با سلام و وقت بخیر.در ابتدا بنده هم با شما موافقم که شرایط ازدواجسخت شده است و توقعات بالاتر رفته است و برخی از این شرایط فقط عرفی است و شرع ودین سفارش به سهولت در ازدواج نموده اند البته در روایات بسیاری تاکید به اشتغال و کار کردن شده است و کار را جوهره ی آدمی میدانند.اما در مورد شرایط شما که به نظر میرسد نیاز به ازدواج دارید و تشکیل خانواده" باید نکت مهمی رادر نظر بگیرید.1-آنکه شرایط فعلی خودتان را بپذیریدو درک کنید که عرف فعلی جوانی که شغل ثابت ودر آمدی ندارد را مناسب ازدواج نمیداند پس سعی کنید بجای شکوه از شرایط موجود در جهت مطلوب کردن شرایط خود تلاش کنید دوم آنکه برای خود در زندگی اهداف کوتاه و بلند مدت قرار دهید این باعث میشود با انگیزه بیشتری به تلاش بپردازید سعی کنید از الان به فکر استقلال مالی خود باشید و متکی به شرایط مالی پدر نباشید خانمها دوست دارند به فردی که مستقل است وثابت قدم تکیه کنند.و بدانید خرجی دادن همسر شما توسط خانواده اتن شاید در ظاهر بد نباشد اما مطمئن باشید باگذشت مدتی همسر شما را به شما بی اعتماد میکند چرا که میبیند به فرد متزلزلی تکیه کرده که او خود متکی به دیگری است و این سرآغاز بسیاری از اختلافات خواهد شد. پس احساسی فکر نکنید شما میتوانید با بدست آوردن شرایط نسبی مطلوب با مشورت خانواده اتان جهت نامزدی خانم مناسبی اقدام کنید.ایمان و اخلاق شرایط لازم است اما کافی نیست چرا که این ایمان باید تورا به کار وتلاش بیشتر و توکل به خدای مهربون و تصمیم گیری عاقلانه تر سوق بدهد . به امید موفقیت شما در مراحل زندگی.
می گوییند که از شرایط لازم برای ازدواج این است که پسر شغل مناسب داشته باشد و سربازی هم رفته باشد .
حال شما به من بگویید اگر بنده بخواهم تا حداقل فوق لیسانس درس بخوانم و سربازی هم برم ، سن بنده نزدیک به 26 سالگی میرسه که اکثر مشاورها این زمان را برای ازدواج دیر می دانند .
حال یک سوال دیگر ، اگر خانواده بنده توانایی خرجی دادن یک نفر اضافه را هم داشته باشد و بنده خانه ای مستقل برای خود داشته باشم ، ایا بازهم باید به خاطر شغل و سربازی صبر کنم .
اصلا من یک سوال اساسی دارم :
کجای دین ما گفته که داماد باید سربازی رفته باشه و شغل هم داشته باشد و خونه هم داشته باشه و ... ؟
تا انجا که ما می دانیم ، ایمان و اخلاق شروط لازم و کافی برای ازدواجند و فقط در حالتی که فرد نه از نظر سنی و نه از نظر عقلی به یک رشد نسبی نرسیده پیشنهاد به صبر شده است.
خدا میدونه چه قدر جوون پاک به خاطر این شروط ( که الحق و الانصاف هیچ مبنای دینی و عقلی ندارند ) به خطا رفته اند .
با سلام و وقت بخیر.در ابتدا بنده هم با شما موافقم که شرایط ازدواجسخت شده است و توقعات بالاتر رفته است و برخی از این شرایط فقط عرفی است و شرع ودین سفارش به سهولت در ازدواج نموده اند البته در روایات بسیاری تاکید به اشتغال و کار کردن شده است و کار را جوهره ی آدمی میدانند.اما در مورد شرایط شما که به نظر میرسد نیاز به ازدواج دارید و تشکیل خانواده" باید نکت مهمی رادر نظر بگیرید.1-آنکه شرایط فعلی خودتان را بپذیریدو درک کنید که عرف فعلی جوانی که شغل ثابت ودر آمدی ندارد را مناسب ازدواج نمیداند پس سعی کنید بجای شکوه از شرایط موجود در جهت مطلوب کردن شرایط خود تلاش کنید دوم آنکه برای خود در زندگی اهداف کوتاه و بلند مدت قرار دهید این باعث میشود با انگیزه بیشتری به تلاش بپردازید سعی کنید از الان به فکر استقلال مالی خود باشید و متکی به شرایط مالی پدر نباشید خانمها دوست دارند به فردی که مستقل است وثابت قدم تکیه کنند.و بدانید خرجی دادن همسر شما توسط خانواده اتن شاید در ظاهر بد نباشد اما مطمئن باشید باگذشت مدتی همسر شما را به شما بی اعتماد میکند چرا که میبیند به فرد متزلزلی تکیه کرده که او خود متکی به دیگری است و این سرآغاز بسیاری از اختلافات خواهد شد. پس احساسی فکر نکنید شما میتوانید با بدست آوردن شرایط نسبی مطلوب با مشورت خانواده اتان جهت نامزدی خانم مناسبی اقدام کنید.ایمان و اخلاق شرایط لازم است اما کافی نیست چرا که این ایمان باید تورا به کار وتلاش بیشتر و توکل به خدای مهربون و تصمیم گیری عاقلانه تر سوق بدهد . به امید موفقیت شما در مراحل زندگی.