با سلام
من سارا شیرازی هستم و سوم تجربی هستم.یک خواهر دارم 21 سالشه و دانشجو هستم چطور بگم به قول خواهرم خلاف بزرگه ی ما این هست که یک ایستک ابخوریم .هم من هم خواهر خیلی بچه های خوبی هستیم(تعریف از خود نباشد )درسمون رو می خوانمیم معدل خود من همیشه بالای نوزده است نه اس ام اس بازی می کنم نه هیچی خلاصه می خواهم بگم که هیچ شرایط استرس زای برای مادرم ایجاد نمی کنیم با این حال مادرم (البته خانوداگی اینطوری هستند )به شدت عجول و بی صبر و تحمل هستن یعنی مادر من توانایی مقابله با کوچکترین مشکلات رو نداره یک چند روزی هست که خاله بیمارستان بستری هست مشکل خیلی کوچیکی هم داره توی این چند روزه این مامانم روز و شب برای ما نگذاشته هی می گه دیشب قلبم درد گرفته بود نمی توانستم بخوام همش مضطرب هستم استرس دارم تازه اخه مریضی مامانم یکی دو تا که نیست سندرم منیر دارده روده ی تحریک پذیر داره زانو درد داره و......مثل یک پیرزن 90 ساله هست به خدا مادر بزرگ مامانم از خود مامانم سالم تره
ایا شما می توانید بگویید من یک کاری کنم از این شدت وسواس و عجولی و استرسش کم بشه ؟
یک نمونه ی بارز از این کم تحملی و وسواس مادرم این که تابستان امسال پدرم ماموریت بودن و پرواز ساعت 5 می رسید فرودگاه تهران و طبق عادت پدرم همیشه پس از نشستن پرواز به ما زنگ می زد حالا اون روز دقیقا ساعت 5 برق ما رفته بود و پدرم نتوانست با ما تماس بگیرد و شارج موبایلشون هم تموم شده بود خلاصه پدرم من تاکسی می گیره و میاید خانه در این فاصله که پدرم بیاید این مامانم ما رو تا مرز دیوانگی پیش برد 20 بار زنگ فرودگه هی می گفتن پرواز بدون تاخیره باز زنگ می زد من هم میگم مامان اخه پرواز تازه ساعت 5 نشست تا بابا بیایدبیرون از فرودگاه ساعت شده 6 تابیاید خانه شده 7 هی گوش نمی هی می گفت من برم تو کوچه ببینم کی می اید و......خلاصه ما ماجرا داریم با این مامانم
با تشکر

باسلامدوست گرامی نگرانی دایمی در مورد اعضای خانواده از شاخصه های مادران است. به خصوص مادران خانه دار که به علت توجه و تمرکز بیشتر به اعضای خانواده، از حساسیت بیشتری برخوردار بوده و خیلی بیشتر نسبت به تاخیرها، بیماری ها و ... واکنش نشان می دهند.البته شما به طور مستقیم کاری برای رفع اضطراب مادرتان نمی توانید انجام دهید اما می توانید ایشان را راهنمایی کنید تا در کنار مسئولیتهای منزل قدری هم به خودشان توجه کنند. داشتن ورزش منظم، برنامه ریزی برای رفت و آمد با همسالان و هم دوره ای ها، حتی صحبت با یک مشاور می تواند به مادرتان کمک کند لذا اگر بتوانید مادرتان را به این اقدامات تشویق کنید کمک بزرگی به وی کرده اید.از طرف دیگر مسئولیت و وظیفه افرادی مثل شما و خانواده تان این است که شرایط تحریک این حساسیتهای ایشان را مهیا نکنید. مثلا وقتی بیرون از منزل می روید حتما با مادرتان تماس داشته باشید. تمام شدن شارژ گوشی و .. اصلا بهانه خوبی نیست. ما در عصر ارتباطات هستیم و همه جا تلفن عمومی وجود دارد و از طرف دیگر حتی کودکان دبستانی هم تلفن همراه دارند لذا در بدترین شرایط هم شما یا اعضای خانواده تان می توانید از تلفن عابران برای خبر دهی به مادرتان استفاده کنید تا ایشان به این حد آزار نبینند..ضمنا در شرایطی که می بینید مادرتان دچار اضطراب زیاد است توصیه می کنم سعی در تغییر فضا داشته باشید مثلا حواس مادرتان را پرت کنید و یک مساله را با ایشان در میان گذاشته و با وی صحبت کنید تا تمرکز شان بر مساله ایجاد شده کمتر شده و اضطرابشان کاهش یابد.با تشکر از تماس شما