امداد
امداد به یاری کردنی اطلاق می‌شود که جنبه دائمی داشته باشد و به صورت مستمر ادامه یابد.
در مقام تزاحم امداد، ترجیح با چه مصدومینی می‌باشد؟ در این‌گونه موارد معیارهای ترجیح را چه می‌دانید؟
در وجوب امداد و نجات مسلمان تفاوتی بین افراد نیست مگر آن‌که نسبت به فرد یا افرادی مصلحتی اهم وجود داشته باشد.
در وجوب امداد و نجات مسلمان تفاوتی بین افراد نیست مگر آن‌که نسبت به فرد یا افرادی مصلحتی اهم وجود داشته باشد.
عنوان سوال:
در مقام تزاحم امداد، ترجیح با چه مصدومینی می‌باشد؟ در این‌گونه موارد معیارهای ترجیح را چه می‌دانید؟
پاسخ:
در وجوب امداد و نجات مسلمان تفاوتی بین افراد نیست مگر آن‌که نسبت به فرد یا افرادی مصلحتی اهم وجود داشته باشد.
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله جوادی آملی] در مقام تزاحم امداد، ترجیح با چه مصدومینی می باشد ؟ در این‌گونه موارد معیارهای ترجیح را چه می دانید ؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] مقام مادر بالاتر است، یا پدر؟ در مقام تعارض بین اطاعت امر پدر و مادر، کدام را ترجیح می دهیم؟
- [آیت الله مظاهری] مقام مادر بالاتر است، یا پدر؟ در مقام تعارض بین اطاعت امر پدر و مادر، کدام را باید ترجیح دهیم؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] اگر فقیهی دارای علومی غیر از فقه و اصول باشد سبب ترجیح او در مقام تقلید می شود؟
- [آیت الله جوادی آملی] آیا اهمال و مسامحه در امداد که منجر به نقص عضو یا موت مصدوم گردد، موجب ضمان و دیه می‌باشد؟
- [سایر] آیا مقام قرآن بالاتر است یا ائمه؟ و آیا مقام حضرت عباس بالاتر می‌باشد و یا پیامبرانی مثل حضرت نوح یا حضرت موسی و یا حضرت عیسی و همچنین درباره مقام حضرت زینب(س) با حضرت مریم(س) کدام یک افضلتر هستند؟
- [آیت الله جوادی آملی] آیا چشم پوشی از حیات بعضی مصدومین یا عدم امداد رسانی به آنان که به منظور از بین بردن بیماریهای مهلک و مسری و پیشگیری از تلف شدن جمع زیادی از مردم آن منطقه صورت میگیرد، جائز است یا نه؟ در صورت جواز دیه دارد یا نه و بر عهده چه کسی می‌باشد؟
- [سایر] سلام علیکم؛ راستش من در مورد فضایلی که برای امام علی(ع) گفته می‌شود تردید دارم. چطور می‌شود کسی هر روز بتواند هزار رکعت نماز بخواند؟و همزمان به قدری در رکوع باشد که پاهایش خسته شود؟ چطور می‌شود با این‌گونه نمازها، بتوان تاریخ را به گونهای خواند که گویی با آن زندگی کرده؟ چطور می‌شود با خواندن 1000 رکعت نماز، کار کرد؟ چاه کند؟ به جنگ رفت؟ با اهل خانه صحبت کرد؟ من از شیعیان مولا علی هستم و اعوذ بالله قصد توهین و پایین آوردن مقام حضرتشان را ندارم، فقط میخواهم جوابی برای این شک و یا شبهه در ذهنم پیدا کنم.
- [سایر] اخیراً برخی اخبار و روایات در تأکید خواندن 51 رکعت نماز در شبانه روز را خواندهام، و در مقام تصدیق برایم مسلّم شده که از دست دادنِ منافع نوافل یومیّه خسران بزرگی است، امّا در مقام عزم و اراده، خصوصاً در مورد نوافل ظهر و عصر (8 رکعت هر کدام) احساس سستی میکنم، و بر نفسم بسیار سنگین و گران است. و چنانچه می‌دانید، در این موارد معمولاً انسان، خود را توجیه میکند که (من کار و درس و مطالعه دارم، و باید به اهمّ برسم). در حالیکه ائمّه و انبیاء که این اعمال را انجام میدادند و چنین سفارش کردند هم کار داشتند، و خود میدانستند که ظرفیّت و تواناییهای مردم به چه نحو است. در هر صورت میخواهم اگر می‌شود مطلب را به نحوی برایم بیان کنید که این اکراه و سنگینی نفس نسبت به نوافل یومیّه از من رخت بربندد، و بتوانم با شوق و رغبت به این عبادات گردن بنهم.
