اعتیاد
عادت کردن و خو گرفتن را اعتیاد گویند. این عنوان به مناسبت در بابهای زکات، خمس، صوم، حج و نکاح مطرح شده است.
من به شدت دچار بد خوابی هستم نه اینکه دیر خوابم ببره یا خوابم نبره .... من تو خواب خیلی حرکت می کنم و تکون می خورم خیلی سعی می کنم شام سبک بخورم تا بهتر بخوابم اما هم کابوس زیاد می بینم و هم فوق العاده بد خوابم به طوری که بقیه رو از خواب بیدار می کنم با سر صدا هام.
اگر می تونید خیلی خوشحال می شم که بهم کمک کنید. چون دیگه دارم فکر می کنم که دیوونه شدم و باید برم پیش روانپزشک
راستی من پدر مادرم به علت اعتیاد پدرم از هم طلاق گرفتن و من به خاطر کمک به خونه کار می کنم و دانشجو هم هستم
با سلام. دوست عزیز خواب افراد ارتباط مستقیم و تنگاتنگی با میزان استرس و اشتغالات ذهنی انها در طول روز و هنگام به خواب رفتن دارد . هر چه اضطراب بیشتری را در روز تجربه کنید و میزان کلی ارامش شما کمتر باشد کیفیت خواب شما بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرد . لذا در گام اول باید مهارت های مقابله و ساز گاری با وقایع و استرس های روزانه را یاد بگیرید . اگر چه هم درس می خوانید و هم کار می کنید اما اگر برنامه ریزی داشته باشید می تونید با کمال ارامش به هر دو رسیدگی کنید .گام بعد این است که مجموعه نکاتی را رعایت کنید .در ساعات پایانی شب چای، قهوه نخورید. فیلم های پر هیجان تماشا نکنید . اگر می توانید کمی پیاده روی و یا ورزش سبک داشته باشید . شیر داغ میل کنید . از عرقیات آرام بخش مثل عرق بهار نارنج استفاده کنید .در هنگام خواب از شمارش معکوس آن هم با تناوب هایی متفاوت " دو تا دو / سه تا سه تا " استفاده کنید . حتما یک تمرین ریلکسیشن انجام دهید و 5 الی 10 دقیقه در تصورات خوشایند همراه با شل سازی عضلانی به سر ببرید.با این تمرین ها آرامش شما بیشتر شده و می توانید خوابی بهتر داشته باشید و فراموش نکنید که اگر زمانی به مراجعه به روان پزشک نیاز پیددا کردید هیچ دلیلی بر دیوانه بودن شما نیست . روح ما هم مانند جسم ما نیاز به رسیدگی و مراقبت دارد/
با سلام. دوست عزیز خواب افراد ارتباط مستقیم و تنگاتنگی با میزان استرس و اشتغالات ذهنی انها در طول روز و هنگام به خواب رفتن دارد . هر چه اضطراب بیشتری را در روز تجربه کنید و میزان کلی ارامش شما کمتر باشد کیفیت خواب شما بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرد . لذا در گام اول باید مهارت های مقابله و ساز گاری با وقایع و استرس های روزانه را یاد بگیرید . اگر چه هم درس می خوانید و هم کار می کنید اما اگر برنامه ریزی داشته باشید می تونید با کمال ارامش به هر دو رسیدگی کنید .گام بعد این است که مجموعه نکاتی را رعایت کنید .در ساعات پایانی شب چای، قهوه نخورید. فیلم های پر هیجان تماشا نکنید . اگر می توانید کمی پیاده روی و یا ورزش سبک داشته باشید . شیر داغ میل کنید . از عرقیات آرام بخش مثل عرق بهار نارنج استفاده کنید .در هنگام خواب از شمارش معکوس آن هم با تناوب هایی متفاوت " دو تا دو / سه تا سه تا " استفاده کنید . حتما یک تمرین ریلکسیشن انجام دهید و 5 الی 10 دقیقه در تصورات خوشایند همراه با شل سازی عضلانی به سر ببرید.با این تمرین ها آرامش شما بیشتر شده و می توانید خوابی بهتر داشته باشید و فراموش نکنید که اگر زمانی به مراجعه به روان پزشک نیاز پیددا کردید هیچ دلیلی بر دیوانه بودن شما نیست . روح ما هم مانند جسم ما نیاز به رسیدگی و مراقبت دارد/
عنوان سوال:
من به شدت دچار بد خوابی هستم نه اینکه دیر خوابم ببره یا خوابم نبره .... من تو خواب خیلی حرکت می کنم و تکون می خورم خیلی سعی می کنم شام سبک بخورم تا بهتر بخوابم اما هم کابوس زیاد می بینم و هم فوق العاده بد خوابم به طوری که بقیه رو از خواب بیدار می کنم با سر صدا هام.
