با توجّه به این که تغییر جنسیّت از نظر طبّی در غیر از خنثی (دو جنسی) به تعبیر اطبا تنقیص جنسیّت محسوب می شود، بعضاً اطبا با مواردی مواجهند که شخص از نظر ظاهر بدن بدون هیچ شبهه ای یا مرد است یا زن، ولی دارای تمایلات، احساسات و عواطف جنس مخالف است. بسیاری از این افراد می گویند اگر این تغییر ولو به طور صوری و ظاهری صورت نگیرد، انتحار خواهیم کرد (تا به حال دو بار این مسأله پیش آمده) و با توجّه به این که آمارهای علمی نشان می دهد، این گونه افراد شش الی شانزده ماه بعد از وضعیّت جدید پشیمان خواهند شد، آیا اطبا در این گونه موارد که با تهدید انتحار مواجهند، می توانند از باب این که حفظ نفس مقدّم بر حفظ عضو است، این عمل را انجام دهند؟

تغییر جنسیت یعنی تبدیل ماهوی هریک از مرد و زن به دیگرى و اصلاح جنسیت انسانهاى دو جنسى با عمل جراحی و مانند آن. هر انسانى در واقع از نظر جنسیت یا مرد است و یا زن- هرچند برخى احتمال‏ وجود جنس سومى را که نه مرد باشد و نه زن بلکه محل اجتماع هر دو عنوان باشد، مطرح کرده‏اند- لیکن بعضى افراد برحسب ظاهر، هویت دو جنسى دارند. اینان دوگونه‏اند: ۱. اشخاصى که یک جنسیت در آنان پنهان و جنسیت دیگر آشکار است، مانند کسى که در آغاز تولد به ظاهر پسر بوده، لیکن با گذشت زمان، نشانه‏هاى زن بودن در او نمایان گشته است؛ به‏گونه‏اى که متخصصان فن بر زن بودن وى گواهى داده و وجود آلت تناسلی را در او همچون قطعه گوشتى زاید شبیه آلت دانسته‏اند. عکس آن نیز ممکن است. ۲. اشخاصى که آلت تناسلى مرد و زن، هر دو را دارند. در فقه از چنین کسى به خنثی تعبیر شده است و از دیرباز در کلمات فقها به تبعیت روایات، مطرح است. خنثى بر دو گونه است: مشکل و غیر مشکل. جنسیت خنثای مشکل- به دلیل عدم وجود علائم شرعى در وى که بتوان به یکى از دو جنس زن و مرد ملحق کرد- معلوم نیست. به همین دلیل احکام ذکر شده در فقه درباره او مبتنى بر احتیاط است؛ برخلاف خنثاى غیر مشکل که جنسیت وى به دلیل وجود علائم شرعی، شناخته شده است و در نتیجه به یکى از دو جنس مرد یا زن ملحق مى‏شود. تغییر (یا اصلاح) جنسیت افراد دو جنسى از هر دو قسم یاد شده (خنثى و غیر خنثى) ممکن، بلکه در خارج واقع شده است؛ لیکن آیا تغییر حقیقى نسبت به کسى که در یک جنس کامل است امکان دارد یا نه؟ علم پزشکی نه تنها وقوع آن را نفی مى‏کند بلکه آن را ممکن نمى‏داند. [۱] عنوان تغییر جنسیت از مباحث جدید در دانش پزشکى است که فقها در بخش مسائل مستحدثه به برخى احکام آن اشاره کرده‏اند.

عواطف، گرایش‌ها و احساساتی است که توجّه انسان را از خود به نفع غیر معطوف می‌دارد.عواطف، استعدادی است فطری و از سرمایه‌های مهم آدمی است که در تربیت و کسب فضایل ، نقشی اساسی ایفا می‌کند.

حفظ نفس به یکی از امور مورد اهتمام شرع و ملاک برای تشریع برخی احکام اطلاق می‌شود.

خودكشی

كم شمردن، كوچك شمردن

احکام ظاهری، احکام مستفاد از اماره یا اصل عملی ، یا احکام مستفاد از اصول عملی ، برای مکلّف شاکّ یا جاهل به حکم واقعی را می‌گویند.

عواطف، گرایش‌ها و احساساتی است که توجّه انسان را از خود به نفع غیر معطوف می‌دارد.عواطف، استعدادی است فطری و از سرمایه‌های مهم آدمی است که در تربیت و کسب فضایل ، نقشی اساسی ایفا می‌کند.

تهدید به معنی ترسانیدن کسی به وعده انجام دادن کاری علیه او یا متعلّقاتش است.

حج افراد از اقسام حج است. از این عنوان در باب حج سخن گفته‌اند.

تبدیل یعنی تغییر دادن و عوض کردن یک چیز با چیز دیگر.

خنثی‏ شخصی که هم آلت تناسلی مرد و هم زن را دارد. از احکام آن در بابهای طهارت، صلات، حج، جهاد، حجر، نکاح، ارث، حدود، قصاص و دیات سخن گفته‏ اند.

ظاهر، مقابل باطن؛ بخش آشکار یا بیرونی از هر چیز یا هر شخص؛ از الفاظ فتوا آنچه بر حسب لغت از لفظ فهمیده می‌شود؛ و همچنین در مقابل نصّ است.

شرط ( جمله شرطیه )، بخشی از جمله شرطیه، دارای ادات شرط است.

