با سلام من یک سال پیش درسم را تمام کردم و تمام امیدم این بود که کارشناسی ارشد قبول بشم و درسم را ادامه بدم چون هرچی دنبال کار گشته بودم ، کار پیدا نکرده بودم ، الان دیدم قبول نشدم احساس کردم دنیا روی سرم خراب شده ، از نگاه تحقیر آمیز دیگران ، فامیل و سرزنش های مکرر پدر و مادرم رنج می برم ، همه به دید یک آدم الاف و بیکار بهم نگاه می کنند در صورتی که تمام سعی خودم رو برای شاغل شدن و قبول شدن توی کنکور کرده بودم ، از طرفی آرزو دارم ازدواج کنم ولی تا شاغل نشم و سر و سامان نگیرم اجازه بهم نمی دهند و اصلن جرات نمی کنم به پدر و مادرم هم بگویم .. همین باعث شده کمتر خونه فامیل ها برم ، در کل من یه شخصیت کمی خجالتی دارم و تحمل حرف ها و نگاه های دیگران برام خیلی مشکله ... از اینکه می بینم دوست هایم همه یا شاغل هستن و یا در شرف ازدواج هستند رنج می برم و همین باعث شده پدرم بهم سرکوفت بزنه که از دیگران یاد بگیر ، الان یه احساس بیزاری از زندگی دارم احساس می کنم به بن بست رسیدم هرچی هم از خدا کمک میخام بهم محل نمیزاره و راهی جلوی پام نیزاره .. احساس تنهایی خاصی دارم احساس می کنم فقط خودم خودمو درک میکنم، یه افسردگی عجیبی گرفتم طوری که از کارهای عادی زندگی هم دلسردم.... وضع مالی ما بسیار خوب است و روابط عاطفی در خانواده من تقریبا صفر است ...! شما بگید چکار کنم ..؟!!
با سلام. دوست عزیز وجود سرکوب ها و تحقیر ها از جانب هر کس که باشد سخت است به ویزه آن که این شخص پدر شما باشد . اما شما باید درک کنید که این انتظار ایشان از شما خیلی منطقی نبوده و شاغل بودن ربطی به موفقیت زندگی ندارد بنابراین اجازه نده این رفتار ها روحت رو درگیر کنه . . کجای قوانین خلقت یا دین ما گفته شده که هر ادم موفقی باید شاغل باشه . موفقیت گرایش های متنوعی دارد که قابل دسترسی است البته بنده پی گیری شما را برای کار نفی نمی کنم و شما را تشویق می کنم که از این کار و تلاش دست نکشید تا به هدف خود برسید اما تاخیر در به هدف رسیدن را نباید شکست تلقی کنی و یا از آن به عنوان بهانه ای برای سرکوب درونی و یا گوشه گیری به کار ببری. نگاه شما به خودت هر چه که باشه می تونه در نگاه دیگران منعکی بشه . وقتی شما خودت رو فردی الاف بشناسی و مدام لایق انتقاد و تحقیر بدونی و از دیگران کناره بگیری همین الگوهای فکری و بلکه شدیدتر را به دیگران ارائه می دهی . کافی است خود را در زندگی هدفمند و با برنامه بدانی و معرفی کنی دیگر هیچ کس نمی تونه قضاوت های نادرست داشته باشه.
عنوان سوال:

با سلام
من یک سال پیش درسم را تمام کردم و تمام امیدم این بود که کارشناسی ارشد قبول بشم و درسم را ادامه بدم چون هرچی دنبال کار گشته بودم ، کار پیدا نکرده بودم ، الان دیدم قبول نشدم احساس کردم دنیا روی سرم خراب شده ، از نگاه تحقیر آمیز دیگران ، فامیل و سرزنش های مکرر پدر و مادرم رنج می برم ، همه به دید یک آدم الاف و بیکار بهم نگاه می کنند در صورتی که تمام سعی خودم رو برای شاغل شدن و قبول شدن توی کنکور کرده بودم ، از طرفی آرزو دارم ازدواج کنم ولی تا شاغل نشم و سر و سامان نگیرم اجازه بهم نمی دهند و اصلن جرات نمی کنم به پدر و مادرم هم بگویم .. همین باعث شده کمتر خونه فامیل ها برم ، در کل من یه شخصیت کمی خجالتی دارم و تحمل حرف ها و نگاه های دیگران برام خیلی مشکله ... از اینکه می بینم دوست هایم همه یا شاغل هستن و یا در شرف ازدواج هستند رنج می برم و همین باعث شده پدرم بهم سرکوفت بزنه که از دیگران یاد بگیر ، الان یه احساس بیزاری از زندگی دارم احساس می کنم به بن بست رسیدم هرچی هم از خدا کمک میخام بهم محل نمیزاره و راهی جلوی پام نیزاره .. احساس تنهایی خاصی دارم احساس می کنم فقط خودم خودمو درک میکنم، یه افسردگی عجیبی گرفتم طوری که از کارهای عادی زندگی هم دلسردم.... وضع مالی ما بسیار خوب است و روابط عاطفی در خانواده من تقریبا صفر است ...! شما بگید چکار کنم ..؟!!


پاسخ:

با سلام. دوست عزیز وجود سرکوب ها و تحقیر ها از جانب هر کس که باشد سخت است به ویزه آن که این شخص پدر شما باشد . اما شما باید درک کنید که این انتظار ایشان از شما خیلی منطقی نبوده و شاغل بودن ربطی به موفقیت زندگی ندارد بنابراین اجازه نده این رفتار ها روحت رو درگیر کنه . . کجای قوانین خلقت یا دین ما گفته شده که هر ادم موفقی باید شاغل باشه . موفقیت گرایش های متنوعی دارد که قابل دسترسی است البته بنده پی گیری شما را برای کار نفی نمی کنم و شما را تشویق می کنم که از این کار و تلاش دست نکشید تا به هدف خود برسید اما تاخیر در به هدف رسیدن را نباید شکست تلقی کنی و یا از آن به عنوان بهانه ای برای سرکوب درونی و یا گوشه گیری به کار ببری. نگاه شما به خودت هر چه که باشه می تونه در نگاه دیگران منعکی بشه . وقتی شما خودت رو فردی الاف بشناسی و مدام لایق انتقاد و تحقیر بدونی و از دیگران کناره بگیری همین الگوهای فکری و بلکه شدیدتر را به دیگران ارائه می دهی . کافی است خود را در زندگی هدفمند و با برنامه بدانی و معرفی کنی دیگر هیچ کس نمی تونه قضاوت های نادرست داشته باشه.





مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین