مرسوم است که در موقع ازدواج و در زمان عقد مهریّه را دو قسمت می کنند; یک قسمت را به عنوان کمک به تهیّه جهیزیّه اخذ می کنند، و ما بقی در ذمّه زوج می ماند. لکن در تمام دادگاهها با استناد به مادّه 1085 قانون مدنی که می گوید: (زن می تواند تا مهر به او تسلیم نشده از ایفای وظایفی که در مقابل شوهر دارد امتناع کند، مشروط بر این که مهر او حالّ باشد. و این امتناع مسقط حقّ نفقه نخواهد شد.) تمسّک کرده، تمام مهریّه ها را حالّ حساب می کنند. نظر حضرتعالی در این مورد چیست؟

مهریّه در صورتی که قید و شرطی نداشته باشد حالّ است; ولی گاهی قرائنی وجود دارد که مهریّه نسیه است. مثلا مهریّه سنگین است، و می دانیم شوهر یک جوان کارگر، یا یک جوان دانشجوست، و چیزی ندارد که فوراً بدهد. در این گونه موارد مهریّه حال نیست، و زوجه نمی تواند آن را مطالبه کند. همچنین اگر مهریّه را دو بخش کنند; نقد و نسیه. در این جا تنها نقد را می تواند مطالبه کند.