با سلام و احترام من خانمی 27 ساله هستم همسرم 29 سالشه،هردو شاغلیم، فرزند نداریم، 4 سال از ازدواجمون می گذره، همسرم رو از قبل از ازدواج دوس داشتم هنوزم دوسش دارم خیلی مهربونه... خیلی با هم خوبیم ما از نظر فرهنگی به هم نزدیکیم ولی تفاوتهایی هم داریم که کم نیست...تا حالا خیلی جاها با هم کنار اومدیم..ولی واقعیت اینه که یه چیزهایی واسه من یعنی ادب و متانت ولی برای اونا این طور نیست و برعکس.. و این بعضی وقتها خیلی خیلی ناراحتم میکنه و عذابم میده..راجع بهش هم که حرف میزنیم فایده ای نداره..انگار به نتیجه نمیرسیم..مثلاً همین شب قبلخونه عموش مهمونی دعوت بودیم همسرم چون با عموش اختلاف سنی شون کمه خیلی باهم راحتن، سر سفره شام یک کارایی میکرد که منو به شدت عصبی کرد خیلی آروم طوری که بقیه نفهمن بهش می گفتم این کارو نکن،این حرف و نزن..اما اون یهو سرم داد کشید و گفت بس کن دیگه.. جدیداً خیلی زود عصبی میشه، اما هیچ کدوم دلیل این نوع رفتارش نمیشه این اولین باری نیست که این رفتارو داره.. خیلی دلم شکست حس تنهایی کردم احساس کردم بعد از 4 سال زندگی این حقم نیست... شب توی خونه ازم خیلی عذرخواهی کردو گفت اشتباه کرده ولی اول من مقصر بودم که همش بهش گفتم و عصبیش کردم..اما چه فایده! میدونم شما مشاور محترم نیاز دارین خیلی بیشتر من و همسرم رو بشناسید تا مشاوره اصولی تری بدید اما واقعاً بیشتر ازین هم نمیشه اینجا نوشت. کمکم کنید چیکار کنم چطور رفتار کنم من دوسش دارم اما از بعضی رفتاراش خستم.نگرانم.
باسلامدوست گرامی برای داشتن یک رابطه زناشویی موفق اول از همه زوجین باید به ویژگی ها و تفاوتهایی که با یکدیگر دارند احترام بگذارند. البته تلاش برای اصلاح اشتباهات یکدیگر ارزش خود را دارد اما این تلاش باید آگاهانه و منطقی و در زمان و مکان مناسب صورت گیرد. اگر این موارد رعایت شود مسلما تذکر دادن شما به همسرتان دارای حداکثر تاثیر خواهد بود چرا که هم فرصت صحبت کردن به یکدیگر را به اندازه کافی در اختیار دارید و هم زمان مناسب برای فکر کردن در نزد هر دوتان است. اما مثلا وقتی در وسط مهمانی دایما یک رفتار را تذکر می دهید پس باید هر از گاهی منتظر این نوع واکنش های منفی هم باشید. در حالیکه اگر بعد از مهمانی و در یک فرصت مناسب، با حفظ آرامش و از طرف دیگر اشاره کردن به نقاط مثبت و سپس پرداختن به نکات منفی، تذکر لازم را به همسرتان می دادید مسلما تاثیر لازم را در رفتار ایشان داشت.البته ذکر این نکته ضروری است که زوجین به خصوص زنان باید این نکته را مورد توجه قرار دهند که همسرشان گاه نیاز دارد مطابق با خواسته خود رفتار کنند اینکه دایما مانند یک معلم سخت گیر رفتار آنها را مورد موشکافی و ارزیابی و سپس انتقاد قرار دهیم، نتیجه مطلوبی نخواهد داشت.با تشکر از تماس شما
عنوان سوال:

با سلام و احترام
من خانمی 27 ساله هستم همسرم 29 سالشه،هردو شاغلیم، فرزند نداریم، 4 سال از ازدواجمون می گذره، همسرم رو از قبل از ازدواج دوس داشتم هنوزم دوسش دارم خیلی مهربونه... خیلی با هم خوبیم
ما از نظر فرهنگی به هم نزدیکیم ولی تفاوتهایی هم داریم که کم نیست...تا حالا خیلی جاها با هم کنار اومدیم..ولی واقعیت اینه که یه چیزهایی واسه من یعنی ادب و متانت ولی برای اونا این طور نیست و برعکس.. و این بعضی وقتها خیلی خیلی ناراحتم میکنه و عذابم میده..راجع بهش هم که حرف میزنیم فایده ای نداره..انگار به نتیجه نمیرسیم..مثلاً همین شب قبلخونه عموش مهمونی دعوت بودیم همسرم چون با عموش اختلاف سنی شون کمه خیلی باهم راحتن، سر سفره شام یک کارایی میکرد که منو به شدت عصبی کرد خیلی آروم طوری که بقیه نفهمن بهش می گفتم این کارو نکن،این حرف و نزن..اما اون یهو سرم داد کشید و گفت بس کن دیگه.. جدیداً خیلی زود عصبی میشه، اما هیچ کدوم دلیل این نوع رفتارش نمیشه این اولین باری نیست که این رفتارو داره.. خیلی دلم شکست حس تنهایی کردم احساس کردم بعد از 4 سال زندگی این حقم نیست... شب توی خونه ازم خیلی عذرخواهی کردو گفت اشتباه کرده ولی اول من مقصر بودم که همش بهش گفتم و عصبیش کردم..اما چه فایده!
میدونم شما مشاور محترم نیاز دارین خیلی بیشتر من و همسرم رو بشناسید تا مشاوره اصولی تری بدید اما واقعاً بیشتر ازین هم نمیشه اینجا نوشت.
کمکم کنید چیکار کنم چطور رفتار کنم من دوسش دارم اما از بعضی رفتاراش خستم.نگرانم.


پاسخ:

باسلامدوست گرامی برای داشتن یک رابطه زناشویی موفق اول از همه زوجین باید به ویژگی ها و تفاوتهایی که با یکدیگر دارند احترام بگذارند. البته تلاش برای اصلاح اشتباهات یکدیگر ارزش خود را دارد اما این تلاش باید آگاهانه و منطقی و در زمان و مکان مناسب صورت گیرد. اگر این موارد رعایت شود مسلما تذکر دادن شما به همسرتان دارای حداکثر تاثیر خواهد بود چرا که هم فرصت صحبت کردن به یکدیگر را به اندازه کافی در اختیار دارید و هم زمان مناسب برای فکر کردن در نزد هر دوتان است. اما مثلا وقتی در وسط مهمانی دایما یک رفتار را تذکر می دهید پس باید هر از گاهی منتظر این نوع واکنش های منفی هم باشید. در حالیکه اگر بعد از مهمانی و در یک فرصت مناسب، با حفظ آرامش و از طرف دیگر اشاره کردن به نقاط مثبت و سپس پرداختن به نکات منفی، تذکر لازم را به همسرتان می دادید مسلما تاثیر لازم را در رفتار ایشان داشت.البته ذکر این نکته ضروری است که زوجین به خصوص زنان باید این نکته را مورد توجه قرار دهند که همسرشان گاه نیاز دارد مطابق با خواسته خود رفتار کنند اینکه دایما مانند یک معلم سخت گیر رفتار آنها را مورد موشکافی و ارزیابی و سپس انتقاد قرار دهیم، نتیجه مطلوبی نخواهد داشت.با تشکر از تماس شما





سوال مرتبط یافت نشد
مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین