خانواده
خانواده، اولین نهاد اجتماعی و کوچکترین واحد تشکیل دهنده جامعه است.
کمک: خواهش میکنم
26 سالمه - در دوران عقد هستم - داماد چهارم خانواده هستم- چون مثل اون سه تای دیگه (باجناق هایم ) نیستم همیشه از سمت مادر خانمم متلک میشنوم- فکر می کنم چون از لحاظ مالی وضعیت خوبی نسبت به اون سه تای دیگه ندارم این جوری متلک میشنوم- خانم من هم تحت تاثیر حرف های مادرش قرار میگیرد- حتی پدر خانمم نیز از آنها طرف داری میکند- راستش وقتی میرم به خونشون مادر خانمم ناراحت میشه ولی وقتی دامادهای دیگه رو میبینه خوشحال هم میشه - یادم آخرین دفعه ای که زنم رو دیدم اینقدر از من بد گفته بود که حتی حاضر نشدند یک چایی به من بدهند- اما واسه اون سه تای دیگه شربت میاره - زنم خوبه فقط تحت تاثیر حرف های مادرش قرار میگیره خواهش میکنم کمکم کنید!!!!!!! بگین چکار کنم ؟؟؟
سلام. دوست گرامی ، مهمتر از این که شما بخواهید دیگران را تغییر دهید ، این است که خودتان را آرام کنید ؛ باید کاری کنید که رفتار دیگران برای شما مهم نباشد ؛ اگر بتوانید چنین کنید ، راحت تر می توانید دیگران را هم تغییر دهید . برای این منظور لطفا مقاله زیر را مطالعه بفرمایید.ازدواج ، تکامل یا افول؟: http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=167639برای تغییر دادن دیگران باید از همسرتان آغاز کنید . احساسات خودتان را به همسرتان بگویید و سعی کنید که ایشان را متوجه اشتباه بودن رفتارها بکنید . به ایشان گوشزد کنید که این کارها باعث سردی زندگی می شود و .. . اگر ایشان تغییر کنند ، عمده ی مشکل شما برطرف می گردد . پله بعدی آن است که همسرتان بر روی مادرشان تأثیر بگذارند.موفق باشید .
سلام. دوست گرامی ، مهمتر از این که شما بخواهید دیگران را تغییر دهید ، این است که خودتان را آرام کنید ؛ باید کاری کنید که رفتار دیگران برای شما مهم نباشد ؛ اگر بتوانید چنین کنید ، راحت تر می توانید دیگران را هم تغییر دهید . برای این منظور لطفا مقاله زیر را مطالعه بفرمایید.ازدواج ، تکامل یا افول؟: http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=167639برای تغییر دادن دیگران باید از همسرتان آغاز کنید . احساسات خودتان را به همسرتان بگویید و سعی کنید که ایشان را متوجه اشتباه بودن رفتارها بکنید . به ایشان گوشزد کنید که این کارها باعث سردی زندگی می شود و .. . اگر ایشان تغییر کنند ، عمده ی مشکل شما برطرف می گردد . پله بعدی آن است که همسرتان بر روی مادرشان تأثیر بگذارند.موفق باشید .
عنوان سوال:
کمک: خواهش میکنم
کمک: خواهش میکنم
26 سالمه - در دوران عقد هستم - داماد چهارم خانواده هستم- چون مثل اون سه تای دیگه (باجناق هایم ) نیستم همیشه از سمت مادر خانمم متلک میشنوم- فکر می کنم چون از لحاظ مالی وضعیت خوبی نسبت به اون سه تای دیگه ندارم این جوری متلک میشنوم- خانم من هم تحت تاثیر حرف های مادرش قرار میگیرد- حتی پدر خانمم نیز از آنها طرف داری میکند- راستش وقتی میرم به خونشون مادر خانمم ناراحت میشه ولی وقتی دامادهای دیگه رو میبینه خوشحال هم میشه - یادم آخرین دفعه ای که زنم رو دیدم اینقدر از من بد گفته بود که حتی حاضر نشدند یک چایی به من بدهند- اما واسه اون سه تای دیگه شربت میاره - زنم خوبه فقط تحت تاثیر حرف های مادرش قرار میگیره خواهش میکنم کمکم کنید!!!!!!! بگین چکار کنم ؟؟؟
پاسخ:
سلام. دوست گرامی ، مهمتر از این که شما بخواهید دیگران را تغییر دهید ، این است که خودتان را آرام کنید ؛ باید کاری کنید که رفتار دیگران برای شما مهم نباشد ؛ اگر بتوانید چنین کنید ، راحت تر می توانید دیگران را هم تغییر دهید . برای این منظور لطفا مقاله زیر را مطالعه بفرمایید.ازدواج ، تکامل یا افول؟: http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=167639برای تغییر دادن دیگران باید از همسرتان آغاز کنید . احساسات خودتان را به همسرتان بگویید و سعی کنید که ایشان را متوجه اشتباه بودن رفتارها بکنید . به ایشان گوشزد کنید که این کارها باعث سردی زندگی می شود و .. . اگر ایشان تغییر کنند ، عمده ی مشکل شما برطرف می گردد . پله بعدی آن است که همسرتان بر روی مادرشان تأثیر بگذارند.موفق باشید .
