اینجانب یک دستگاه خودروی سواری برای مصرف خانگی و اهل و عیال خریده‌ام و در بعضی اوقات که به شهرستان می‌رویم اگر مسافر در راه باشد سوار می‌کنم و کرایه می‌گیرم و یا گاه گاهی با توجه به اینکه شغلم مسافربری نیست اما در مسیر مسافر سوار می‌کنم و کرایه می‌گیرم.

مسافر در فقه اسلامی کسی است که به سبب دور شدن از وطن شرعی، احکامی خاص بر برخی اعمال عبادی او مترتّب می‌شود. در فقه شیعه، به کسی مسافر گفته می شود که حداقل هشت فرسخ (بین ۴۰ تا ۴۵ کیلومتر) از وطن خود دور شده باشد. بر اساس آیات ۱۸۴ سوره بقره و ۱۰۱ نساء و همچنین روایات، چنین شخصی با شرایطی باید نمازها را شکسته بخواند و روزه نگیرد.

اجرت، اجاره بها

مقابل پیاده را سواره گویند. از آن در بابهای طهارت، صلات، خمس، حج، جهاد، صلح، عاریه، نذر و دیات سخن گفته‏اند.

عِیال، افراد تحت سرپرستی انسان ، خانواده است.

اهل در معانی همسر و نیز خانواده و همچنین خویشاوندان به کار رفته است.

اجرت، اجاره بها

خُمس، اصطلاحی فقهی به معنای پرداخت یک پنجم مازاد درآمد سالانه و برخی موارد دیگر مانند معدن و گنج با شروطی که در فقه آمده است. خُمس از فروع دین است و آیه ۴۱ سوره انفال و بیش از ۱۱۰ حدیث در کتابهای روایی از آن سخن گفته‌اند.