من به شدت دچار بد خوابی هستم نه اینکه دیر خوابم ببره یا خوابم نبره .... من تو خواب خیلی حرکت می کنم و تکون می خورم خیلی سعی می کنم شام سبک بخورم تا بهتر بخوابم اما هم کابوس زیاد می بینم و هم فوق العاده بد خوابم به طوری که بقیه رو از خواب بیدار می کنم با سر صدا هام.
اگر می تونید خیلی خوشحال می شم که بهم کمک کنید. چون دیگه دارم فکر می کنم که دیوونه شدم و باید برم پیش روانپزشک
راستی من پدر مادرم به علت اعتیاد پدرم از هم طلاق گرفتن و من به خاطر کمک به خونه کار می کنم و دانشجو هم هستم
پاسخ:
با سلام. دوست عزیز خواب افراد ارتباط مستقیم و تنگاتنگی با میزان استرس و اشتغالات ذهنی انها در طول روز و هنگام به خواب رفتن دارد . هر چه اضطراب بیشتری را در روز تجربه کنید و میزان کلی ارامش شما کمتر باشد کیفیت خواب شما بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرد . لذا در گام اول باید مهارت های مقابله و ساز گاری با وقایع و استرس های روزانه را یاد بگیرید . اگر چه هم درس می خوانید و هم کار می کنید اما اگر برنامه ریزی داشته باشید می تونید با کمال ارامش به هر دو رسیدگی کنید .گام بعد این است که مجموعه نکاتی را رعایت کنید .در ساعات پایانی شب چای، قهوه نخورید. فیلم های پر هیجان تماشا نکنید . اگر می توانید کمی پیاده روی و یا ورزش سبک داشته باشید . شیر داغ میل کنید . از عرقیات آرام بخش مثل عرق بهار نارنج استفاده کنید .در هنگام خواب از شمارش معکوس آن هم با تناوب هایی متفاوت " دو تا دو / سه تا سه تا " استفاده کنید . حتما یک تمرین ریلکسیشن انجام دهید و 5 الی 10 دقیقه در تصورات خوشایند همراه با شل سازی عضلانی به سر ببرید.با این تمرین ها آرامش شما بیشتر شده و می توانید خوابی بهتر داشته باشید و فراموش نکنید که اگر زمانی به مراجعه به روان پزشک نیاز پیددا کردید هیچ دلیلی بر دیوانه بودن شما نیست . روح ما هم مانند جسم ما نیاز به رسیدگی و مراقبت دارد/
- [سایر] با درود و خسته نباشید و شادباش سال نو خدمت خواهر گرامی سرکار خانم کهتری سوال قبلم از خانم عطاریان بود و این متن رو برای پرسش از ایشون نوشتم اما فقط جنبعالی مشاوربودید دیگه از شمامی پرسم ____________________________ پیرو پرسش شماره 851453 به علت ناقص بودن پاسخ شما به نحوی دیگه از شما درخواست راهنمایی دارم من مطالعاتم روی دو حوزه هست حوزه زبان خارجه و حوزه مهندسی و درمورد روانشناسی بازاری و روانشناسی محض مطالعات خیلی خیلی کمی دارم اینکه مجبورم تو خونه بمونم و مطالعه کنم بر سر علاقه نیست بر سر اجباری هست که از دو جهت به من وارد میشه یکی ضرورت اونها که به خاطر پیدا کردن شغل هست و ناچارم تو زمان کوتاه مطالب زیادی رو مطالعه کنم و دیگری به خاطر محیط هست چون من توی شهری زندگی می کنم که مهاجرم . روزی یک ساعت بیرون میرم هر چند که کار ضروری ندارم فقط به خاطر بیرون رفتن .. تمایل زیادی به بودن در کنار همسالان دارم ولی کسی نیست که باهاش باشم از طرفی همه ایده های شما رو تصدیق می کنم و سعی می کنم به توصیه های شما عمل کنم در مورد شیزوفرنی کاملا