- [سایر] من اواخر 23 سال هستم و همسرم سه سال از من کوچیکتره و تازه عقد کردیم، در ضمن همسرم دختر عمومه، قراره که تا 1.5 سال دیگه که درسش تموم میشه عقد بمونیم قرار برم سربازی، الان کم و بیش به صورت پروژه ای کار میکنم و تا حدی خانوادم هم حمایت مالیم میکنن و توی ماه حدودا 300 هزار تومن درامد دارم از لحاظ تحصیلات و درآمد خانواده هامون تقریبا در یک حدن تو جلسات خواستگاری در مورد مسئله مالی زیاد صحبت کردیم و به نتیجه تقریبی رسیدیم و همسرم به من گفت که مثل خانواده خودش خیلی اهل ول خرجی نیست ولی الان که حدودا یک ماه از عقدمون میگذره به مشکلاتی برخوردیم مشکل اینه که تفکرمون در نحوه خرج کردن پول با هم خیلی فرق میکنه مثلا خانومم خیلی دوست داره هم واسه خودش لباس زیاد بخره و هم واسه من، یعنی تقریبا 2 برابر چیزی که من میگم خوبه بخریم یا هر مناسبتی مثل تولد، سالگرد ازدواج و ... که توی سال اتفاق میافته دوست داره واسه خانواده خودش ، یعنی خانواده خواهر بزرگتر و پدر و مادرش کادو بخره، قبل از ازدواج میدونستم تا حدی اینطورین و عموم خیلی واسه این قر و پزهاشون پول خرج میکنه، ولی الان میبینم که بیشتر از اون چیزیه که فکر میکردم ایشون هم تو خواستگاری بارها به من گفته که اونقدرا هم اهل بریز و بپاش نیست، ولی ظاهرا بریز و بپاش از نظر خانومم با من فرق داره خانواده من هم خسیس نیستن، ولی تا حد متوسط صرفه جو هستن و من تفکری بین خانواده خودم و عموم رو می پسندم مثلا من فکر میکنم که میشه با یکم صرفه جویی زودتر ماشین خرید یا خونه دار شد، یا حتی گوشی موبایل بهتر و کارامد تر خرید، ولی خانومم همش به فکر خرید لباس، و کادو خریدن و امثال اینهاست و اگه بخوام پا به پای این درخواست هاش پول خرج کنم، شاید بعد از مراسم عروسیمون مجبور بشم که ماهی حداقل 300 هزار فقط برای خرج سر و پز خانوم کنار بزارم خیلی هم به خوانوادش وابستس و یه جورایی دوست داره منم مثل داماد اول خونوادشون همش خونه مامانش اینا باشم، چون داماد اول تقریبا 4 تا 5 روز به جای خونه خودشون خونه مادر زنشه و تقریبا خونه مادر خودش در ماه 1 یا 2 روز میره! ولی من تو خواستگاری هم بهش گفتم که حداکثر 2 روز میتونم تو هفته خونه مامانت اینا بیام و تو هم باید بعد از عروسی همین کارو کنی و قبول کرده، ولی توی عمل به نظرم خیلی بیشتر وابستس خلاصه من سر این چیزا مشکل دارم، خودم فکر میکنم که اگه درامدم بیشتر بشه و وابستگی زنم به خوانوادش کمتر بشه شاید مشکل حل بشه چون خیلی همو دوست داریم و نمیخوایم به خاطر این مشکل زندگیمون سرد بشه لطفا راهنماییم کنید
- [سایر] سلام جناب آقای مرادی از شما خواهش می کنم بعد از خوندن حرف هام، به دور از هرگونه تعصب مذهبی و عرفی به من کمک کنید. این تعصبی که ازش حرف می زنم چیزیه که باعث شده من مجبور بشم حرف هایی رو که باید با مادرم درمیون بذارم تا به من راه حل نشون بده رو بیام اینجا و تو این سایت با شما درمیون بذارم. دختری 23 ساله هستم اهل یک خانواده ی مذهبی و دین دار. البته خودم خیلی وقته که فکر می کنم از