باسلامکاربر گرامی اولا که اضطرابها باید از دو جنبه مورد ارزیابی و درمان قرار گیرند.1- افکار و باورهایی که در ذهن فرد مرور شده و تبدیل به یک نگرانی و اضطراب می شوند باید شناخته شده و مورد اصلاح قرار گیرند.2- یادگیری روشهای کنترل علایم بدنیدر مورد شناخت افکار و باورهای منفی، برای یافتن علت اصلی و اساسی مشکلتان، فقط و فقط خود شما هستید که میتوانید بهخودتان کمک کنید و علتها را بیابید و باید بهصورت دائمی و همیشگی روی این علل و دلایل کار کنید. مثلا می توانید لحظاتی برای خلوت کردن با خود انتخاب کنید. به یک مکان آرام و ساکت بروید، شاید این مکان پارک نزدیک محل زندگیتان یا یک رستوران کوچک باشد و یا هر مکانی که بتواند لحظاتی سرزنده و پر از احساسات را به شما بدهد و بتوانید لحظاتی را با خود خلوت کنید. اگر هیچ مکانی را برای خلوت کردن با خود پیدا نکردید، در یک اتاقی که نورگیر باشد، روی صندلی راحتی بنشینید و استراحت کنید. حتما اطمینان حاصل کنید که آن اتاق تهویه هوای مناسبی داشته باشد. اگر توانستید که به چشم اندازی خوب دسترسی پیدا کنید، انتخاب بسیار خوب و مکان عالی و دنجی برای خلوت و تنهاییتان است. زمانی که توانستید افکار نگران کننده تان را بیابید که چگونه ذهنتان به واسطه نشخوارهای مداوم، تباه شده و به غارت رفته است، شما یک فهم و ادراک عمیق و ژرف خواهید داشت، این یک آشکارسازی و الهام است که شما باید آن را درک کنید و در مرکز توجه خود قرار دهید، بنابراین زمانی که شما دوباره صید این افکار مشابه را بهصورتی نادرست، تکرار میکنید، توانایی این را خواهید داشت که به افکارتان نظم و ترتیب داده و به ذهنتان استراحت دهید. این نکات به شما کمک خواهد کرد که همیشه آرامش و خونسردیتان را حفظ کنید و بتوانید کنترل و اداره آرامش ذهنی و جسمیتان را در کنترل خود درآورید.در زمینه یادگیری کنترل علایم بدنی نیز انواع روشهای ریلکسیشن توصیه می شود. از روشهایی مثل تنفس عمیق که اکسیژن لازم را به بدن شما وارد کند تا روشهای آرام سازی عمومی بدن. مانند:تنفس دیافراگمیدر این تمرین فرد با روش موزونی آهسته و به طور عمیق نفس می کشد . در هر دم فرد از ماهیچه های دیافراگمی برای کشیدن عمیق اکسیژن به درون ششها استفاده می کند.در این روش فرد می نشیند، می ایستد یا دراز می کشد. در حالت راحت چشم ها بسته است و فرد به ارامی به مدت سه تا پنج ثانیه نفس می کشد تا ششها پر شود.ماهیچه دیافراگمی هنگام تنفس شکم را منبسط می کند. سپس فرد به ارامی به مدت سه تا پنج ثانیه هوا را بیرون می دهد در نتیجه ماهیچه دیافراگمی کشیده می شود. لازم به ذکر است که در هنگام این تمرین توجه شما به تنفس تان باشد. زمانی که فرد توانست در اثر این تمرین اضطراب خود را کاهش دهد، پس از آن می تواند کاهش برانگیختگی در موقعیت های ایجاد کننده اضطراب زا به کار ببرد.تنفس تجسمی - کف اتاق روی فرش یا پتو در حالت آرام دراز بکشید.- دستان خود را به ارامی روی ناحیه شبکه عصبی زیر معده و جلو آئورت(نقطه ای که دنده های قفسه سینه در بالای شکم از هم جدا می شوند)قرار دهید و برای چند دقیقه به آرامی و ژرف تنفس کنید.تجسم کنید با هر نفسی که فرو می برید انرژی وارد ریه های شما می شود و بی درنگ در ناحیه شبکه عصبی تان ذخیره می شود. در این حالت هدفتان را تجسم کنید که به آن رسیده اید. تصور کنید که با هر بار بازدم این انرژی در تمام بدنتان پخش می شود.با تشکر از تماس شما
باسلام وخسته نباشید
