خواستگاری
خواستگاری از مقدمات ازدواج است. از آن در باب حج و نکاح سخن رفته است.
سلام
من دختری18ساله هستم ک بعد از جداشدن از عشقم و درگیری های ذهنی و تصادف بدی ک داشتم واسه رفع این درگیری ها اومدم تو نت و تو یکی از فضاهای مجازی ثبت نام کردم اونجا با ی پسری 22ساله اشنا شدم ک لیسانس روانشناسی داشت
کمکم کرد تا حالم خوب بشه
کم کم بهم گیر داد ک با هیشکی نباید حرف بزنی تو تازه جدا شدی و وابسته میشی از این حرفا ک همش بخاطر خودته بعد ی مدت با هرکی دوست میشدم میومد گیر میداد ک من باید تنها پسری باشم ک باهاش حرف میزنی هر چقد دوس داری با دخترا حرف بزن ولی فقط من پسری باشم باهاش حرف میزنی
از نظر مذهبو اعتقاداتمون خیلی شبیه هستیم و تو ی استان زندگی میکنیم و فقط دو شهرستان جدا از هم
حالا اون خیلی دوسم داره و هر دفه دارم کارایی ازش میبینم ک اگه من بودم از روی دوس داشتن انجام میدادن ب تبع چون خیلی پسر خوبیه منم دوسش دارم ولی خب عاشقش نیستم اینم طبق حرفایی هست ک خودش بهم یاد داد عاشق نشم تا قبل ازدواج
و الان همش درمورد خواستگاری حرف میزنه ولی نمیدونم چیکار کنم اون کار نداره ولی خب خیلی مشتاقه ک هرچه زودتر بیاد خواستگاری میشه راهنماییم کنین چیکار کنم سر درگمم دوسش دارم ولی خونوادم اینجوری قبول نمیکنن اونم میگه هرکاری میکنم
اصلا ارتباط نتی درست هست؟یعنی میشه پایه ی زندگی رو از اینجا ساخت؟
دوست عزیز، به این موضوع توجه داشته باشید که شما تازه هجده‌ساله دارید، ایشان هم هنوز شغل مناسبی ندارد. برای تشکیل یک زندگی مناسب و ازدواج رابطه عاطفی تنها شرط لازم است. اما شرط کافی این است که افراد توانایی برقراری یک رابطه مناسب برای ازدواج را داشته باشند. منظور این است که اولاً از لحاظ اخلاقی، فرهنگی و اعتقادی به همدیگر نزدیک باشند، ثانیاً بتوانند از همدیگر حمایت عاطفی مناسبی داشته باشند، ثالثاً پسر بتواند شغل مناسبی داشته باشد و از پس مخارج زندگی بربیاید. اگر فکر می‌کنید طرف مقابل برای ازدواج فرد مناسبی است، این موضوع را با خانواده خود در میان بگذارید و اجازه دهید او به خواستگاری شما بیاید. هنگامی که پای خانواده ها وسط باشد اولاً فرد در تصمیم خود جدی‌تر عمل می‌کند و ثانیاً بسیاری از مشکلات به وجود نمی‌آید. شما باید قبل از این، تکلیفتان را با خودتان روشن کنید. آیا قصد ازدواج دارید؟ آیا قصد ادامه تحصیل دارید؟ برای اینکه بتوانید به این سؤال پاسخ دهید، چند لحظه چشمان خود را ببندید به و از خودتان بپرسید من در سن 25 سالگی کجا هستم و چه می‌کنم؟ سپس پاسخ‌هایی را که به ذهنتان می‌رسد بر روی کاغذ بنویسید. این پاسخ‌ها می‌تواند راه آینده شما را تا حدی روشن کند. آشنایی از طریق اینترنت به خودی خود مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. اینترنت نیز به یک فضای مجازی مانند فضاهای دیگر است. با این تفاوت که شما با طرف مقابل در یک مکان قرار ندارید. بایستی شرایط دیگر نیز مهیا شود تا بتوانید ازدواج مناسبی داشته باشید. پیروز باشید
