خواستگاری دارم که جلسه اول را گذراندیم ، و میشه گفت به دلم ننشستن و هنگام<br /> نگاه کردن به ایشان حس خوبی نداشتم،ولی از نظر اعتقادی و تحصیلی و شغل و<br /> خانواده وضعیت خوبی دارن میخواستم بدونم<br /> آیا اینکه از طرف خوشم که نیامده هیچ،حتی میشه گفت حس بدی داشتم دلیل کافی<br /> برای رد کردن این فرد هست؟<br /> و یه نکته ی دیگر اینکه من در یک تجمع دانشجویی فعالیت دارم و به نظرم از فردی<br /> خوشم آمده ولی باتوجه به اینکه شناخت کامل از ایشان ندارم و از احساس ایشان بی<br /> خبرم و به نظرم اندکی با معیار هام متفاوتن و همچنین داشتن چنین احساسی را از<br /> قبل، درست نمیدانم،<br />چون این احساس از قبل از شناخت ایشان به وجود آمده به نظرم برخاسته از هوای نفس است و<br /> سعی در فراموشی ایشان دارم<br /> به نظر شما چه کنم؟ از کجا مطمئن شوم که این احساس درست هست یا نه؟<br /> آیا با وجود داشتن چنین حسی به فردی، قبول کردن خواستگار کار درستی است؟

باسلامدوست گرامی هرچند تصمیم گیری های خطیر و اساسی در زندگی باید با اتکا به قوه تعقل باشد ولی در هر حال نیمی از وجود ما انسانها را احساسات تشکیل می دهد. لذا وقتی از این اقا نه تنها خوش تان نیامده بلکه احساس بدی هم به وی دارید پس اصلا ادامه خواستگاری توصیه نمی شود.در ضمن در هر حال شما یک دختر جوان هستید. ایجاد کشش نسبت به جنس مخالف هم خیلی طبیعی و قابل انتظار است. شاید به جرات بتوان گفت این دست احساسات برای خیلی از جوانان ایجاد می گردد اما نباید این احساسات را جدی تلقی کرد بلکه باید از کنار ان گذشت، بی اعتنایی کرد و حتی در کاهش ان تلاش جدی نمود. مثلا توصیه جدی دارم کاری کنید وطوری برنامه ریزی نمایید که تماس دیداری شما دو نفر به حداقل یا حتی صفر برسد . از دل برود هر انکه از دید برفت.پس سعی کنید از همین طریق و با کاهش دادن ملاقاتهای حضوری، ایشان را کم کم فراموش کنید، تا بتوانید در یک جریان کاملا منطقی و حساب شده و فارغ از احساسات برای انتخاب همسر اقدام نمایید.با تشکر از تماس شما