حضرتعالی بارها بر ساده زیستی و پرهیز از تجمّل گرایی تأکید نموده اید; ولی حتّی تجمّل گرها نیز خود را تجمّل گرا نمی دانند. وقتی از ایشان علّت را جویا می شویم، بحث عرف و شأن را پیش می کشند. لطفاً بفرمایید: ملاک اصلی و مشهود اسراف و تجمّل گرایی چیست؟

هر گونه هزینه ای که زاید بر نیازهای مشروع انسان باشد، نوعی اسراف و تجمّل گرایی است; البتّه شئون افراد، مختلف است و برای تشخیص مصداق، باید به عرف متعهّد و آگاه مراجعه کرد.