دوست عزیز، به این موضوع توجه داشته باشید که شما تازه هجده‌ساله دارید، ایشان هم هنوز شغل مناسبی ندارد. برای تشکیل یک زندگی مناسب و ازدواج رابطه عاطفی تنها شرط لازم است. اما شرط کافی این است که افراد توانایی برقراری یک رابطه مناسب برای ازدواج را داشته باشند. منظور این است که اولاً از لحاظ اخلاقی، فرهنگی و اعتقادی به همدیگر نزدیک باشند، ثانیاً بتوانند از همدیگر حمایت عاطفی مناسبی داشته باشند، ثالثاً پسر بتواند شغل مناسبی داشته باشد و از پس مخارج زندگی بربیاید. اگر فکر می‌کنید طرف مقابل برای ازدواج فرد مناسبی است، این موضوع را با خانواده خود در میان بگذارید و اجازه دهید او به خواستگاری شما بیاید. هنگامی که پای خانواده ها وسط باشد اولاً فرد در تصمیم خود جدی‌تر عمل می‌کند و ثانیاً بسیاری از مشکلات به وجود نمی‌آید. شما باید قبل از این، تکلیفتان را با خودتان روشن کنید. آیا قصد ازدواج دارید؟ آیا قصد ادامه تحصیل دارید؟ برای اینکه بتوانید به این سؤال پاسخ دهید، چند لحظه چشمان خود را ببندید به و از خودتان بپرسید من در سن 25 سالگی کجا هستم و چه می‌کنم؟ سپس پاسخ‌هایی را که به ذهنتان می‌رسد بر روی کاغذ بنویسید. این پاسخ‌ها می‌تواند راه آینده شما را تا حدی روشن کند. آشنایی از طریق اینترنت به خودی خود مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. اینترنت نیز به یک فضای مجازی مانند فضاهای دیگر است. با این تفاوت که شما با طرف مقابل در یک مکان قرار ندارید. بایستی شرایط دیگر نیز مهیا شود تا بتوانید ازدواج مناسبی داشته باشید. پیروز باشید
عنوان سوال:
سلام
سلام
من دختری18ساله هستم ک بعد از جداشدن از عشقم و درگیری های ذهنی و تصادف بدی ک داشتم واسه رفع این درگیری ها اومدم تو نت و تو یکی از فضاهای مجازی ثبت نام کردم اونجا با ی پسری 22ساله اشنا شدم ک لیسانس روانشناسی داشت
کمکم کرد تا حالم خوب بشه
کم کم بهم گیر داد ک با هیشکی نباید حرف بزنی تو تازه جدا شدی و وابسته میشی از این حرفا ک همش بخاطر خودته بعد ی مدت با هرکی دوست میشدم میومد گیر میداد ک من باید تنها پسری باشم ک باهاش حرف میزنی هر چقد دوس داری با دخترا حرف بزن ولی فقط من پسری باشم باهاش حرف میزنی
از نظر مذهبو اعتقاداتمون خیلی شبیه هستیم و تو ی استان زندگی میکنیم و فقط دو شهرستان جدا از هم
حالا اون خیلی دوسم داره و هر دفه دارم کارایی ازش میبینم ک اگه من بودم از روی دوس داشتن انجام میدادن ب تبع چون خیلی پسر خوبیه منم دوسش دارم ولی خب عاشقش نیستم اینم طبق حرفایی هست ک خودش بهم یاد داد عاشق نشم تا قبل ازدواج
و الان همش درمورد خواستگاری حرف میزنه ولی نمیدونم چیکار کنم اون کار نداره ولی خب خیلی مشتاقه ک هرچه زودتر بیاد خواستگاری میشه راهنماییم کنین چیکار کنم سر درگمم دوسش دارم ولی خونوادم اینجوری قبول نمیکنن اونم میگه هرکاری میکنم
اصلا ارتباط نتی درست هست؟یعنی میشه پایه ی زندگی رو از اینجا ساخت؟
پاسخ:
