خانمی به همراه شوهرش به سمت جمرات حرکت کرد. بر اثر شلوغی و ازدحام شوهرش را گم کرده، و بخاطر شدّت اضطراب و ترس شوکّه شده، و از هوش می رود. مأمورین او را به بیمارستان منتقل نموده، و پس از چند روز در بیمارستان پیدا می شود، در حالی که قادر بر سخن گفتن نبوده، و نمی توانسته بقیّه اعمالش را بجا آورد. به شوهرش می گویند: (اعمال همسرت را انجام بده)، و حتّی از او سؤال می کنند که آیا انجام دادی؟ جواب می دهد: (آری، انجام دادم). البتّه او هم پس از جریان همسرش ناراحت و مضطرب بوده، و هوش و حواس کاملی نداشته است. پس از مراجعت به ایران قسم یاد می کند که اعمال نیابتی را بجا نیاورده ام. حجّ آن خانم چه حکمی دارد؟ اکنون وظیفه اش چیست؟

چنانچه اعمال روز عید (رمی جمره، قربانی، تقصیر) را بجا آورده، و اعمال مکّه را انجام نداده، در صورت امکان خودش به مکّه برود و آن اعمال را بجا آورد، و اگر ممکن نیست، نایب بگیرد، و در فرض سوال که صورت اضطراراست کفّاره ای به سبب عدم بیتوته در منی لازم نیست، و نسبت به عدم انجام رمی جمرات، در سال بعد قضا کند، و اگر خودش نمی تواند برود، نایب بگیرد.