با سلام خانم عزیز تفکر و نگرش شما درست هست . برای شناخت اولیه ، باید خانواده ها حضور داشته باشند و در جریان باشند . به این دلیل که اولا مشاهده و ارتباط با خانواده طرف مقابل ، اطلاعات زیادی را به شما میدهدو بسیاری از اطلاعات به مین شیوه کسب خواهد شد . دوم اینکه خانواده بهترین مشاوربرای فرزندانشان هستند . زیرا هم فرزند خودشان را به خوبی میشناسند . هم با تجربه تر هستند و تمام ابعاد را مد نظر قرار میدهند . از طرفی زمان ابتدایی شناخت حداکثر چند ماه هست . پس از آن باید وارد مرحله بعدی ازدواج بر اساس رسم و رسومات خانواده ها شد . بدین شکل دوستی های چند ساله ، توصیه نمشود . اگر شخصی واقعا نیت ازدواج دارد و فعلا شرایطش را ندارد ، میتواند با خانواده در این رابطه اقدام نماید و دوران نامزدی و عقد طولانی تری را داشته باشد . کاربر گرامی تفکرتان را تحسین میکنم ، زیرا باعث خواهد شد شما باروحیه سالم وبدور از صدمات و زخمهای ناشی از ارتباطات ناصحیح وارد ازدواج شوید و زندگی سالمی را پیش رو داشته باشید .از طرف دیگر ازدواج شما با شناخت و انتخاب آگاهانه همراه خواهدبود و بدنبالش زندگی عاشقانه را خواهید داشت با آرزوی بهترینها برای شما
سلام و تبریک به مناسبت سال نو
یکی از مسایلی که این روزا منو به خودش درگیر کرده جواب دادن به درخواست هایی ازدواجی که به من میشه.
لازمه که بگم دانشجوی سال دوم رشته ... هستم وهنوز 2 سال مونده که درسم تموم بشه،وضعیت مالی خونوادم معمولیه یا شاید بهتره بگم وضعیت عالی نداریم ولی در حد توانشون سعی میکنند نیازهای منو بر آورده کنند.
تا حالا خیلی ها به من پیشنهاد دادند پیشنهادی که جدی بوده و به قصد ازدواج. با وضعیتی که دارم تا حالا بهشون جواب منفی دادم یعنی ازمن تقاضای یه فرصت برای شناخت کردند( به صورت دوستی یا به گفته ی خودشون به هر شکلی که برای خودم مقدوره...) با توجه به اینکه توی این چند مورد آخر هر کدومشون شاید حداقل به 2_3 سال فرصت برای شرایط ازدواج پیدا کردن ( یعنی وقت برای اتمام درسای دانشگاه، رفتن سربازی،پیدا کردن شغل...) دارند،همشون بهم گفتن تو این فرصت یه شناخت از روحیات و خواسته های هم پیدا کنیم که اگه تفاهم پیدا کردیم تا چند سال بعد خانواده ها هم در جریان باشند...
با اینکه از خانواده های خوبی بودند و با شناخت نسبی که ازشون دارم میدونم ادم های بدی نیستند، بهشون گفتم که چند سال شناخت و انتظار برای رسیدن به همدیگه نیاز نیست و تضمینی هم وجود نداره که هر چی زمان دوستی بیشتر باشه، بشه به شناخت بیشتر رسید، شناخت بیشتر میتونه زمانی که شرایط ازدواج برای هر دو طرف بود باشه که دو طرف وقتشون رو بی خودی هدر ندن.
حالا سوالی که دارم اینه آیا طرز تفکری که دارم درسته یا این طوری فقط از دست دادن شاید فرصتهای خوبی می تونه باشه که توی این در رفتنای من از دوستی با یه پسر هست؟
لطفا کمکم کنید.
با سلام خانم عزیز تفکر و نگرش شما درست هست . برای شناخت اولیه ، باید خانواده ها حضور داشته باشند و در جریان باشند . به این دلیل که اولا مشاهده و ارتباط با خانواده طرف مقابل ، اطلاعات زیادی را به شما میدهدو بسیاری از اطلاعات به مین شیوه کسب خواهد شد . دوم اینکه خانواده بهترین مشاوربرای فرزندانشان هستند . زیرا هم فرزند خودشان را به خوبی میشناسند . هم با تجربه تر هستند و تمام ابعاد را مد نظر قرار میدهند . از طرفی زمان ابتدایی شناخت حداکثر چند ماه هست . پس از آن باید وارد مرحله بعدی ازدواج بر اساس رسم و رسومات خانواده ها شد . بدین شکل دوستی های چند ساله ، توصیه نمشود . اگر شخصی واقعا نیت ازدواج دارد و فعلا شرایطش را ندارد ، میتواند با خانواده در این رابطه اقدام نماید و دوران نامزدی و عقد طولانی تری را داشته باشد . کاربر گرامی تفکرتان را تحسین میکنم ، زیرا باعث خواهد شد شما باروحیه سالم وبدور از صدمات و زخمهای ناشی از ارتباطات ناصحیح وارد ازدواج شوید و زندگی سالمی را پیش رو داشته باشید .از طرف دیگر ازدواج شما با شناخت و انتخاب آگاهانه همراه خواهدبود و بدنبالش زندگی عاشقانه را خواهید داشت با آرزوی بهترینها برای شما