دوست عزیز، به این موضوع توجه داشته باشید که شما تازه هجده‌ساله دارید، ایشان هم هنوز شغل مناسبی ندارد. برای تشکیل یک زندگی مناسب و ازدواج رابطه عاطفی تنها شرط لازم است. اما شرط کافی این است که افراد توانایی برقراری یک رابطه مناسب برای ازدواج را داشته باشند. منظور این است که اولاً از لحاظ اخلاقی، فرهنگی و اعتقادی به همدیگر نزدیک باشند، ثانیاً بتوانند از همدیگر حمایت عاطفی مناسبی داشته باشند، ثالثاً پسر بتواند شغل مناسبی داشته باشد و از پس مخارج زندگی بربیاید. اگر فکر می‌کنید طرف مقابل برای ازدواج فرد مناسبی است، این موضوع را با خانواده خود در میان بگذارید و اجازه دهید او به خواستگاری شما بیاید. هنگامی که پای خانواده ها وسط باشد اولاً فرد در تصمیم خود جدی‌تر عمل می‌کند و ثانیاً بسیاری از مشکلات به وجود نمی‌آید. شما باید قبل از این، تکلیفتان را با خودتان روشن کنید. آیا قصد ازدواج دارید؟ آیا قصد ادامه تحصیل دارید؟ برای اینکه بتوانید به این سؤال پاسخ دهید، چند لحظه چشمان خود را ببندید به و از خودتان بپرسید من در سن 25 سالگی کجا هستم و چه میکنم؟ سپس پاسخ‌هایی را که به ذهنتان می‌رسد بر روی کاغذ بنویسید. این پاسخ‌ها می‌تواند راه آینده شما را تا حدی روشن کند. آشنایی از طریق اینترنت به خودی خود مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. اینترنت نیز به یک فضای مجازی مانند فضاهای دیگر است. با این تفاوت که شما با طرف مقابل در یک مکان قرار ندارید. بایستی شرایط دیگر نیز مهیا شود تا بتوانید ازدواج مناسبی داشته باشید. پیروز باشید
- [سایر] با سلام من 19 سالمه و برای اولین بارعاشق شدم من در دانشگاه عاشق همکلاسیم شدم که اون هم همسن منه چون تا حالا عشق رو تجربه نکرده بودم متوجه احساسم نشده بودم و سعی کردم اونو فراموش کنم اما یکسال گذشت و من نتونستم این کار رو بکنم تا این که این مسئله رو با همکلاس پسر کلاسمون(دوست صمیمیم) در میون گذاشتم من خیلی خجالتی بودم و گفتم نمبتونم رودرو برم جلو و ازش خواستگاری گنم دوستمم سعی کرد شمارشو بگیره تا تلفنی بهش بگم که دوسش دارم اما به هر دری زد نشد دیگه داشتم نا امید میشدم و از خدا خواستم که به یاری من برسه تا اینکه دوستم مشکل منو به یکی از همکلاسی های دختر کلاس گفت و اونم رفت با دختری که من دوسش دارم صحبت کرد و گفت که فلانی بهت علاقه مند شده و اومد بهم گفت که اون فقط لبخند زده وهیچی نگفته که منو دوست داره یا نه(اینو فهمیدم که شاید اون با این لبخند بهم علاقه داره) بنابراین خودم دل به دریا زدم و رفتم جلو وازش خواستگاری کردم اون اول به من گفت دوسم داره وبه چشم برادر بهم نگاه میکنه منم بهش گفتم هیچ وقت به یه پسر نگو به چشم برادر تو رو نگاه میکنم بدجور اذیت میشه اون گفت نمیخواد با هیچ پسری دوست بشه چون این کار آخر عاقبت نداره و منم درجا بهش گفتم اصلا قصد دوستی با شما رو ندارم و واقعا هم نداشتم من بهش گفتم شما که بلاخره باید ازدواج کنی خوب چرا نمیخوای با کسی که دوستون داره ازدواج کنی اون