بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
اینکه در توقیع امام عصر(عج)آمده که کسی که ادعای مشاهده کند کذاب و..است ،به چه معنی است؟
آیا کسانی را کذاب می دانند،که دکان باز کرده وخود را نائب خاص می داند ومثلا می گوید من امام عصر را می بینم، هر کسی سوالی دارد بپرسد ،تا من از ایشان پرسیده وجواب رابیاورم؟(که به نظرم منظور حضرت این افراد بوده واینها کذاب هستند) یا نه، حتی اگر من، امام زمان را دیدم وحضرت چیزهایی به من فرمودند که کاملا مطابق با احادیث وروایات است وهیچ کس نمی تواند ملاقات من را با حضرت(عج)رد کند ،من نیز دورغ گو هستم؟(که بعید می دانم منظور حضرت این گروه باشد،وگرنه باید همه تشرفات را انکار کرد)
(البته منظور من نیابت نیست) بلکه مثلا من هم برایم تشرفی مثل علامه حلی یا آیت الله مرعشی واز این دست پیش آید وبیایم به مردم بگویم(وهیچ قصد مادی و دکان باز کردن نداشته باشم)اما چون عالمی شناخته شده نیستم باید ببینند که من چه چیزی می گویم وآن وقت اگر دیدند من هر چه می گویم مطابق با احکام اسلام است،آیا باید من را رد کنند،چون آمده ام به مردم گفته ام؟
در حالی که خود این امر(بازگو کردن تشرف)باعث دلگرمی شیعیان می شود ،وشیعیان می دانند امام زمانشان هست
مهم"همچنین بفرمایید ،مردم چگونه از جریان تشرفات علما مثل علامه حلی،سید بن طاووس،علامه بحر العلوم و.....مطلع شده اند(مثلا مردم زمان خودشان)،آیا آنها خود گفته اند وتعریف کرده اند یا در کتب آنها ودست نوشته هایشان این تشرفات را دیده اند وآیا بعد از مرگ بوده؟"مهم است لطفا دقیق توضیح دهید ممنونم

با عرض سلامبا توجه به این که این توقیع شریف هنگام فوت آخرین نایب امام زمان صادر شده و قرائنی که در خود توقیع است مراد از دروغ‌گو بودن مدعی مشاهده بعد از صدور توقیع. ادعای ارتباط و نیابت داشتن از جانب حضرت است به عبارت دیگر امام در این توقیع می‌فرماید با ازدنیا رفتن تو ای علی بن محمد سمری نیابت خاصه تمام شد و غیبت کبری آغاز شد ودیگر بعد از این اگر کسی بگوید من حضرت را می‌بینم و با او مرتبط هستم و نیابت خاصه از جانب حضرت دارم دروغ‌گو است. به متن توقیع و قرائن آن دقت کنید: (بسم الله الرحمن الرحیم، ای علی بن محمد سمری خداوند به برادران دینی تو در مصیبت به تو اجر دهد تو تا شش روز دیگر از دنیا خواهی رفت به کارهایت رسیدگی کن و به کسی بعد از خودت [جهت نیابت‌] وصیت نکن چرا که غیبت طولانی آغاز شد و ظهور نخواهد بود مگر بعد از اذن خداوند و به زودی خواهد آمد کسی که مدعی مشاهده من باشد ولی آگاه باش کسی که مدعی مشاهده باشد قبل از خروج سفانی و صیحه دروغ‌گو خواهد بود)،(1) گویا حضرت با دادن این توقیع راه را بر مدعیان دروغین ادعای نیابت بسته‌اند و این جمله که مدعی مشاهده دروغ‌گو است به این معنی نیست که در غیبت کبری دیگر کسی حضرت را نخواهد دید. بسیاری از صالحین و بزرگان شیعه در طول تاریخ غیبت حضرت را دیده‌اند و قطعا اکثریت آنها اهل دروغ نبوده‌اند و حداقل یک مورد آن هم که راست باشد باید حدیث به گونه‌ای دقیق معنا شود. مسأله ادبی روایت: امام (ع) در این حدیث به دو نکته اشاره می‌کنند. یکی اخبار از آینده که پس از من عده‌ای پیدا می‌شوند و مشاهده و ارتباط با من را ادعا می‌کنند و دوم مسأله دروغ‌گو بودن مدعی است. امام (ع) در حدیث دو تعبیر دارد: 1- ادعا، 2- مشاهده. و کسی را که ادعای مشاهده نماید کاذب معرفی کرده است. مشاهده به معنای دیدن امام (ع) و ارتباط با او است و ادعا به معنای اعلان و انتشار آن و با خبر کردن مردم از مسأله است، ممکن است کسی با امام (ع) ملاقات داشته باشد همان‌گونه که برای برخی علماء و غیر آنان نقل می‌کنند ولی آن را میان مردم بازگو نکرده و در سینه خودپنهان کرده باشد و اطرافیان از قراین و یا در زمان‌های بعد متوجه ارتباط او با امام زمان (عج) شوند. چنین کسانی مشمول حدیث نخواهد بود چون او مدعی نیست، بنابراین بین مضمون حدیث با داستان ملاقات برخی صالحان با امام زمان (عج) هیچ تعارض و ناسازگاری وجود ندارد. موفق باشیدپی‌نوشت‌ (1) بحارالانوار، ج 51، ص 630