"ن ف س" در اصل لغت برخروج نسیم دلالت می‌کند و تنفس نیز به همین معنا می‌باشد. واژه نفس در کتابهای لغت، بیشتر به معنی ذات و حقیقت شی آمده است، "قتل فلان نفسه" یعنی ذات و حقیقت خودش را هلاک کرد. [۱] [۲]

قمر ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • سوره قمر، پنجاه و چهارمین سوره قرآن معروف به سوره اقتربت• شمس و قمر، سیاره آسمانی در حال گردش به دور کره زمین• شق القمر، یکی از معجزات پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)

عضو به جزئی از بدن انسان گفته می شود.

جنس نوعی از انواع است و از احکام آن به مناسبت در باب زکات و تجارت سخن گفته‏اند.

حفظ در دو معنا استعمال شده است.از حفظ به معنای نخست به مناسبت در بابهایی نظیر جهاد، ودیعه، اطعمه و اشربه و حدود سخن گفته‌اند.۱-مراقبت و نگهداری کردن از کسی یا چیزی.۲-به یاد سپردن.

بدن به معنای اندام و تن انسان یا حیوان می باشد که در باب هاى طهارت، صلاة، حج، تجارت، نکاح، صید و ذباحه و حدود از آن سخن رفته است.

باب ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:

آلت یا آلی بودن در دو معنای واسطه بین فاعل و منفعل و وسیله تحصیل چیز دیگر به کار رفته است.

زن مقابل مرد است.

تغییر جنسیت یعنی تبدیل ماهوی هریک از مرد و زن به دیگرى و اصلاح جنسیت انسانهاى دو جنسى با عمل جراحی و مانند آن. هر انسانى در واقع از نظر جنسیت یا مرد است و یا زن- هرچند برخى احتمال‏ وجود جنس سومى را که نه مرد باشد و نه زن بلکه محل اجتماع هر دو عنوان باشد، مطرح کرده‏اند- لیکن بعضى افراد برحسب ظاهر، هویت دو جنسى دارند. اینان دوگونه‏اند: ۱. اشخاصى که یک جنسیت در آنان پنهان و جنسیت دیگر آشکار است، مانند کسى که در آغاز تولد به ظاهر پسر بوده، لیکن با گذشت زمان، نشانه‏هاى زن بودن در او نمایان گشته است؛ به‏گونه‏اى که متخصصان فن بر زن بودن وى گواهى داده و وجود آلت تناسلی را در او همچون قطعه گوشتى زاید شبیه آلت دانسته‏اند. عکس آن نیز ممکن است. ۲. اشخاصى که آلت تناسلى مرد و زن، هر دو را دارند. در فقه از چنین کسى به خنثی تعبیر شده است و از دیرباز در کلمات فقها به تبعیت روایات، مطرح است. خنثى بر دو گونه است: مشکل و غیر مشکل. جنسیت خنثای مشکل- به دلیل عدم وجود علائم شرعى در وى که بتوان به یکى از دو جنس زن و مرد ملحق کرد- معلوم نیست. به همین دلیل احکام ذکر شده در فقه درباره او مبتنى بر احتیاط است؛ برخلاف خنثاى غیر مشکل که جنسیت وى به دلیل وجود علائم شرعی، شناخته شده است و در نتیجه به یکى از دو جنس مرد یا زن ملحق مى‏شود. تغییر (یا اصلاح) جنسیت افراد دو جنسى از هر دو قسم یاد شده (خنثى و غیر خنثى) ممکن، بلکه در خارج واقع شده است؛ لیکن آیا تغییر حقیقى نسبت به کسى که در یک جنس کامل است امکان دارد یا نه؟ علم پزشکی نه تنها وقوع آن را نفی مى‏کند بلکه آن را ممکن نمى‏داند. [۱] عنوان تغییر جنسیت از مباحث جدید در دانش پزشکى است که فقها در بخش مسائل مستحدثه به برخى احکام آن اشاره کرده‏اند.

ممنوع، در فقه به معنای مانع بكار می‌رود.

احکام ظاهری، احکام مستفاد از اماره یا اصل عملی ، یا احکام مستفاد از اصول عملی ، برای مکلّف شاکّ یا جاهل به حکم واقعی را می‌گویند.

واژه ضرورت در لغت ،منطق و فلسفه کاربرد دارد.

یکی از شاخه های علم پزشکی جراحی می باشد و از آن در بخش مسائل مستحدثه سخن گفته‌اند.

تبدیل یعنی تغییر دادن و عوض کردن یک چیز با چیز دیگر.

ظاهر، مقابل باطن؛ بخش آشکار یا بیرونی از هر چیز یا هر شخص؛ از الفاظ فتوا آنچه بر حسب لغت از لفظ فهمیده می‌شود؛ و همچنین در مقابل نصّ است.

شَبیه به معنای مَثَل است.

مجاز، استعمال لفظ در غیر معنای موضوعٌ له می‌باشد. و در اصول فقه کاربرد دارد.

حاجت‌ در نیاز و احتیاج استعمال شده است.از اين عنوان در بسياری ابواب فقهی از قبيل طهارت، صلات، حج، امر به معروف و نهی از منکر، تجارت، دین و نکاح سخن رفته است.

اثر به معنی باقی مانده از چیزی و نتیجه شی‌ء است. از اثر به مناسبت در باب‌های طهارت، صلات و صید و ذباحه بحث شده است.

عضو به جزئی از بدن انسان گفته می شود.

جنس نوعی از انواع است و از احکام آن به مناسبت در باب زکات و تجارت سخن گفته‏اند.

آلت یا آلی بودن در دو معنای واسطه بین فاعل و منفعل و وسیله تحصیل چیز دیگر به کار رفته است.