باسلامکاربر گرامی دوران میانسالی(یعنی دورانی که شما الان در ان به سر می برید) زمانی بسیار دشوار و پر مشغله برای همه افراد است. فرزندان بزرگ می شوند و دغدغه هایشان زیاد می شود و از طرف دیگر والدین به کهنسالی رسیده و نیازمند توجه خاص هستند.شرایط شما را کاملا درک می کنم اما در هر حال شما هم مثل هزاران نفر دیگر تحت فشار هستید و هیچ چاره ای جز تحمل این شرایط و البته برنامه ریزی دقیق برای این شرایط ندارید.توجه کید شما باید به امور منزل برسید ولی از طرف دیگر از اعضای خانواده کمک بخواهید تا شما را یاری کنند. ازبار مسئولیتی شما بکاهند تا شما بتوانید رسیدگی لازم به پدر کهنسالتان را داشته باشید.از سایر خواهر و برادرها و حتی پرستار کمک بگیرید تا در ساعات عدم حضور شما به ایشان رسیدگی داشته باشند.تماس تلفنی لازم را با پدرتان داشته باشید تا در ساعات عدم حضورتان به وضعیت ایشان اشراف داشته باشید.در هرحال شرایط زندگی تان را خوب بسنجید و بر اساس ان برنامه ریزی کنید تا هم از پدرتان غافل نشوید و هم تا حدی به خانواده برسید. ولی باز هم تاکید دارم در این زمینه از خانواده تان یعنی همسر و فرزندان کمک جدی بگیرید تا در طی کردن این دوران سخت، یاری تان کنند.با تشکر از تماس شما
خانم عطاران روانشناس و منتخب مشاوره محترم باتشکر از شما و دست اندرکاران محترم سایت نظر به اینکه حق والدین و رسیدگی تام به آنها در احادیث و کتب مقدس الهی تاکید گردیده است بنده پدری دارم که بنا تشخیص یکی از همکاران شما دارای هوش هیجانی بالائی میباشد. نظر به اینکه این پدر گرامی باسن 86 سالگی کهنسال محسوب میشود واز طرفی بدلیل نزدیکی روحی روانی ایشان بهبنده که همانند 2 دوست صمیمی و نسبتا وابسته که در طول 24 سال پس از اشتغال و ازدواج ینده ساعت قابل توجه روزانه را تقریباً با هم گذرانده ایم، این رفتار بصورت یک عادت برای ایشان شده همواره روزانه با ایشان ملاقات داشته باشم. نظر براینکه این امر باعث عدم رسیدگی کامل بنده به خانواده و پیشرفت در زندگیم گردیده است و نیز مشاور روانشناس و فامیل بنده با اطلاع ازاین موضوع گوشزد مینمایند که تنهایشان نگذاشته و ساعات بسیاری با او داشته باشم، از حضور جناب عالی تقاضا دارم در این خصوص راهنمائیم نمایید.<br /><br /><br /> باتشکر مجدد
باسلامکاربر گرامی دوران میانسالی(یعنی دورانی که شما الان در ان به سر می برید) زمانی بسیار دشوار و پر مشغله برای همه افراد است. فرزندان بزرگ می شوند و دغدغه هایشان زیاد می شود و از طرف دیگر والدین به کهنسالی رسیده و نیازمند توجه خاص هستند.شرایط شما را کاملا درک می کنم اما در هر حال شما هم مثل هزاران نفر دیگر تحت فشار هستید و هیچ چاره ای جز تحمل این شرایط و البته برنامه ریزی دقیق برای این شرایط ندارید.توجه کید شما باید به امور منزل برسید ولی از طرف دیگر از اعضای خانواده کمک بخواهید تا شما را یاری کنند. ازبار مسئولیتی شما بکاهند تا شما بتوانید رسیدگی لازم به پدر کهنسالتان را داشته باشید.از سایر خواهر و برادرها و حتی پرستار کمک بگیرید تا در ساعات عدم حضور شما به ایشان رسیدگی داشته باشند.تماس تلفنی لازم را با پدرتان داشته باشید تا در ساعات عدم حضورتان به وضعیت ایشان اشراف داشته باشید.در هرحال شرایط زندگی تان را خوب بسنجید و بر اساس ان برنامه ریزی کنید تا هم از پدرتان غافل نشوید و هم تا حدی به خانواده برسید. ولی باز هم تاکید دارم در این زمینه از خانواده تان یعنی همسر و فرزندان کمک جدی بگیرید تا در طی کردن این دوران سخت، یاری تان کنند.با تشکر از تماس شما