عزا
واژه عزاداری واژهای آیینی است و اصطلاحی شرعی نیست.
آیا استفاده از آلات موسیقی مثل طبل و شیپور و مارش عزا در هیئت‌های عزاداری با توجّه به این که آهنگ‌های آنها مرثیه و همان نوحه‌های حسینی است اشکال دارد؟
این گونه چیزها آلات موسیقی مختص نیست بنا بر این در فرض سؤال اشکال ندارد ولی متوجّه باشید نظیر نی و تار و امثال آن به کار گرفته نشود.
این گونه چیزها آلات موسیقی مختص نیست بنا بر این در فرض سؤال اشکال ندارد ولی متوجّه باشید نظیر نی و تار و امثال آن به کار گرفته نشود.
عنوان سوال:
آیا استفاده از آلات موسیقی مثل طبل و شیپور و مارش عزا در هیئت‌های عزاداری با توجّه به این که آهنگ‌های آنها مرثیه و همان نوحه‌های حسینی است اشکال دارد؟
پاسخ:
این گونه چیزها آلات موسیقی مختص نیست بنا بر این در فرض سؤال اشکال ندارد ولی متوجّه باشید نظیر نی و تار و امثال آن به کار گرفته نشود.
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
- استفاده از دف و نی و آلات موسیقی و دست زدن به همراه آن در جشن میلاد اهل بیت تا چه حدّ جایز است؟ خصوصاً اگر استفاده از این ابزار باعث جذب بیشتر مردم به جلسات مذهبی گردد.
- با توجّه به رواج کلاسهای آموزش موسیقی از سوی خانههای فرهنگ و امثالهم و نیز کشیده شدن جوانان و نوجوانان به سوی آن کلاسها، خواهشمند است حکم شرعی استفاده از آلات موسیقی از قبیل تار، سهتار، سنتور، دایره، تنبور و ویالون را جهت آگاهی مردم متدیّن و مذهبی شهرمان به طور مفصّل در خصوص موارد ذیل بیان فرمایید.
- در محل ما مرسوم است که هنگام تشییع جنازه از منزل تا غسّال خانه، جلوی جنازه اقدام به زدن طبل و شیپور و سنج میکنند، لطفاً خواشمندیم نظر شرعی خود را در این مورد اعلام فرمایید.
- با توجّه به سفارش اهل بیت عصمت و طهارت بر عزاداری این خاندان، بالاخص عزاداری سیّد الشهداء سلام الله علیه، و وظیفه علما و مؤمنان بر حفظ و صیانت این سوگواریها بر همان سنّت و روش اهل بیت علیهم السلام و پرهیز از هر گونه بدعت و جلوگیری از ورود هر گونه خرافات، متأسّفانه چندین سال است که در برخی شهرها کارهایی از قبلی ذیل صورت میگیرد:
- استفاده کردن، رایت کردن و یا خریدن سیدیهائی که توسّط مراکز فرهنگی تولید میشود و بر روی آنها جمله (هر گونه تکثیر از این CD شرعاً حرام است) به چشم میخورد، چه حکمی دارد؟ با توجّه به این که سیدیهای مذکور قیمتهای گزافی دارند در صورتی که رایت آنها فقط برای استفاده شخصی باشد و جنبه سود بردن از راه تکثیر انبوه نباشد، حکم چیست؟
- اگر جنین مبتلا به ناهنجاریهایی باشد که مغایر با حیات پس از تولّد است و امکان تشخیص قطعی در دوران حاملگی وجود دارد با توجّه به این که بیشتر این نوع ناهنجاریها پس از چهار ماه تشخیص داده میشود و با توجّه به این که در پایان این حاملگی قطع نظر از مدّت زمانی که حاملگی به طول کشیده باشد قطعاً جنین پس از تولّد علیرغم اقدامات پزشکی خواهد مرد و فقط مشقّت و رنج دوران حاملگی و عوارض بارداری برای مادر وجود دارد و ضمناً حاملگی بیحاصل که مادر در نهایت از وضعیت حاملگی خود مطلع است که عاقبتی جز مرگ برای جنین وی متصوّر نیست، نگهداشتن و پرورش چنین جنینی در رحم برای مادر موجب عسر و حرج در طی دوران بارداری میباشد و رنج و مشقّت جسمی و روحی برای زوجین دارد به طوری که زن و شوهر درخواست ختم بارداری مینمایند. در این موارد حیات جنین فقط منوط به رابطه خونی جنین با مادر است و در بعضی موارد مثل هیدروپس حتّی جنین در داخل شکم مادر در ماههای پایان حاملگی ممکن است بمیرد. حال این سؤال مطرح است آیا ختم بارداری در زمان تشخیص قطعی (قبل و پس از چهار ماه) امکانپذیر میباشد لازم به ذکر است که موارد بیماریهای فوق محدود میباشد و چند مورد آن به شرح زیر است:
- با توجّه به این که اعمال و رفتار ائمّه اطهار علیهم السلام برای ما حجّت است و باید آن را برای خود الگو قرار دهیم. سؤال این است که کیفیّت و نحوه برگزاری مجلس جشن و عروسی حضرت امیرالمؤمنین و حضرت فاطمه زهرا علیهم السلام از نظر شادی و سرور چگونه بوده است؟
- چرا در کتابهای اکثر بزرگان دین ما مثل (نهج البلاغه) بیان شده است که زن ضعیف العقل است، آیا این گفته معنای خاصّی دارد؟ در نظر داشته باشید که زنان ما خلاف این حرف را اثبات کردهاند.
- طلایی که جزء مهریه است و ما هر بار مقداری از آن را استفاده میکنیم و مقداری از آن را در محلّی نگهداری میکنیم، آیا آن مقدار نگهداری شده که به دفعات از آنها استفاده شده است خمس دارد؟
- حضرت عالی در مسأله 1274 نوشتهاید که: (اگر به چیز حرامی روزه خود را باطل کند، اگر آن چیز ذاتاً حرام باشد مثل شراب و زنا، کفّاره جمع بر او واجب میشود و چنانچه کفّاره ممکن نباشد هر کدام آنان که ممکن است باید انجام دهد ....) اوّل این که کفّاره جمع را توضیح دهید، و دوّم این که منظور از (هر کدام آنها که ممکن است باید انجام دهد) چیست؟3.
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله اردبیلی] قطعه زمینی را طی قولنامۀ عادی با واسطۀ بنگاه معاملاتی به شخصی فروختهام و عمدۀ ثمن آن را نیز دریافت نمودهام لکن مدتی بعد (کمتر از دو ماه) متوجه شدم که قیمت واقعی زمین بیشتر از قیمت مورد معامله است، به خریدار معترض و خواستار فسخ معامله و یا اخذ مابه التفاوت قیمت زمین شدم و بیان نمودم حاضرم خسارات احتمالی خریدار را هم بدهم، امّا خریدار به هیچ وجه حاضر به قبول یکی از دو طریق فوق نمیباشد، در این صورت 1) حال که من مغبون شدهام، از نظر شرعی میتوانم بگویم من ناراضی هستم و با این عدم رضایت معامله را فسخ نمایم؟ 2) اگر خریدار حاضر به فسخ و یا پرداخت مابهالتفاوت قیمت زمین نباشد با این عدم رضایت من صورت معامله چه حکمی پیدا میکند؟ 3) با وجود غبن در معامله، آیا خریدار شرعاً موظّف است رضایت فروشنده را به دست آورد یا خیر؟
- [سایر] خداوند در چندین جا در قرآن کریم اصحاب را ستوده است، او تعالی می فرماید: ﴿وَرَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ فَسَأَکْتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَالَّذِینَ هُمْ بِآیاتِنَا یُؤْمِنُونَ * الَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الْأُمِّیَّ الَّذِی یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَالْأِنْجِیلِ یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَیُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّبَاتِ وَیُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبَائِثَ وَیَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلالَ الَّتِی کَانَتْ عَلَیْهِمْ فَالَّذِینَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾. (الأعراف: 156 157). (و رحمتم همه چیز را فراگرفته؛ و آن را برای آنها که تقوا پیشه کنند، و زکات را بپردازند، و آنها که به آیات ما ایمان میآورند، مقرر خواهم داشت! همانها که از فرستاده (خدا)، پیامبر (امی) پیروی می کنند؛ پیامبری که صفاتش را، در تورات و انجیلی که نزدشان است، می یابند؛ آنها را به معروف دستور می دهد، و از منکر باز می دارد؛ اشیا پاکیزه را برای آنها حلال می شمرد، و ناپاکیها را تحریم می کند؛ و بارهای سنگین، و زنجیرهایی را که بر آنها بود، (از دوش و گردنشان) بر می دارد، پس کسانی که به او ایمان آوردند، و حمایت و یاریش کردند، و از نوری که با او نازل شده پیروی نمودند، آنان رستگارانند). و می فرماید: ﴿الَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِیمٌ * الَّذِینَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَکُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِیمَاناً وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ﴾. (آل عمران: 172 173). و می فرماید: ﴿وَإِنْ یُرِیدُوا أَنْ یَخْدَعُوکَ فَإِنَّ حَسْبَکَ اللَّهُ هُوَ الَّذِی أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِینَ * وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً مَا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ﴾. (الأنفال: 62 63). و می فرماید: ﴿یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُکَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ﴾. (الأنفال: 64). و خداوند می فرماید: ﴿کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ﴾. (آل عمران: 110). و می فرماید: ﴿مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَاناً سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِی الْأِنْجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَی عَلَی سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْراً عَظِیماً﴾. (الفتح: 29). (محمد –صلی الله علیه وآله وسلم- فرستاده خداست؛ و کسانی که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند؛ پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود می بینی در حالی که همواره فضل خدا و رضای او را می طلبند (تا آنان را به بهشت وارد نماید)؛ نشانه (اطاعت) آنها (از خداوند) در صورتشان از اثر سجده (و عبادت) نمایان است مراد این است که اثر عبادت و صلاح و اخلاص برای خداوند متعال، بر چهره مؤمن آشکار می شود؛ این توصیف آنان در تورات و توصیف آنان در انجیل است، همانند زراعتی که جوانه های خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته تا محکم شده و بر پای خود ایستاده است و بقدری نمو و رشد کرده که زارعان را به شگفتی وا می دارد؛ این برای آن است که کافران را به خشم آورد، (یعنی: حق تعالی مسلمانان را بسیار نیرومند می گرداند تا مایه خشم و غیظ کافران گردند، ولی) کسانی از آنها را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، خداوند وعده آمرزش و اجر عظیمی (که بهشت است) داده است. (البته این مثل، شامل صحابه رسول الله -صلی الله علیه وآله وسلم- و همه کسانی از افواج ایمان و لشکریان اسلام در گذار عصرها و نسلها می شود که نقش قدمشان را دنبال، و بر راه و روش ایشان رهرو باشند.)) و آیات زیاد دیگری هست که خداوند در آن اصحاب را میستاید. و شیعیان می گویند اصحاب در دوران حیات پیامبر -صلی الله علیه وآله وسلم- مؤمن بوده اند، اما بعد از وفات او مرتد شده اند، عجیب است! چگونه همه اصحاب بعد از وفات پیامبر -صلی الله علیه وآله وسلم- به اتفاق همه مرتد شدند؟! و چرا آنها باید از دین بر گردند و مرتدّ شوند؟! مگر آن که شما شیعیان بگویید که آنها با خلیفه کردن ابوبکر مرتد شدند، پس ما به شما می گوییم: چرا اصحاب به اتفاق همه با ابوبکر بیعت کردند؟ آیا از ابوبکر می ترسیدند؟ و آیا ابوبکر دارای قدرت بود و از آنها به زور بیعت گرفت؟ ابوبکر از قبیلة بنی تیم قریش بود که افراد این قبیله از افراد دیگر قبیله های قریش کمتر بودند و از میان قبایل قریش بنی هاشم و بنی عبدالدار و بنی مخزوم افرادشان بیشتر و مهم تر بودند. پس وقتی ابوبکر توانایی نداشت که به زور از اصحاب بیعت بگیرد، چرا اصحاب به خاطر او جهاد می کردند آیا این به خاطر ایمان و یاری کردن و پیشگام بودنش در اسلام نبود؟!
مسائل مرتبط از این مرجع
مسئله مرتبط یافت نشد
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
مسئله مرتبط یافت نشد