خدا دور شدم اما در هر صورت هنوز به خیلی چیزها پایبندم. شاید نمازم رو یک خط در میان می خونم اما حجابم رو کاملا حفظ می کنم روزه هام رو کامل می گیرم و--- البته می دونم که گرفتن روزه یا حفظ حجاب ربطی به خوندن یا نخوندن نماز نداره و اینها فرایضی هستند که هرکدوم رو باید به جای خودشون انجام داد. من حدود سه سال پیش از طریق اینترنت و البته نه از طریق چت بلکه از طریق وبلاگ نویسی با پسری آشنا شدم، این پسر هم سن خودمه و دارای یک خانواده ی کاملا مذهبی و دیندار هستن. خودش هم انسانی بسیار معتقد و اهل دین و مذهبه. دارای خواهر و مادری محجبه و خودش هم دارای سر و وضعی ساده و معمولیه. بعد از گذشت این سه سال ما حس کردیم که به هم علاقه مند شدیم. البته راجع به این موضوع خیلی با هم بحث داشتیم که آیا این حس ما واقعا علاقه است یا نه فقط به همدیگه عادت کردیم و این باعث شده که فکر کنیم به هم علاقه مندیم. ما این موضوع رو هزاران بار حلاجی کردیم و در پایان به این نتیجه رسیدیم که مقدار بسیار زیادی از این حس رو علاقه ی واقعی تشکیل داده و خوب تا حد کمی هم به هم عادت کردیم که اجتناب ناپذیره. من از ابتدای آشناییم با این پسر مادرم رو در جریان گذاشتم و تقریبا همه چیزهایی که بینمون می گذشت رو براش تعریف می کردم. مادرم به دلیل همون تعصب مذهبی و دینی که گفتم همیشه من رو از برقراری ارتباط اینترنتی با این پسر منع می کرد و می گفت که این کار درستی نیست و این آدم ها معلوم نیست کی هستن و من از این ناراحت بودم که مادرم بدون اینکه از خانواده ی این پسر چیزی بدونن ، اون رو هم با بقیه ی پسرایی که در اینترنت به دنبال پیدا کردن وسیله ای برای ارضای امیال خودشون می گردن به یه چوب می روندن--- من حس می کنم چون مادرم چت کردن و یا هرگونه ارتباط اینترنتی رو بد می دونن دیگه هیچ کاری به این ندارن که طرفشون چه جور آدمیه و تنها به این دلیل که از طریق اینترنت با کسی آشنا شدم این رو بد می دونن! بگذریم شاید نظر شما هم همین باشه--- خلاصه به خاطر همین طرز برخورد مادرم درست در موقعی که من متوجه علاقم به این پسر شدم و می خواستم راهی پیدا کنم تا این موضوع رو هم مثل قبل با مادرم درمیون بذارم، این طرز فکر و برخورد، من رو از این کار منصرف کرد و درواقع جرات این کار رو از من گرفت. این آقا اهل تهران هستن و تابستون قبل فرصتی دست داد تا من به تهران برم و در مدتی که اونجا بودم چندبار ایشون رو دیدم و طی این دیدارها من تا حدی فهمیدم که آنچه از طریق اینترنت راجع به ایشون حس کرده بودم درست بوده و ایشون جزو دسته پسرهایی که قصد به دام انداختن طعمه رو دارن نیست. ایشون دارای سر و وضعی معمولی و مذهبی و ساده بود و حرفهاش هم بسیار منطقی بود و هیچگونه خطایی هم در رفتار و گفتار ازش سر نزد. که البته می دونم نمیشه آدم ها رو به سادگی و با سه سال ارتباط اینترنتی و چند نوبت ملاقات شناخت. اما حداقل چیزی که فهمیدم این بود که این آقا در هیچ موردی به من دروغ نگفته بود. این رو هم بگم که از ابتدای آشناییمون مادر این آقا در جریان