سلام!!!
1.درنشانه های آخرالزمان دیدم که حضرت زمانی ظهور می کنند که دنیا پر ازظلم وفساد باشدآیا این به این معنا نیست که باپیوستن ما به این گروه زمینه برای ظهور فراهم می شود؟(می دانم که این گونه نیست ولی می خواستم دلیل آن راهم بدانم)
2.برای این که درشرایط زمان غیبت و پس از آن ظهور ازیاران حضرت باشیم واکنون بتوانیم زمینه این کار را فراهم کنیم باید چه کنیم (شاید بگویید باید ایمان بالایی داشته باشیم خوب چگونه ؟ منظورم این نیست که نمیشود بلکه من راه رابلد نیستم میخواهم واقعا دوستدار ویار باشم )

باسلام. مقصود از روایات پر شدن از ظلم و جور این نیست که این امر در تعجیل فرج تاثیر دارد بلکه اخبار از یک واقعیت است و آن شدت فراگیری ظلم است نه اینکه وظیفه ی شرعی منتظران را بیان کند یعنی روایات گسترش فساد و ظلم بیانگر شرط ظهور نیست، بلکه ترسیم سیمای جهان می‌کند، از این رو از وظیفه ما برای اصلاح خود و جامعه نمی‌کاهد. و این سخن که باید کمک کنند تا جهان پر از ظلم شود ، خلاف آموزه ها و تعالیم قرآن و معصومین است. وظیفه ی همه ی انسانها حرکت در مسیر کمال است که جز در پرتو عمل به وظایف و اصلاح خود و جامعه میسر نخواهد بود و اساسا وعده ی آمدن مهدی موعود در راستای همین سیر به سوی کمال و اصلاح است . مهدی می آید تا بستر را برای این حرکت و سیر کمالی مهیاتر کند او میآید تا انسانها فارغ از ظلم ستمگران و فساد مفسدان مسیر کمال و اصلاح و معرفت حضرت حق و سعادت را طی کنندهمچنین زمینه و بستر پذیرش قیام و انقلاب مهدی علیه السلام چیزی جز به ستوه آمدن جو عمومی و غالب مردم از ظلم و فساد و تباهی نیست. به علاوه هیچ یک از آموزه‌های دین نمی‌تواند ارکان واساس دین را معطل نماید. اگر فرض کنیم (به فرض محال) پی‌گیری تعالیم دین موجب تأخیر در ظهور شود، باز عمل به آن تعالیم واجب است و گرنه نقض غرض الهی در ارسال رسل و هدایت انبیا و اولیا لازم می آید..باسلام.وظیفه هر فرد با ایمانی به عنوان منتظر امام زمان(ع) این است که مانند یک منتظر واقعی زندگی کند. وقتی انسان حقیقتا منتظر کسی باشد تمام رفتار و سکناتش نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال اگر منتظر میهمان باشد حتما خانه را تمیز و مرتب می کند، وسایل پذیرایی را آماده می کند و با لباس مرتب و چهره ای شاداب در انتظار می ماند. چنین کسی می تواند ادعا کند که منتظر میهمان بوده است. اما کسی که نه خانه را مرتب کرده است و نه وسایل پذیرایی را آماده نموده است و نه لباس مرتب و تمیزی پوشیده است و نه اصلاً به فکر میهمان است اگر ادعا کند که در انتظارمیهمان بوده همه او را ریشخند خواهند کرد و بر گزافه گویی او خواهند خندید. بنابراین انتظار باید قبل از آنکه از ادعای انسان فهمیده می شود از رفتار و کردار او فهمیده شود. بنابراین یک منتظر واقعی اهل گناه و دلبستگی به دنیا نیست چرا که چنین کسی نمی تواند از وابستگی ها و دلبستگی ها و آلودگی ها دست بردارد و آماده به خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمان(ع) باشدبا توجه به نکات ذکر شده می توان برخی وظایف منتظر امام زمان(ع) را چنین ذکر کرد:اولین شرط انتظار؛ معرفت است تا انسان میهمان خود را نشناسد و از خصوصیات خوب او مطلع نباشد منتظر او نخواهد شد. در مورد انتظار امام زمان هم چنین است. و طبیعی است که هر مقدار معرفت انسان نسبت به امام زمان بیشتر باشد انسان ارزش او را بیشتر درک خواهد کرد و به عظمت او بیشتر پی خواهد برد و بیشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد. در حالی که افراد جاهل و ناآگاه به ارزش آن حضرت هرگز احساس تشنگی و عطش نسبت به وجود مقدس آن حضرت نخواهند داشت و بدین جهت از زمره منتظران او بیرون هستند. ریشه محبّت و دلدادگی به امام در معرفت ایشان نهفته است، هر چه معرفت خالص‌تر و عمیق‌تر باشد محبّت حاصله نیز شدیدتر و قوی‌تر خواهد بود.