من معلولیت سی پی(جسمی -حرکتی د)دارم ومدت 9ماه است ازدواج کرده ام خانم سالم است چند مدتی است وقتی مهمان می خواد بیاد خونه یا من می خواهم بروم دچار اضطراب شدید طوری که حالت تهوع به من دست می دهد آیا راهی است که مشکلم حل بشه یا نه باتشکر از شما
باسلامکاربر گرامی اولا که اضطرابها باید از دو جنبه مورد ارزیابی و درمان قرار گیرند.1- افکار و باورهایی که در ذهن فرد مرور شده و تبدیل به یک نگرانی و اضطراب می شوند باید شناخته شده و مورد اصلاح قرار گیرند.2- یادگیری روشهای کنترل علایم بدنیدر مورد شناخت افکار و باورهای منفی، برای یافتن علت اصلی و اساسی مشکلتان، فقط و فقط خود شما هستید که میتوانید بهخودتان کمک کنید و علتها را بیابید و باید بهصورت دائمی و همیشگی روی این علل و دلایل کار کنید. مثلا می توانید لحظاتی برای خلوت کردن با خود انتخاب کنید. به یک مکان آرام و ساکت بروید، شاید این مکان پارک نزدیک محل زندگیتان یا یک رستوران کوچک باشد و یا هر مکانی که بتواند لحظاتی سرزنده و پر از احساسات را به شما بدهد و بتوانید لحظاتی را با خود خلوت کنید. اگر هیچ مکانی را برای خلوت کردن با خود پیدا نکردید، در یک اتاقی که نورگیر باشد، روی صندلی راحتی بنشینید و استراحت کنید. حتما اطمینان حاصل کنید که آن اتاق تهویه هوای مناسبی داشته باشد. اگر توانستید که به چشم اندازی خوب دسترسی پیدا کنید، انتخاب بسیار خوب و مکان عالی و دنجی برای خلوت و تنهاییتان است. زمانی که توانستید افکار نگران کننده تان را بیابید که چگونه ذهنتان به واسطه نشخوارهای مداوم، تباه شده و به غارت رفته است، شما یک فهم و ادراک عمیق و ژرف خواهید داشت، این یک آشکارسازی و الهام است که شما باید آن را درک کنید و در مرکز توجه خود قرار دهید، بنابراین زمانی که شما دوباره صید این افکار مشابه را بهصورتی نادرست، تکرار میکنید، توانایی این را خواهید داشت که به افکارتان نظم و ترتیب داده و به ذهنتان استراحت دهید. این نکات به شما کمک خواهد کرد که همیشه آرامش و خونسردیتان را حفظ کنید و بتوانید کنترل و اداره آرامش ذهنی و جسمیتان را در کنترل خود درآورید.در زمینه یادگیری کنترل علایم بدنی نیز انواع روشهای ریلکسیشن توصیه می شود. از روشهایی مثل تنفس عمیق که اکسیژن لازم را به بدن شما وارد کند تا روشهای آرام سازی عمومی بدن. مانند:تنفس دیافراگمیدر این تمرین فرد با روش موزونی آهسته و به طور عمیق نفس می کشد . در هر دم فرد از ماهیچه های دیافراگمی برای کشیدن عمیق اکسیژن به درون ششها استفاده می کند.در این روش فرد می نشیند، می ایستد یا دراز می کشد. در حالت راحت چشم ها بسته است و فرد به ارامی به مدت سه تا پنج ثانیه نفس می کشد تا ششها پر شود.ماهیچه دیافراگمی هنگام تنفس شکم را منبسط می کند. سپس فرد به ارامی به مدت سه تا پنج ثانیه هوا را بیرون می دهد در نتیجه ماهیچه دیافراگمی کشیده می شود. لازم به ذکر است که در هنگام این تمرین توجه شما به تنفس تان باشد. زمانی که فرد توانست در اثر این تمرین اضطراب خود را کاهش دهد، پس از آن می تواند کاهش برانگیختگی در موقعیت های ایجاد کننده اضطراب زا به کار ببرد.تنفس تجسمی - کف اتاق روی فرش یا پتو در حالت آرام دراز بکشید.- دستان خود را به ارامی روی ناحیه شبکه عصبی زیر معده و جلو آئورت(نقطه ای که دنده های قفسه سینه در بالای شکم از هم جدا می شوند)قرار دهید و برای چند دقیقه به آرامی و ژرف تنفس کنید.تجسم کنید با هر نفسی که فرو می برید انرژی وارد ریه های شما می شود و بی درنگ در ناحیه شبکه عصبی تان ذخیره می شود. در این حالت هدفتان را تجسم کنید که به آن رسیده اید. تصور کنید که با هر بار بازدم این انرژی در تمام بدنتان پخش می شود.با تشکر از تماس شما