جعفر بن‌ محمّد از پدرش‌، از جدّش‌ از علیّ بن‌ أبی‌طالب‌ علیهم‌ السّلام‌ نقل‌ می‌کند که‌ آن‌ حضرت‌ از پیغمبر اکرم‌ (صلّی‌ الله‌ علیه‌ وآله‌ وسلّم‌ )شنید که‌ فرمود: (ای‌ علی‌ تو را وصیّت‌ می‌کنم‌ به‌ اموری‌ و بر آن‌ مواظبت‌ نما، که‌ تا وقتی‌ بر آن‌ مواظبت‌ کنی‌ در خیر و سعادت‌ خواهی‌ بود.) سپس‌ حضرت‌ چند مورد را ذکر فرمودند تا به‌ اینجا رسیدند: (یا علی‌! بر زنان‌ جمعه‌ و جماعت‌، اذان‌ و اقامه‌، عیادت‌ مریض‌، تشییع‌ جنازه‌ و هروله‌ بین‌ صفا و مروه‌، دست‌ کشیدن‌ به‌ حجر الاسود (به‌ هنگام‌ ازدحام‌ که‌ موجب‌ برخورد بین‌ زن‌ و مرد می‌گردد)، همچنین‌ تراشیدن‌ موی‌ سر نیست‌. زن‌ نباید قضاوت‌ کند، و مورد مشورت‌ نباید قرار گیرد، و ذبح‌ جز در وقت‌ ضرورت‌ نباید بکند، و تلبیه‌ (لبّیک‌ اللّهمّ لبّیک‌) نباید بلند بگوید، در کنار قبر نایستد و خطبه‌ (روز جمعه‌) را نشنود، ازدواج‌ را خود به‌ عهده‌ نگیرد، از خانه‌ بی‌اذن‌ شوهر بیرون‌ نرود و اگر برود خدا و جبرائیل‌ و میکائیل‌ او را لعنت‌ کنند و از خانه‌ شوهر چیزی‌ جز با اجازه‌ شوهر نبخشد، و شب‌ را نخوابد در حالی که‌ شوهر بر او خشمگین‌ باشد، اگر چه‌ شوهر به‌ او بدی‌ کرده‌ باشد) و تا آخر.

اگر بیرون رفتن زن از خانه و لو برای جمعه و جماعت و امور دینی موجب فساد اخلاقی شود، باید نرود و عبادت او در خانه بهتر است. ولی اگر فساد اخلاقی نداشته باشد، بیرون رفتن او بهتر است. و آنچه گفته شد، جمع میان روایات است که فتوای مراجع نیز می‌باشد.