درباره آثار اقرار برای شخص مردّد بفرمایید:
الف) آیا چنین اقراری صحیح است؟
ب) در صورت صحّت، تعیین (مقّر له) بر عهده کیست، و چطور انجام می شود؟
ج) در صورت اختلاف بین مقّر و مقّر له، یا مخاطبین، اقرار بعد از تعیین، چه حکمی پیدا می کند؟
د) اگر شخص دیگری ادّعا کند که مقّر له است، ادّعای او چه اثری دارد؟ آیا در این صورت بر مقّر به، عنوان مدّعی و برطرف دیگر، عنوان منکر صدق نموده، و در نتیجه حکم مخاصمه را پیدا می کند؟
ه) اگر علاوه بر مقّر له، (مقّر به) نیز مردّد و مبهم باشد، چه نتیجه ای پیدا می شود؟
و) اگر مقّر از تعیین خودداری کرده، و ادّعای عدم معرفت نماید، و آن دو او را تصدیق کنند، آیا الزام به تعیین می شود، یا حکم دیگری دارد؟
ز) اگر مقّر از تعیین خودداری کرده، و ادّعای عدم معرفت نماید، و آن دو یا یکی از آنها ادّعا کند که مقّر علم دارد، آیا با قسم ادّعایش پذیرفته می شود؟
ج) آیا تصدیق یا عدم تصدیق مخاطبین اقرار، نسبت به عدم علم مقّر، تأثیری دارد؟

اقرار به مبهم جایز است، و حاکم شرع شخص مقر را ملزم به تفسیری مناسب برای اقرار خود می کند. و در صورت امتناع از تفسیر، می تواند او را حبس تعزیری نماید. و در هر حال قدر متیقّن اقرار مبهم او حجّت است، و می توان طبق آن عمل کرد، و امّا اجراء حکم قسم در این گونه موارد مشکل است.