با عرض سلام و خسته نباشید.
پسری دارم به نام محمد حسین و 2سال و سه ماه سن دارد. پسر من بیش از اندازه حساس و لجبازه کوچکترین حرکت و یا مخالفت با کارهاش باعث میشه که گریه توام با لج و لجبازی را سر دهد. در کارها همش باید با مدارا باهاش رفتار کنیم و به نظر میرسد خیلی عصبی باشد هرکس که با بچه من برخورد می کند به ما می گوید چرا بچه ات اینقدر عصبیه؟
دیگر اینکه توی این سن بچه شبها خواب می بینه بعضی شبها بلند میشه تو خواب میگه اون اون یا اسم کسی را صدا میزند و یکبار هم از خواب بیدار شده چشمهاشو محکم فشار میداد و میگفت آب بریز مثل اینکه خواب میدید دارم سرش را می شورم. هرچند حمام و آب بازی را دوست دارد ولی شستن سرش را خیر. سوالم اینه که آیا بچه ها هم خواب می بینند. و سوال دیگر اینکه به این مسایلی که اشاره داشتم نشانه چیست؟ آیا باید نگران باشم و برای درمان باید اقدام کنم؟
باتشکر

با سلام.دوست عزیز به نظر میاد همزمان با بازنمایی های ذهنی و تجسم کودکان توانایی خواب دیدن هم پیدا کنند کما این که چنین چیزی را در فرزند خود مشاهده می کنید . لذا خواب هایی که تکرار وقایع روزانه باشد مشکلی ایجاد نمی کند . اما یکی از علائم عصبی رد کودان خواب های تکرار شونده و کابوس گونه انهاست . خواب هایی که شب او را بیدار میکند و از شدت وحشت به شما پناه می اورد . این خوابها می تواند شدت فشار ها و تنش های کودک را نشان دهد و باید بررسی گردد. گاه این پدر ومادر هستند که کود را لجباز تربیت می کنند . توجه به خواسته های او در حد زیاد و عدم مخالفت با درخواست ها و توقعات نابجا کودک را لجباز بار اورده و کوچکترین واکنش به لجبازی او می تواند او را عصبی کند .گاه دارا بودن علل بدنی مثل کم خونی می تواند کودک را عصبی کند. لذا پی گیری های پزشکی در این مورد لازم است به ویژه انکه اگر همراه با بی اشتهایی و حالت تهوع همراه باشد .توصیه می کنم حتما مراجعه ای حضوری به روان شناس داشته باشید . تا از نزدیک مسئله را بررسی کنند . آن چه مهم است این که در عین ابراز محبت و توجه به او باید به او بیاموزید که خواسته هایش همیشه براورده شدنی نیست. و با روش های مختلف مخالفت خود را ابراز کنید . حواس پرتی، بازی، پیش کشیدن موضوعی بریا حرف زدن و ... روش هایی است که از لجبازی او در این مواقع جلوگیری می کند .سعی کنید در صحبت های خود از پرسش هایی همراه با آره یا نه بپرهیزید . او را به فکر وادارید . برایش حق انتخاب بگذارید و از تحکم و تحمیل اجتناب کنید .شما و همسرتان هماهنگ و با ثبات عمل کنید و در قبال گریه های بهانه وارش کوتاه نیایید . او باید با قوانید آشنا شود و البته پس از ختم ماجرا و را در اغوش بگیرید.کودک نباید بیاموزد که با لجبازی و تندخویی می‌تواند هرچه را که بخواهد بدست آورد. مد نظر داشته باشید که زمینه را برای عصبانیت و لجبازی او فراهم نکنید مثل خستگی او عصبانیت را به دنبال دارد. بهتر است هنگامی که کاملاً عصبانی هستید کودک خود را دعوا نکنید بلکه برای تنبیه کودک باید تظاهر به عصبانیت کرد زیرا کودک در عمق نگاه عصبانی شما باید نگاه گرم و مهربان و حس واقعی شما نسبت به خود را پیدا کند در مواقع لجبازی به او اخطار دهید که در صورت ادامه، تنبیه خواهد شد و اگر خواسته اش را ملایم و با ادب بگوید شما به او توجه می کنید . و اگر این رویه ادامه یافت بدون تنبیه بدنی یکی از روش های جریمه یا محروم سازی یا ... را به کار برید . و اگر مطابق باقانون عمل کرد سریعا او را تشویق کنید .خوب است که در سال اینده او را به کلاس هایی مثل نقاشی یا کاردستی بسپارید تا مقداری از طریق این فعالیت ها تخلیه هیجانی برایش صورت گیرد .