ارتباط ما بود و حتی قضیه ی علاقه ی ما به هم رو هم می دونست. مسئله ی مهمی که من رو درگیر خودش کرده اینه که این آقا الان باید طبق موظفی به سربازی بره اما به دلیل مشکلاتی که داره از این کار امتناع می کنه و می گه که هیچوقت قدم به سربازخونه نمیزاره! چیزهایی راجع به سربازی دیده و شنیده که باعث شده این حالت براش بوجود بیاد. به دلیل اینکه نمی ره سربازی نمی تونه کار بگیره و از همه چی مونده و الان تمام فکر و ذکرش شده گشتن دنبال آشنا برای معافی گرفتن! ما با هم قرار گذاشتیم که هروقت تونست روی پای خودش وایسه بیاد خواستگاری و من می دونم که اگر به لجبازیش ادامه بده و سربازی نره شاید به این زودی ها نتونه روی پای خودش وایسه. ما چندین بار روی این موضوع با هم بحث کردیم و اون هربار گفته که به سربازی نمی ره. این موضوع انقدر بهش فشار آورده که با وجود علاقه ی شدیدی که به هم داریم چندین بار به من گفته که فکر می کنه نمی تونه من رو خوشبخت کنه و مشکلات انقدر زیادن که شاید نتونه به این زودی ها از پسشون بربیاد و نمی خواد که من به پای اون بسوزم . با وجود 23 سال سن حرف هایی می زنه که خیلی بالاتر از تجربه های این سن هست. یکبار که بحث کرده بودیم می گفت که الان که زیر یک سقف نیستیم همه چیز قشنگ و خوبه اما وقتی وارد زندگی بشیم و مشکلات سر راهمون قرار بگیرن اونوقت دیگه همه چیز به این خوبی و قشنگی نیست. وقتی که مجبور بشم برای یک لقمه نون شب و روز کار کنم اونوقت دیگه نمی تونم مثل الان عشقم رو با تو تقسیم کنم و می ترسم ازین که زندگیمون اونجوری بشه و اونوقت اگه حتی یک لحظه تو احساس بدبختی کنی من نمی تونم جوابگوی خدا و حساب و کتابش باشم . می گفت اگر هم بخوام رو پای خودم وایسم باید حداقل 6 تا 7 سال دیگه صبر کنیم تا من بتونم یک درآمد خوب و ثابت داشته باشم. اما من با 23 سال سن چه جوری می تونم خانوادم رو راضی کنم که 7 سال دیگه صبر کنم تا این پسر که از نظر مادرم هم مورد قبول نیست بیاد خواستگاریم؟ اگر دست خود من بود و اگر رنج و ناراحتی پدر و مادرم برای من مهم نبود، تا 10 سال دیگه هم صبر می کردم... آقای مرادی نمی دونم چی کار کنم. درمونده شدم. دلم می خواد موضوع علاقه م رو به این پسر با مادرم درمیون بذارم اما می ترسم و نمی تونم. از طرف دیگه نمی دونم که اگه به امید خدا این پسر تونست تا دو یا 3 سال دیگه به اوضاع خودش سر و سامون بده ، چه جوری به مادرم بگم و اونو راضی کنم که بذاره بیاد خواستگاری. دلم می خواد بهش کمک کنم و بتونم باری از دوشش بردارم تا بتونیم به هم برسیم. ما به هم خیلی علاقه مندیم ،خیلی زیاد اما مشکلات هم زیادن. دیروز که روز شهادت اما جواد(ع) بود با هم نذر کردیم که اگه تا سال دیگه همین موقع به یه ثبات مالی رسید، برای نیمه ی شعبان و عید غدیر و شهادت امام جواد به مقداری که برامون مقدور باشه در راه خیر خرج کنیم. آقای مرادی من از شما راهنمایی می خوام. من باید چی کار کنم؟ خواهش می کنم راهنماییم کنید. خیلی افسرده و ناراحتم. منتظر راهنمایی شما هستم.
مسئله مرتبط یافت نشد