با سلام
من جوانی 23 ساله هستم همیشه وقتی در جمع قرار می گیرم احساس بدی دارم و برایم قابل تحمل نیست بخصوص محفلی که خانوادگی است یا جنس مخالف حضور دارد . وقتی جلوی آینه می استم احساس می کنم که چهره زشتی دارم و از چهره م خوشم نمیاد و تو جمعم که قرار میگیرم احساس می کنم بقیه افراد نیز همین حس و به من دارن . خانواده ما هم جوری که پدرم زیاد اهل معاشرت نیست و بیشتر تو خونه هستیم حتی وقتی من با دوستانم بیرونم میرم از من عیب میگیره با اینکه خودش بازنشست شده ولی خیلی کم به دیدوبازدید میریم از بچگی هم همین طوری بزرگ شدم - 2 خواهر و 1 برادر دارم رابطه مادرم با پدرم نیز زیاد تعریفی نیست و همیشه وقتی کسی مارو دعوت میکنه اونا سر رفتن یا نرفتن با هم بحث میکنن لطفا کمکم کنید تا بتونم رفتارم و اصلاح کنم و احساسات بدی که دارم رو مثبت کنم البته فکر می کنم همه اینها ریشه در کودکیم داره چون کودکی خوبی نداشتم و همیشه شاهد دعوای پدر و مادرم بودم کمکم کنید ممنون

با سلام. درسته که دوران کودکی ادم ها می تونه روی اعتماد به نفس و خود پنداره شون موثر باشه اما به آن دلیل نیست که هیچ چیز قابل تغییر نباشه .شما باید در گام نخست تصورات شخصی را از خود و جسم و روح خود مثبت کنید . زشتی به صورت مطلق وجود ندارد و ممکن است چیزی به نظر یک نفر زیبا باشد اما در نظر دیگری چنگی به دل نزنه . بنابراین قضاوت در مورد زیبایی یا زشتی خود را باید کمی نسبی تر کنید . من مطمئنم که شما زیبایی های ظاهری زیادی دارید و از آن غافلید . کافی است بخواهید تا خود را در مقابل آینه بهتر از انچه هستید ببینید . یک بار به جلوی آینه بروید و بخواهید که تک تک اجزای صورت خود را بهتر فرض کنید . این تمرین را روزانه انجام دهید توجه می کنید که تصور شما تغییر خواهد کرد .به علاوه تمام جذابیت آدم ها به صورت زیبای آنها نیست . مگر چند درصد افراد زیبا روی هستن؟ عواملی که جذابیت می آورد متعدد است و یکی از آنها داشتن تصور مثبت از خود است . در کنار آن اخلاقی خوب و دل نشین ، ادب، خوش بینی، عدم غرور و داشتن تواضع، دوست داشتن دیگران و ... هم وامل مهمی هستند .اگر پدر شما اهل معاشرت نبوده دلیل بر آن نیست که شما هم همان مسیر را به دلایل دیگری طی کنید . معاشرت با افراد انسان را رشد می دهد و مهارت های زیادی را در ما ایجاد می کند . در یک روند تمرینی باید عبارات منفی را در مورد خود از بین ببرید . اجازه ندید این پنداره ها ذهن شما را تحت سیطره قرار دهد . به مرور باید حسنات خود را کشف کنید و در ذهن بازگو کنید . و آن قدر در معاشرت با دیگران قرار گیرید که بتوانید با القائات منفی کنار بیایید.زندگی در جمع به شادابی شما می افزاید و منفی بینی ها را کم می کند . انزوا و تنهایی افسردگی را دامن می زند . لذا اصلاح افکار میتواند هم به اصلاح روابط شما بیانجامد و علت آن باشد و هم به عنوان معلول روابط اجتماعی صورت پذیرد.کتاب "روان شناسی مثبت " نوشته آلن کار / ترجمه پاشا شریف ونجفی زنداعتماد به نفس برتر / نوشته لیندن فیلد/ ترجمه اصغری پور را حتما مطالعه کنید .