گفت الان قصد ازدواج نداره و هر وقت وقتش که بشه میاد و به من میگه و اینم بگم که این خانوم تو کلاس تا حالا با هیچ پسری حرف نزده ودر طول این مدت تنها پسری که باهاش حرف زده من بودم حتی منم صحبتو شروع نکرده بودم باهاش خودش باهام حرف زده بود و درباره مسائل درسی باهم صحبت کرده بودیم حالا سوال من اینه اگه این خانوم مثلا یه دو سه سال دیگه بیاد به من بگه که آمادگی ازدواج دارم منی که کار فعلا ندارم و مادرم هم همیشه میگه تو تا 25 سالت نشه برات زن نمیگیرم چی باید جوابش بگم من واقعا دوسش دارم و نمیخوام از دستش بدم میترسم اگه بهش بگم که آمادگی ازدواج ندارم و مجبوریم صبر کنیم دیگه فراموشم کنه و با یکی دیگه ازدواج کنه لطفا کمکم کنید بذارید اینا رو هم بگم من یه آدمی هستم که نماز میخونم و روزه هامم میگیرم اونم همین و با حجابه و در کل بگم از نظر دینی و مذهبی و فرهنگی به هم میخوریم
- [سایر] سلام. کمکم کنید...حاج اقا دارم میترکم.قضیه مربوط میشه به یه اشتباه،شاید،نمی دونم. من دختری هستم تو یه خانواده ی مذهبی..چند وقت پیش توی یه چت روم با یکی اشنا شدم..رئیس چت روم بود...و تقریبا همه دخترای اونجا دوسش داشتن..من ادمه مغروری بودم اونجا..اما کم کم از اون پسر خوشم اومد..اما نه مثله بقیه اویزونش شدم نه تو خصوصی چیزی براش نوشتم...فقط به یکی از دخترای اونجا که تقریبا باهاش رابطه دوستانه داشت..گفتم ازاش خوشم اومده..اون گفت می خوای بهش بگم؟گفتم اصلا.اونم چیزی نگفت بهش..فقط یه بار سر یه بحثی تو خصوصی چیزی براش نوشتم..اخه تو عمومی نوشت من یه ادمه تنهاهستم...منم بهش گفتم هر کسی یه جور تنهاست اما دلیل نمیشه چون کسی مثله تو جار نمی زنه تنها ام نباشه..همینو گفتم خب چون داشتم باهاش تو خصوصی حرف میزدم..بیشتر ازش خوشم اومد تصمیم گرفتم یه مدت نرم اونجاو نرفتم...شاید حدوده یه ماه شد سعی کردم فراموشش کنم..گفتم اصلا تیکه ی من نیست..تا رفتم خودش اومد تو خصوصیم..گفت یکی خیلی وقته داره دنبالت می گرده..با اسمش که همیشه میومد نیومده بود..واسه همین گفتم مدل حرف زدنت برام اشناست میشه خودتو معرفی کنی؟خودش بود گفت من از تو خوشم اومده.خودتون میدونین عکس العمل من چی میتونست باشه...گفت می خوام بیشتر باهات اشنا شم..می تونم ایدیتو داشته باشم..منم ایدیمو دادم...دیگه شروع شد...با این تفاوت که من واقعا دوسش داشتم اما اونو نمی دونستم..اونم میگفت من عاشقتم و دوست دارم و..ازین حرفا. اصلا نمی خواستم ازش سوال کنم..گیج بودم..هنوزم احساس می کردم اون رئیسه.. چند وقت بعد گفت من سرطان خون دارم..بعضی وقتاام که چت می کردیم می گفت از بینیم داره خون میاد...تا اینکه کم کم شروع کرد به ایه یاس خوندن که دکترا گفتن تا یه ماهه دیگه بیشتر زنده نیست...گفت دکترا گفتن باید بستری بشی..چند روز بعد هرچی بهش اس ام اس دادم دیدم جواب نمیده..نگران شدم خیلی... تاحالا باهاش تلفنی حرف نزده بودم از نگرانی زنگ زدم یه پسر جواب داد اسمه خودشو گفتم به حالته سوال گفت نه من دوستش هستم فلانی بیهوشه... چون تاحالا باهاش حرف نزده بودم نمی دونستم خودش بود یا واقعا دوستش..