- [امام خمینی] بر اثر زیادی حجاج محترم در اغلب اوقات بلکه می‌شود گفت در تمام اوقات طواف، از پشت مقام طواف میکنند و چون نماز طواف باید در پشت مقام یا یکی از دو طرف آن خوانده شود بعضی از حجاج محترم ایرانی برای نماز دور یک نفر حلقهوار جمع میشوند که بتواند آن شخص نماز طواف را بخواند این عمل انعکاس خوبی در میان برادران اهل سنت ندارد و مزاحم طواف آنها می‌باشد آیا با این وضع نماز صحیح است یا وظیفه دارند بروند عقبتر البته با استفتائات، ص: 458 مراعات الاقرب فالاقرب که مزاحم دیگران نباشند؟
مسائل مرتبط از این مرجع
مسئله مرتبط یافت نشد
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله اردبیلی] اگر لباسی را بخرد و بعد از پولی که بابت ربا گرفته یا از پول حلالی که مخلوط با ربا است به صاحب لباس بدهد، اگرچه هنگام خریداری نیز قصدش این بوده که از این پول بدهد، پوشیدن آن لباس و نماز خواندن با آن جایز است؛ امّا اگر پول ربایی یا پول حلال مخلوط به حرام داشته باشد و به فروشنده بگوید که: (این لباس را با این پول میخرم) در صورتی که قیمت، پول معیّن باشد به گونهای که اگر بخواهد پول دیگری بدهد حق نداشته باشد، پوشیدن آن لباس حرام است و اگر بداند پوشیدن آن حرام است، نماز هم با آن باطل می‌باشد و اگر این طور نباشد که معمولاً در معاملات با پول، این‌گونه نیست، بلکه منظور و مقصود مقدار آن است نه شخص آن پوشیدن لباس جایز است.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر مجتهد اعلم در مسألهای فتوا دهد، مقلّد آن مجتهد، یعنی کسی که از او تقلید میکند نمیتواند در آن مسأله به فتوای مجتهد دیگر عمل کند. لازم به ذکر است که علاوه بر مواردی که مسأله بدون هیچ قیدی، ذکر شده، مواردی که در آن عباراتی نظیر (اقوی آن است)، (بنا بر اقوی)، (اظهر آن است) و (بعید نیست) و مانند آن به کار رفته است، فتوا می‌باشد. در این رساله در برخی از موارد کلمه احتیاط به کار رفته است؛ احتیاط بر سه قسم است: الف: احتیاط مستحب؛ در جاییست که قید (استحبابی) یا (مستحب) همراه احتیاط آمده است، مثل آن‌که گفته شود: (احتیاط مستحب آن است که پیش از نماز اذان و اقامه گفته شود). عمل به احتیاط مستحب، واجب نیست، بلکه شایسته است. ب: احتیاط واجب: در جاییست که قید (وجوبی) یا (واجب) همراه احتیاط ذکر شده باشد، مثل آن‌که گفته شود: (بنا بر احتیاط واجب باید برای قضای نماز آیات غسل کرد). عمل به این‌گونه احتیاط، واجب است و نمیتوان در آن به فتوای مجتهد دیگر رجوع کرد. ج: احتیاط مطلق: در جاییست که احتیاط، بدون هیچ قیدی بکار رفته است، مثل آن‌که گفته شود: (بنا بر احتیاط باید از آب قلیلی که بعد از برطرف شدن عین نجاست برای آب کشیدن چیز نجس روی آن میریزند و از آن جدا می‌شود اجتناب کرد). در احتیاط مطلق، مقلّد میتواند به احتیاط عمل نکند، بلکه مطابق فتوای مجتهد دیگر - با رعایت شرط اعلمیت نسبی - رفتار نماید. عبارت (محل اشکال است) نیز در موارد احتیاط مطلق به کار میرود.