بکارت
در منابع فقهی بیشتر در مورد انسان به ویژه زنان به کار رفته است و از آن در بابهاى طهارت، نکاح، شهادات، حدود و دیات سخن رفته است.
اگر بدون امتحان مذکور با ممکن بودن آن نماز به جا آورد، نماز باطل است هر چند بعد، ظاهر شود که خون بکارت بوده است مگر آن که به امید مطابقت با واقع نماز به جا بیاورد و در واقع هم همان باشد که امید داشته است.