انا سیده عمری سنه اعانی من الاصابه بحاله حساسیه فی الصدر و تحدث غالبا فی الشهور التی تکثر فیها امراض الحساسیه ای تتزامن مع شهر ذی القعده ذی الحجه و المحرم... - استفتاء آیت الله وحید خراسانی

ذی القعده

ذی القَعدة یا ذوالقَعدة الحرام، یازدهمین ماه از ماه‌های قمری است.این ماه از ماه‌های حرام (محرم، رجب، ذی القعدة و ذی الحجة) است که جنگ در آن حرام است. ذو القعده از قعود و نشستن گرفته شده و از آنجا که اعراب در این ماه از جنگ فرو می‌نشستند، به این نام نامیده‌اند.[۱]

ذی الحجه

ذو الحِجّة (ذی‌حجه)، آخرین ماه در ترتیب تقویم هجری قمری و از ماه‌های حرام است. برای دهه اول این ماه اعمالی ذکر شده است که از مهم‌ترین آن‌ها به جا آوردن نماز مخصوص میان نماز مغرب و عشا و نیز خواندن ادعیه و تهلیل‌های ویژه است.

مناسک

حج، عملی عبادی در اسلام، به معنای سفر به شهر مکه در عربستان و زیارت خانه کعبه و انجام دادن اعمال عبادی مخصوص آن است. حج افزون بر بُعد عبادی دارای ابعاد اجتماعی، اقتصادی و سیاسی نیز هست و از مهم‌ترین شعائر اسلام به شمار می‌رود.

زیاده

زیاده معنای اعمی دارد که هم به معنی نما در فقه وهم غیر آن استعمال شده است.

عمری

سکونت دادن کسى در ملک خود به رایگان و اقامت گزیدن در مکانى را سُکنى‌ گویند. از سکنی به معنای اول در بابهای مختلف مثل هبه و وقف و حبس سخن گفته‌اند. از سکنى‌ به معناى دوم در بابهاى مختلف، همچون حج، تجارت و ا حیاء موات سخن گفته‌اند.

الی

آلت یا آلی بودن در دو معنای واسطه بین فاعل و منفعل و وسیله تحصیل چیز دیگر به کار رفته است.

اخر

آخِر، واژه‌ای عربی به معنی انجام، سرانجام، بازپسین، پسین، واپسین، فرجام و کران است.

ذی

صاحب

استقرار

ثبات و قرار داشتن را استقرار گویند. واژۀ استقرار در باب‌های بسیاری مانند طهارت، صلات، زکات، خمس، تجارت، دین، اجاره، نکاح، صید و ذباحه، ارث، قصاص و دیات به کار رفته و مراد از آن، به لحاظ آن‌چه بدان اضافه می‌شود، متفاوت است که به مهم‌ترین موارد آن اشاره می‌شود.

رجاء

امید و امیدواری را رجاء گویند.

زوال

زوال‏ هم به معنی متمایل شدن وهم به معنی زایل شدن است.