دومین شرط انتظار، ایجاد سنخیت با امام زمان(ع)؛ منتظران واقعی وضعیت روحی و فکری و عملی خود را به گونه ای سامان می دهند که سنخیت کاملی با امام زمان(ع) داشته باشند. آیا می توان منتظر قدوم کسی بود و با او مشابهت و سنخیت نداشت؟ آیا می توان محبت کسی را داشت اما با او هیچ سنخیت و مشابهتی نداشت؟ ایجاد سنخیت با امام زمان از طریق تقویت ایمان و تقوا و فضایل اخلاقی و درجات معنوی حاصل می شود. و تنها در این صورت است که می توان ادعای محبت به امام زمان را داشت. در صورتی که انسان رفتارش مطابق میل امام زمان باشد شعله محبت او در دلش زبانه خواهد کشید و عشق آن حضرت او را به فریاد خواهد آورد و دوری اش را بر او سخت و ناگوار خواهد ساخت.طبیعی است که هر چقدر این سنخیت بیشتر باشد محبت آن حضرت به انسان بیشتر خواهد شد و محبت انسان نیز به آن حضرت افزون تر خواهد گشت.البته شناخت و هم سنخ شدن با امام زمان ، متوقف بر عمل به دستورات دین و پیشه کردن تقوای الهی ، یعنی انجام واجبات و ترک محرمات و اخلاص عمل برای رضای خداست اگر در این مسیر استقامت بورزید خداوند از درون شما را هدایت خواهد کردو موانع را برطرف می کند و توفیق روی توفیق شامل حالتان خواهد شد و روز به روز بر ظرفیت وجودی شما افزوده خواهد شد ، قرآن کریم می فرماید :ان الذین جاهدو فینا لنهدینهم سبلنا کسانی که در راه ما تلاش کنند راههای هدایت را به آنان می نماییم. و نیز می فرماید ان الذین قالو ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه کسانی که گفتند پروردگار ما الله است و در این راه استقامت ورزیدند ملائکه ی الهی بر آنان نازل خواهد شد. و در کلمات معصومین آمده : (من اخلص لله اربعین یوما انبت الله الحکمة فی قلبه و یجری من قلبه علی لسانه و جوارحه ؛ کسی که چهل روز تمام کارهایش فقط و فقط برای خدا باشد خداوند نور حکمت و بینایی را بر دلش می فشاند و حکمت از دلش بر زبانش و اعضا و جوارحش جاری میشود ) بنا بر این با استقامت در مسیر اطاعت و عبودیت محض خداوند ظرفیت وجودی انسان بسط پیدا می کند و مسیر کمال و سعادت هموار می شود. در این راستا مطالعه کتب زیر مفید است : علم اخلاق اسلامی، ج 1 - 3 (ترجمه جامع السعادات)، مولی مهدی نراقی، ترجمه: دکتر سید جلال الدین مجتبوی. معاد*/شهید دستغیب -سرای دیگر* /شهید دستغیب - منازل الاخرة ( داستانهایی از سفر آخرت) * /محدث قمی (حاج شیخ عباس قمی) (قلب سلیم)/ شهید دستغیب - بازگشت به خدا، علی اکبر ناصری. همچنین مطالعه کتب معتبری که در مورد امام زمان(ع) نوشته شده است می تواند انسان را تا حدی به مقام و عظمت امام زمان(ع) آشنا سازد. در این زمینه مطالعه ی کتب زیر مفید است : امامت و مهدویت، لطف الله صافی گلپایگانی ؛ جستجو و گفتگو پیرامون امام مهدی / شهید سید محمد باقر صدر/ ترجمه ی مصطفی رحماندوست ؛ ظهور نور، علی سعادت‌پرور، نشر تشیع ؛ جمال آفتاب: علی سعادت پرور ؛ وابستگی جهان به امام زمان ،لطف اللَّه صافی ؛ ترجمه منتخب الاثر،آیت اللَّه صافی ؛ نور مهدی ( عج ) (چند تن از نویسندگان)؛ قیام و انقلاب مهدی / شهید مطهری . موفق باشید.