حق با شماست و اینو رو خیلی خوب می دونم که بدترین کار برای فردی که احساس روان رنجوری می کنه اینه که کتاب بخونه و نشونه های اون را با زندگی خودش تطبیق بده . من از لحاظ روحی کاملا سالمم . سوال اصلیم این بود که من تیک حرکت سر رو از زمان دبیرستان یعنی 17 سالگی داشتم اون موقع که خیلی توی جمع بودم ... الان این یه مشکله برای درمانش باید چکار کنم به روانپزشک روانشناس یا متخصص مغر و اعصاب یا گفتاردرمانی یا .... مراجعه کنم یا ؟ ورزش انجام نمی دادم ولی از اسفند ماه شروع کردم به ورزش کردن از طرفی وضعیت مالی خانواده خرابه نمی تونم زیاد خرج کنم یا به تفریح و مسافرت و ... برم توی خیلی چیزها محدودم امیدوارم بتونید درک کنید زیاد طفره نمی رم . خریدهای منزل رو هم انجام می دادم و می دم مثلا هر روز نون یا سبزی یا ... تهیه می کنم سوال من درباره داروهای ضد اضطراب این نبود که شما اینجا اعلام کنید خواستم بدونم با دارو قابل کنترل هست و باید به چه نوع پزشکی مراجعه کنم که بیان فرمودید روانپزشک . ضمن تشکر به خاطر وقتی که صرف می کنید به طور خلاصه سوالهام رو تکرار می کنم: 1- من تیک ( احتمالاً عصبی ) سر دارم .سرم رو تکون می دم برای درمانش باید چکار کنم ؟ 2- زمانی که تحت فشار قرار می گیرم دچار استرس می شم که به تناسب شدت و مدت زمان استرس دچار سردردی میشم که با کدئین و مسکن های گیاهی قابل درمان نیست برای درمانش باید چیکار کنم ؟ ( حالت های استرس زا : وانمود کردن دروغین ، حضور در مصاحبه های شغلی ، مشاجره ، مسافرت بیش از سه ساعت ، رانندگی بیش از سه ساعت ، تغییر وضعیت محل خواب و استراحت ، احساس عقب بودن از حدی که برای خودم مشخص کردم ، حضور در مکان هایی که پلیس هست ) 3- شما جوشانده بابونه یا جوشانده های دیگه رو چقدر مفید می دونید ؟
- [سایر] درد من حصار برکه نیست ... درد من زیستن با ماهیانیست که فکر دریا به ذهنشان خطور نکرده است . سلام آقای مرادی . باز هم اومدم ازتون کمک بخوام . من 21 سالمه ، مادرم فوق العادست ، خدا رو شکر میکنم ، پدرم هم بد نیست ولی در حدّ افراطی متعصبه . ما 3تا بچه ایم ، من اولین فرزند و تنها دخترم و همین حساسییت پدرم رو تشدید میکنه . همیشه بهش احترام میذاشتم ( به خاطر عقاید ایشوون خیلی جاها پا گذاشتم رو علایقم ، مثلا ً انتخاب رشته ی تحصیلیم تو دبیرستان ) تا زمانی که دیدم این سکوت و احترام داره منو از مسیر رویاها و خواسته هام دور میکنه . نذاشت برم دانشگاه ، چون به نظرش محیط دانشگاه بده و آدم عاقل نباید خودشو در معرض گناه قرار بده ( توجه داشته باشید که ایشوون خودش دانشگاه رفته ). تا این مرحله زندگیم اطرافیانم خیلی متوجه گذشت های ریز و درشت من نشده بودن ، ولی یه رشته ی خوب ، دانشگاه سراسری ، تهران و سکوت من در مقابل مخالفت پدرم توجه همه رو جلب کرد ، هر جا میرفتیم همه با پدرم بحث می کردن شاید راضی بشه ، ولی اوون مثل همیشه مغرور ، با حس پیروزمندانه ای ، بدون توجه به احساسات من ، همه رو نا امید کرد . هیچ وقت نخواست بفهمه که تو دل من چی میگذره . از اوون به بعد خیلی ملموس ترحم اطرافیانم