چند وقتیم که راستو دروغشم هنوز نمی دونم بیمارستان بود من با دخترخالش در ارتباط بودم خودش اینطور میگفت اما اشتباهه من این بود که زنگ نزدم ببینم واقعا یه دختر بر میداره...یا حتی با یه شماره دیگه زگ بزنم ببینم قضیه راسته یا دروغ تا اینکه چند وقت بعدش گفت تشخیصه دکترا غلط بوده و این حرفا...به دوستم که گفتم گفت امکان نداره دروغ گفته بود گفت اولا که سرطان خوب شدنی نیست بعدشم دکتر که اینقدر خنگ نسیت ...شک کردم اما هیچی نگفتم. این یه ماهه اخر دعواهامون بیشتر شده بود اما بعضی وقتا که خوب بودو نمی پرید بهم می گفت من تورو برای اینده می خوام منم ازش پرسیدم منظورت از اینده ازدواج که نیست؟گفت اتفاقا هست..جاخوردم من سنم خیلی واسه این حرفاکمه خیلی...از طرفی خودش قبلا بهم گفته بود که مامانش مرده و باباش وضعه مالیش خوبه..اما اینا برا من مهم نبود من واقعا خودشو می خواستم...چند روز پیش که پیش یکی دیگه از دوشتام بودم در مورده این یارو ازم سوال کرد منم گفتم ااینجوریه اونجوریه میگه وضعه بابش توپه اما میگه رابطم باهاش خوب نیست..دوستم گفت نه بابا چاخان بسته وگرنه اگه باباش پول دار بود اویزونش می شدوپایین نمیومد..باز شک کردم..دیشب بهش اس ام اس دادم که بیا نت باهات کار دارم..طرفای ساعت 2 بود که شروع کردم تمامه این چیزارو گفتنو پرسیدن...گفتم من الان نمی دونم باید چیکار کنم اومدم از خودت سوالامو بپرسم...وقتی شروع کردم تند تند گفتن گفت یکی یکی...حالا اون داشت جوابه سوالامو میداد گفت قضیه سرطان ماله این بود که من پارسال میرفتم مهمانی های شبانه قرص مصرف می کردم...بعد از چند وقت که دیگه مصرف نکردم این جوری شدم گفت دکترا نفهمیدن از چی بوده...گفتم پس حتما خودت به این نتیجه رسیدی،گفتم تا اونجایی که من می دونم خونریزی از بینی از عوارضه مصرف کردن قرصه اکس نیست..باز پیچوند... گفت قرص اکس نبود یه اسمه دیگه گفت..گفتم در هر صورت تو پارتی ادویل یا استامینوفن که پخش نمی کنن بالاخره ارام بخشه دیگه...گفتم خوب این از این در این مورد که نتونستی قانعم کنی که حرفات راست بوده...حرفایی که دوستم در مورده باباش گفته بودو یکم تو لفافه پیچوندمو گفتم..گفت بابام سیاسیه که ازش خوشم نمیاد...جانبازه.. باور نکردم دیگه داشتم بهش مشکوک می شدم...بعد ازاین حرفا که تقریبا دیشب همش با دعوا زده شد..گفت اگه حرفی مونده بگو و برو..گفتم من فقط سوال پرسیدم مگه همیشه بهم نمی گفتی بیا از خودم بپرس..گفت تو به من شک کردی ..منو باور نکردی...گفت دیگه نمی خوام اسمی از تو توی زندگیم باشه...خوردم کرد..شکستم چون دوسش داشتمو دارم..من برام اینا مهم نبود خودشو می خواستم..که دیشب اینجوری ردم کرد..خیلی راحت..خیلی..حالا نمی ونم چیکار کنم..دیشب همش گریه کردم من ساده رفتم جلو اما اون باهام بد تا کرد...الانم حسابی بهم ریختم..لطفا کمکم کنید..منتظرم.خدانگهدارتون.
مسئله مرتبط یافت نشد