با سلام. دوست عزیز اگر تمایل دارید به تحصیل خود در این شرایط ادامه دهید باید تلاش کنید تا احساس های منفی خود را از دور بودن از خانواده کاهش دهید . همین که شما بخواهید و منفی فکر نکنید و به دلتنگی های خود اوج ندهید آرام تر می شوید . اما اگر مدام به غم های درونی فکر کنیم . و با این کار انها را تشدید کنیم روز بروز کارکرد خود را کاهش داده ایم . جمله های درونی ذهن شما این دلتنگی ها را تشدید می کند باید با یک درون بینی این جمله های منفی را کشف و انها را ازبین ببرید. مثلا یاد کردن از خاطرات زمانی که در کنار خانواده بودید، و حسرت ان را خوردن . وجود ای کاش ها برای پایان یافتن این دوره. احساس اجبار برای ماندن در خوابگاه و تحمل این ناراحتی ها و ... احساس شما را منفی تر می کند . اما اگر به خود آموزش دهید که همیشه زندگی در شرایطی یکنواخت نخواهد بود . من باید از موقعیت های مختلف بهترین استفاده را ببرم . الان بهترین فرصت برای تمرین استقلال است . وقتی این همه همسن و سال من شرایطی مشابه با من دارند پس حتما من هم می توانم . باید ببینم چه کار هایی من رو شاد تر و مستقل تر می کنه هر چند سخته اما با تمرین امکان داره . من این دوری را دوست دارم چون چیز های تازه ای یاد می گیرم . و... می تونید با این نوع افکار و باور ها این چند سال را شیرین تر و با لذت بیشتر و خاطره انگیز کنید .حرف زدن در خوا ب معمولا از اشتغال ذهنی به وجود میاد و در بسیاری افراد وجود داره . لذا ذهن خود را آرام کنید .و آرامش را تمرین کنید .در ضمن اگر احساس می کنید در کنار این تمرین های ذهنی و رفتاری عملکرد های شما مثل درس خواند ن و ... دچار افت گردیده باید از دارو درمانی هم استفاده کنید .
با عرض سلام و خسته نباشید
اینجانب از ابتدای مهر 88 که ئارد دانشگاه شده ام ودر شهر دیگری تحصیل می کنم که از خانواده دور هستم ودر حین خواب شروع به حرف زدن میکنم و حتی وقتی که به شهرم باز می گردم دچار این اختلال می شوم البته من خودم نمی دانستم که دچار چنین اختلالی شدم دوستانم به من گفته اند راه حل این اختلال چیست و آیا مشکلی ایجاد می کند البته در خواب هم زیاد جابه جا می شوم و در طی این مدت هم دچار بدبینی و پرخاشگری شده ام و استرس هم زیاد است که وقتی دچار استرس می شوم دچار تعریق زیاد بدن ویخ کردن بدن لرزش دست وپا می شوم
لطفا هر چه سریعتر پاسخ اینجانب را بدهید با تشکر
با سلام. دوست عزیز اگر تمایل دارید به تحصیل خود در این شرایط ادامه دهید باید تلاش کنید تا احساس های منفی خود را از دور بودن از خانواده کاهش دهید . همین که شما بخواهید و منفی فکر نکنید و به دلتنگی های خود اوج ندهید آرام تر می شوید . اما اگر مدام به غم های درونی فکر کنیم . و با این کار انها را تشدید کنیم روز بروز کارکرد خود را کاهش داده ایم . جمله های درونی ذهن شما این دلتنگی ها را تشدید می کند باید با یک درون بینی این جمله های منفی را کشف و انها را ازبین ببرید. مثلا یاد کردن از خاطرات زمانی که در کنار خانواده بودید، و حسرت ان را خوردن . وجود ای کاش ها برای پایان یافتن این دوره. احساس اجبار برای ماندن در خوابگاه و تحمل این ناراحتی ها و ... احساس شما را منفی تر می کند . اما اگر به خود آموزش دهید که همیشه زندگی در شرایطی یکنواخت نخواهد بود . من باید از موقعیت های مختلف بهترین استفاده را ببرم . الان بهترین فرصت برای تمرین استقلال است . وقتی این همه همسن و سال من شرایطی مشابه با من دارند پس حتما من هم می توانم . باید ببینم چه کار هایی من رو شاد تر و مستقل تر می کنه هر چند سخته اما با تمرین امکان داره . من این دوری را دوست دارم چون چیز های تازه ای یاد می گیرم . و... می تونید با این نوع افکار و باور ها این چند سال را شیرین تر و با لذت بیشتر و خاطره انگیز کنید .حرف زدن در خوا ب معمولا از اشتغال ذهنی به وجود میاد و در بسیاری افراد وجود داره . لذا ذهن خود را آرام کنید .و آرامش را تمرین کنید .در ضمن اگر احساس می کنید در کنار این تمرین های ذهنی و رفتاری عملکرد های شما مثل درس خواند ن و ... دچار افت گردیده باید از دارو درمانی هم استفاده کنید .