یع و سایر اعمال حقوقی از اموری نیست که بتوان شخصی را به انجام آن مجبور ساخت و خداوند می فرماید: ( لا إکراه فی الدین ) . آیا اجبار در امور قلبی، از جمله اجبار به بیع امکان پذیر است؟ در حالی که قانون مدنی تصریح دارد به این که انشای معامله به حکم معاملات صالحه، اکراه محسوب نمی شود و اجبار به معامله صدق نمی کند. لطفاً دیدگاه فقهی خود را مرقوم نمایید.

بیع مُکرَه بی اثر است; مگر این که بعداً به آن رضایت دهد و دلیل آن آیه ی ( تجارة عن تراض ) است، نه آیه ی ( لا إکراه فی الدین ) . از شخص مُکرَه، خصوصاً اگر جاهل به مسأله باشد، قصد انشاء ممکن است; هر چند که طیب نفس نداشته باشد، از این رو، اکراهِ به حق بی اشکال است. مقصود از (حکم معاملات صالحه) ، اجبار به حق است; مثلاً کسی بدهکار است و برای پرداخت دِیْن اقدام نمی کند. در این صورت حاکم او را مجبور به پرداخت دین با فروش برخی از مایملک می کند. والله العالم