رو حس کردم ، میشنیدم که پشت سرم چه حرفایی میزنن ( دختر بیچاره با این همه هوش و استعداد زیر دست چه آدمی افتاده و .... ) به تدریج نا بود شدم . باور کنید من آدم ضعیفی نیستم ، آستانه ی صبر هر آدمی یه اندازه ای داره . شما نمی دونید چه قدر سخته گذرووندن زندگی با این فکر که تو میتونی اما نمیذاره . کم کم هدفمو گم کردم و این بی هدفی و سردرگمی باعث شد کاری رو انجام بدم که اوون موقع هم میدونستم اشتباهه . با پسری آشنا شدم که خدارو شکر آدم بدی نبود و از خلا ً عاطفی من سو استفاده نکرد . قراره ازدواج گذاشتیم ، هر وقت حرف خواستگاری می زد با مخالفت شدید من مواجه می شد . چیکار باید میکردم؟ میومد خواستگاری که چی بشه ؟ که با ازدواجمون مخالفت بشه چون من خیلی خوشگلم و هر مردی لیاقت منو نداره ، چون اوون خیلی پولدار نیست و نمیتونه یکی یدونه ی باباشو خوشبخت کنه و .... ( البته بگم که من از اولش همه ی مشکلاتی که سر راه ازدواجم بود رو برایه اوون بنده ی خدا توضیح داده بودم و اوون با علم به شرایط من اصرار کرد و خواست بهش اجازه بدم سعی شو بکنه .) از اول تا آخر آشنایی ما 4 ماه طول کشید . پدرم متوجه رابطه ی پنهانی ما شد و تازه از اینجا دردسرای زندگی من آغاز شد ، تمام آزادی هام ( که خیلی اندک بود ) ازم گرفته شد . حساسییت های بیشتر ، با من قهر کرد ، توهم هاش شروع شد . به خاطر مامانم از اوون پسر گذشتم ، خیلی سعی کردم طوری از زندگیش بیرون برم که زیاد ضربه نبینه اما میدونم که چندان موفق نبودم . اوون بیشتر از من عذاب کشید ، من اولین باری نبود که در مورد خواسته هام شکست می خوردم ، هر چند که تلخترین شکستم بود اما پذیرفتم . اما اوون چی ؟ امیدوارم منو بخشیده باشه . دیگه من یه دختر 19 ساله بودم با یه شکست عشقی ، یه عالمه عذاب وجدان ، یه پدر تلختر از همیشه و مادری که دیگه حاضر نبود از من حمایت کنه . خیلی طول کشید تا مادرم متوجه فشاری شد که برایه شوونه های من خیلی زیاد بود . منو بخشید ولی دیگه هرگز بهم اعتماد نکرد . به یه آدم دیگه تبدیل شدم ، حتی دلم نمی خواست راجع به خودم فکر کنم ، تا قبل از ماه رمضان امسال که تصمیم گرفتم کمی زندگی کنم . دوباره به باورهام برگشتم . حالم خیلی بهتر شد . قرار شد دیگه خواستگار راه بدیم که ای کاش هیچ وقت راه نمی دادیم . یکی از خواستگارا ( که قبلا ً ماجراشو براتون گفتم ) هم خانواده ی محترمی داشت ، هم خودش آدم منطقی و خوبی به نظر میرسید . و یه داستان تکراری که من موافقم و پدرم مخالف . جواب منفی دادیم ولی اوونا قانع نشدن و ظاهرا ً تصمیم ندارن دست بردارن . برام مهم نیست چی پیش میاد ، فقط دعا میکنم دیگه این ماجرا تموم بشه . دیگه تصمیم ندارم ازدواج کنم . اگه قراره هر کسی رو که من بپسندم پدرم نپسنده ، چرا خودمو درگیر کنم ؟ چند نفر رو ندیده رد کردم . حالا یه موردی پیش اومده که نمی تونم راه ندم ، نتونسنم دلیلی پیدا کنم . خیلی نگرانم . می ترسم ، نمی دونم باید چی کار کنم . می ترسم مرتکب اشتباه بشم . خواهش می کنم کمکم کنید . خیلی درمانده شدم . احساس بدبختی میکنم . ببخشید که طولانی شد .
