بازجویی
بازجويى تحقیق از متّهم است و از آن به مناسبت در باب اقرار سخن رفته است.
آیا در مواردی که هدف عقلایی در کار است، مثلا در مقام مشورت دیگران، می توانیم سوء ظن خود را نسبت به شخصی باز گو کنیم؟ مثلا در جایی دزدی یا قتلی صورت گرفته، و ما احتمال می دهیم که دزد یا قاتل فلان شخص باشد. در این صورت چنانچه در مقام مشورت و بازجویی نیروهای انتظامی از ما، و یا حتّی ابتداءاً سوء ظن خود را نسبت به آن شخص بازگو کنیم، چه حکمی دارد؟
در صورتی که برای کشف جرم غالباً راهی جز این گونه تحقیقات وجود نداشته باشد، شرعاً جایز است. ولی باید کاری کرد که آبروی اشخاص در ظاهر کاملا محفوظ باشد، و بدون اثبات جرم به کسی اهانت نشود.
در صورتی که برای کشف جرم غالباً راهی جز این گونه تحقیقات وجود نداشته باشد، شرعاً جایز است. ولی باید کاری کرد که آبروی اشخاص در ظاهر کاملا محفوظ باشد، و بدون اثبات جرم به کسی اهانت نشود.
عنوان سوال:
آیا در مواردی که هدف عقلایی در کار است، مثلا در مقام مشورت دیگران، می توانیم سوء ظن خود را نسبت به شخصی باز گو کنیم؟ مثلا در جایی دزدی یا قتلی صورت گرفته، و ما احتمال می دهیم که دزد یا قاتل فلان شخص باشد. در این صورت چنانچه در مقام مشورت و بازجویی نیروهای انتظامی از ما، و یا حتّی ابتداءاً سوء ظن خود را نسبت به آن شخص بازگو کنیم، چه حکمی دارد؟
پاسخ:
در صورتی که برای کشف جرم غالباً راهی جز این گونه تحقیقات وجود نداشته باشد، شرعاً جایز است. ولی باید کاری کرد که آبروی اشخاص در ظاهر کاملا محفوظ باشد، و بدون اثبات جرم به کسی اهانت نشود.