سلام دوست عزیز واقعا در بن بست سختی گرفتارید. از طرفی مردی هست که به نظر خوب می آید و از طرفی پسربچه بی گناهی که نمی دانید باید چگونه با آن مواجه شوید. بدانید که این پسر بچه بسیار آسیب دیده است. دوران کودکی مهمترین دوران زندگی هر انسانی است و نقشی بنیادین در شکل گیری شخصیت و مغز دارد. دوران کودکی این پسربچه توأم بوده است با احتمالا جنگ و دعوا و در نهایت نیز مادرش را در این جنگ و دعوا از دست داده. اگر فکر می کنید می توانید به این کودک احترام بگذارید و محبت کنید با این آقا ازدواج کنید. یادتان باشد قرار نیست او را به اندازه فرزند خود دوست بدارید و این انتظار به جایی نیست. اما این انتظار می رود که بیگناهی او را در آسیبهایی که دیده است درک کنید و به او محبت داشته باشید. اگر هم آن آقا قبول می کندکه پسر نزد مادرش باشد بهتر است. البته بعید است که او قبول کند. من توصیه می کنم اول مدتی با خود خلوت کنید و ببینید می توانید با فرزند ایشان کنار بیایید یا نه. پیروز باشید
با سلام خدمت شما مشاور گرامی من خانمی 31 ساله فرهنگی هستم دو سال و نیم قبل بدلیل ازدواجی نادرست از همسرم جداشدم و این طلاق لطمه سنگینی برام بود در این مدت موتردی برای ازدواج مجدد پیش میامد که متاسفانه اکثرا متارکه با وجود فرزند بودند تا مورد اخیر که آقایی هستند 36 ساله دانشجوی ارشد و کارمن دادگستری و دارای یک پسر 5 ساله بنظر مرد موجهی میان و برای اینکه زندگیشون رو حفظ کنن تلاشهای زیادی انجام دادن و طلاق از جانب خانمشون بود خودش میگه آدم عاطفی هست و کمبود محبت در زندگی قبلیش عذابش میدداه و همسرشون خوی مردانه و سلطه جو داشتن که یطرفه نمیشه قضاوت کرد نمیدونم با وجود فرزند ایشون میتونم کنار بیام چه شرایط و نکاتی در این مورد باید مطرح بشه با تشکر
سلام دوست عزیز واقعا در بن بست سختی گرفتارید. از طرفی مردی هست که به نظر خوب می آید و از طرفی پسربچه بی گناهی که نمی دانید باید چگونه با آن مواجه شوید. بدانید که این پسر بچه بسیار آسیب دیده است. دوران کودکی مهمترین دوران زندگی هر انسانی است و نقشی بنیادین در شکل گیری شخصیت و مغز دارد. دوران کودکی این پسربچه توأم بوده است با احتمالا جنگ و دعوا و در نهایت نیز مادرش را در این جنگ و دعوا از دست داده. اگر فکر می کنید می توانید به این کودک احترام بگذارید و محبت کنید با این آقا ازدواج کنید. یادتان باشد قرار نیست او را به اندازه فرزند خود دوست بدارید و این انتظار به جایی نیست. اما این انتظار می رود که بیگناهی او را در آسیبهایی که دیده است درک کنید و به او محبت داشته باشید. اگر هم آن آقا قبول می کندکه پسر نزد مادرش باشد بهتر است. البته بعید است که او قبول کند. من توصیه می کنم اول مدتی با خود خلوت کنید و ببینید می توانید با فرزند ایشان کنار بیایید یا نه. پیروز باشید