- [سایر] با سلام خدمت شما روحانی محترم من دو بار مشکلم را رو برای شما فرستادم و هر قدر منتظر جواب شدم خبری نشد و با خودم گفتم شاید به این خاطر بوده که به فارسی برای شما تایپ نکردم و تصمیم گرفتم یک بار دیگه امتحان کنم. داستان از اینجا شروع شد که من برای کنکور به یک آموزشگاه می رفتم و در اون آموزشگاه دختر خانمی بود که من با در نظر گرفتن ایشون متوجه شدم دختر خوبیه و به ایشون علاقه مند شدم ولی تا بعد از کنکور هم نتونستم خودم رو راضی کنم و با ایشون صحبتی بکنم و کم کم داشتم ایشون رو فرامش می کردم تا اینکه بعد از رفتن به دانشگاه متوجه شدم که ایشون هم درست همون رشته و همون دانشگاه رو قبول شده و این بار دیگه نتونستم این فرصت رو از دست بدم چون بعد از کنکور خیلی ناراحت بودم که چرا با ایشون حرف نزدم قضیه رو با خانوادم مطرح کردم و خانوادم هیچ مشکلی نداشتن و مادرم ایشون رو دید و از ایشون خوششون اومد و به من گفتن که با خودش هم صحبت کنم من هم با ایشون صحبت کردم و ایشون هم بعد از مدتی موافقت خودشون رو اعلام کردن و با خانوادشون مطرح کردن و اونها هم مخالفتی نداشتن و فقط گفتن باید درستون تموم بشه . ما هم برای اینکه گناهی مرتکب نشیم تصمیم گرفتیم بین خودمون عقد دائم بخونیم تا بعدا توسط پدر و مادرهامون رسمی بشه تا چند وقط بعد از این ماجرا مشکلی وجود نداشت ولی من کم کم متوجه شدم ایشون کمی در زمینه مسائل مذهبی سهل انگاری می کنن و اوایل با لطافت ازشون خواهش می کردم که به بعضی چیز ها بیشتر اهمیت بدن ولی بعدها که دیدم اعتنایی نمی کنن لحن تذکر دادنم تند تر شد و لحن خیلی بدی پیدا کردم و حتی از کوچکترین کارهای ایشون هم ایراد می گرفتم مثلا کافی بود تا یکی از پسرهای کلاس یک کلمه از ایشون سوال کنه و همین کافی بود تا چند روزی با ایشون صحبت نکنم و این روند حدودا 3 ترم ادامه پیدا کرد تا اینکه چندوقت پیش چند هفته ای برای امتحانات میان ترم تعطیل شدیم و همدیگرو ندیدیم و بعد از اولین امتحان ایشون گفتن که تو این چند وقت که همدیگرو ندیدیم من تازه متوجه شدم که تو چه بلایی سر من می آوردی و من حتی تو این مدت نمازم رو هم ترک کردم و به این نتیجه رسیدم که من به درد تو نمی خورم و تو باید صیقه طلاق رو بین خودمون بخونی من که واقعا شکه شده بودم به خونه رفتم و برای اینکه بتونم در مورد این مسئله تصمیم بگیرم سه بار استخاره کردم و هر سه بار استخاره به ادامه رابطه با ایشون تاکید داشت و می گفتن که خیلی خوبه ولی مشکلات خیلی زیادی در پیش داره من بعد از امتحان بعدی موضوع رو با ایشون مطرح کردم ولی ایشون باز هم اسرار به جدایی داشتن و من هم ناچارا قبول کردم و قرار شد بعد از امتحان بعدی همه چیز تموم بشه من با حال خیلی بدی به خونه برگشتم و بعد از خوندن نماز بلافاصله خوابم برد و درست ساعت 1:10 صبح با یک خواب در مورد خانومم از خواب پریدم درست آخر اون خواب یه صدایی که واقعا آرامش خاصی توش موج میزد وحتی باعث آرامش من هم شد به من گفت نگران نباش تو تا آخر امرت کنار این خانوم خواهی موند فقط ایشون رو آزاد بزار تا خودش در مورد اسلام و تو تصمیم بگیره روز قرارمون مسئله رو با خانومم مطرح کردم و ایشون هم به من گفت من هنوز هم به تو علاقه دارم ولی در مورد اسلام و زندگی مشترک دچار سر در گمی شدم و اول باید این مشکل رو با خودم حل کنم اگر موفق شدم خدا باز هم ما رو سر راه هم قرار میده و اگرقسمت نبود هرکدوم می ریم دنبال زندگی خودمون و من در عین ناباوری مجبور شدم که صیقه طلاق رو بین خودمون بخونم و بعد از اون هم پنج روزی هست که هیچ خبری از ایشون ندارم من خودم هم میدونم که اشتباهات زیادی مرتکب شدم و رفتار غلط من باعث شده ایشون حتی از اسلام هم زده بشن ولی واقعا نمی دونم برای جبران این اشتباه چه کار باید بکنم و تا کی باید منتظر ایشون باشم تا به نتیجه برسن و چون هنوز هم به ایشون علاقه ی خیلی زادی دارم واقعا درام دیوانه می شم حالا از شما خواهش می کنم من رو در این مورد راهنمایی کنید پیشاپیش واقعا ازتون ممنونم. محمد حسین
مسئله مرتبط یافت نشد