سلام و خسته نباشی
دختری 22 ساله هستم دانشجوی رشته مهندسی برق .خواستگاری دارم 26 ساله کارمند و مهندس معماری.
خواستگار من درسن 10 سالگی مادر و برادرشو در سانحه رانندگی از دست داد. و همچنین حدودا در 23 سالگی خواهرشو بخاطر داشتن بیماری سرطان.و از 10 سالگی زیر دست نامادری بزگ شده خودش میگه از وقتی که نامادریم اومد تو خونه همش دعوا بود .در حال حاضر 3 برادر و 1 خواهرن.و میگه بعد از مادرم محبت ندیدم ولی به خودم قول دادم به همه محبت کنم تا بهم محبت کنن.
تو جلسه اول خیلی مهرش به دلم ننشست چون باشخصیت بود گفتم جلسه بعدم بیان حرف بزنیم.باز انگاری ننشست مهرش انگاری سرده نمیدونم شاید چون هنو بهش عادت نکردم حدودا یک ماه اس میدیم و حرف میزنیم.بیشتر اس میدیم.تفاهم زیاد دایم هم مهربونه هم باشخصیت.ولی میترسم مهرش به دلم نشینه بعدا پشیمون بشم.تحقیقم کردیم حدودا 1 ماه از همه نظر هم خودش و هم خونوادش خوبن.
کمکم کنید چیکار کنم؟به هیچ وجه کوتاه نمیاد میگه من نمیتونم فراموشت کنم حتی یکی دو بارم امتحانشم کردم دیدم واقعا منو میخواد.یه بار بهش گفتم کسی رو قبلا میخواستم ولی همه چی تموم شده شاید بعد ازدواج دلم بازهواشو کنه گفت اینقد بهت مهربونی میکنم که فراموشش کنی .زندگیمو به پات میریزم .
راهنماییم کنیید چیکار کنم؟نکنه بخاطر فوت خونوادش منزوی باشه؟نکنه پشیمون بشم احساس میکنم نمیتونم تحملش کنم از نظر چهره.
با تشکر

باسلامدوست گرامی اینکه ایشان فرد منزوی هستند یا نه؟ و یا سوالاتی مشابه.. جز مواردی است که در جلسات خواستگاری و در تحقیقات باید روشن شود نه اینکه شما در تردید باشید. اینها مسایل مهمی است به خصوص که ایشان بعد از فوت مادرشان کانون خانوادگی گرمی نداشته اند ضمن اینکه احتمالا ایشان همانطور که خیلی ابراز محبت می کند از طرف دیگر توقع چنین ابراز محبت و توجهی را از همسرشان هم داشته باشند و اگر شما نتوانید چنین توجهی را به وی ارایه دهید امکان بروز مشکل وجود دارد.در هر حال به جای رد و بدل کردن حرفهای عاشقانه سعی کنید شناختی کامل و همه جانبه از ایشان کسب کنید. اگر در نتیجه این صحبتها به تفاهم لازم با ایشان رسیدید و از طرف دیگر از لحاظ ظاهر و اخلاق و .. ایشان را پسندیدید رابطه را ادامه دهید و الا اگر برداشت تان این است که تناسب لازم را با هم نداشته و نتوانسته اید ارتباط لازم را با ایشان برقرار کنید اصراری بر ادامه دادن روند خواستگاری نیست.در ضمن پیامک زدن و .. را قطع کنید. از طریق پیامک دادن شناخت حاصل نمی شود صحبتها باید رودر رو و یا نهایتا از طریق تلفن آن هم با نظارت والدین باشد این طرز ارتباط یعنی پیامکی تنها وابستگی عاطفی کاذب به خصوص برای فردی مانند این آقا ایجاد می کند.با تشکر از تماس شما