سلام خانوم کهتری خسته نباشید.من فرزند سوم 1خانواده 5نفره هستم که 2تا از خواهرام ازدواج کردن.بسیار آدم حساسی هستم تو برخوردم با دیگران.خیلی جاها نارحت میشم ولی شاید همه شو با پرخاش بروز ندم .اما بالاخره حرفشونو میزنم که نشون بدم به طرف مقابل که ناراحت شدم چون تحمل ناراحتیو رو تحت هیچ شرایطی ندارم.تو برخورد با دوستام و بحث و دعواهایی که پیش میاد خیلی صبرم کمه همه بهم میگن تو توی این بحث ها خیلی حساسی .راست هم میگن بیخودی به همه چی اهمیت میدم دست خودم هم دیگه انگار نیست.22سالمه و تا الان بسیار تو انتخاب دوست اشتباه کردم .طوری که اتفاقایی افتاده که حس میکنم از همه ساده ترم تو برخورد با دیگران .منتظرم همه باهام رو باشن همون طوری که خودم هستم ولی اصلا اینطوری نیست.خودم دیگه از دست خودم خسته شدم لطفا راهنماییم کنین

با سلام. فاطمه جان معمولا علت این عصبیت ها و تحریک پذیری افراد در داشتن خاطرات منفی و اتفاق های ناگوار گذشته است . لذا با علم به این موضوع باید تلاش کنی تا بدبینی و حرص درونی را به همه اطرافیان تعمیم ندهی .باید سعی کی همواره خودت رو آروم کنی واروم جلوه دهی .تاوان اشتباهات گذشته رو که اطرافیان شما نباید پس بدهند . اگر در گذشته در دوستی ها اشتباه کرده اید اینک داری دانسته اشتباه را تکرار کرده و دوستان جدید را هم از دست می دهی .سعی کن افکارت را نسبت به ادم ها تغییر بدهی . همه نباید ان طور که تو می خوای فکر و عمل کنن. ادم ها با هم متفاوتند و معنای دوست شباهت صددرصدی نیست . باید ادم ها رو با نقاط قوت و ضعفشون " با هم " بپذیری . قرار نیست دوستان شما از همه لحاظ خوب باشند بالاخره خطا هم می کنند . تذکر دادن برای رفع اشتباه خوبه اما اگر انتقاد ها زیاد بشه رابطه ها را از بین می بره . پس باید خودت را بریا پذیرش بسیاری از حرکت ها رشد بدهی و ظرفیت خودت رو بالا ببری .باید تمرین کنی تا برخی مسایل را به حاشیه بسپاری و از اهمیت انها کم کنی .و این کار به افکار و چگونه فکر کردن شما برمی گرده . اگر درذهن این کار ار بکنی در عمل هم موفق می شی.