با عرض سلام خدمت شما من زنی‌ هستم 38 ساله تحصیلاتم فوق دیپلم است .دوست داشتم درسم را ادامه دهم ،ولی‌ به دلایلی نشد. در حل حاضر خانه دار هستم دو دختر 16 و 13 ساله دارم، احساس می‌کنم زندگی‌ من واقعا پوچ است با خود فکر میکنم بعد از اینکه مردم ،در جواب خدا که به من میگوید عمرت را چه کردی من چه جوابی‌ دارم بدهم.دوست داشتم دکتر یا معلم بشوم تا بتوانم خدمتی به مردم بکنم و عمرم هم تلف نشود ولی‌ این طور نشد، واقعا احساس تأسف می‌کنم که نمیتوانام مثمر ثمر باشم خواهش می‌کنم شما راه حلی برای من ارائه دهید ممنون

با سلام.خواهر خوبم بعضی وقتا اشتباه ما ادم ها اینه که فکر می کنیم مفید بودن فقط همانی است که در ذهن داریم . در صورتی که سودمند بودن برای خود و جامعه از طرق مختلفی بدست میاد .آیا در روایات دینی ما بر اهمیت تربیت فرزند صالح کم سفارش شده؟ مگر نه این است که اگر فرزندان خوبی تربیت کرده اید هم خود و هم دیگر اعضای جامعه از آنها در امانند و به مصلحت خانواده و جامعه رفتار می کنند ؟ چرا مادر بودن را کم اهمیت جلوه می دهید؟ مهم ترین وظیفه یک زن همسری شایسته بودن و مادری خوب بودن است . و وظایف دیگر در الویت های بعدی قرار می گیرد. به هیچ عنوان احساس پوچی نداشته باشید چرا که تا بحال به نحو احسن زندگی کرده اید . اما از این به بعد می تونید از روش های دیگر هم استفاده کنید . بسیارند مادرانی که همپای فرزندشون پا به دانشگاه می گذارند . اصلا چرا دانشگاه . مگر انجا تنها راه تغییرو رشد است. این همه کلاس های مفید فایده و سودمند علمی در رشته های مختلف.به جای حسرت گذشته یک برنامه جدید برای اینده بریزید.