اگر قطعه زمینی بر اساس توافق نامه و قرارداد حقوقی و قانونی جمهوری اسلامی ایران به شخص حقیقی و یا حقوقی، بر اساس انبوه سازی مسکن واگذار گردد و طرف قرارداد متحمّل هزینه های قابل توجّهی برای مقدّمات کار در آن زمین شده باشد و مجوّزهای لازم را گرفته باشد که بر اساس آن مجوّزها، مستحدثاتی ایجاد کرده است. آیا می توانند بدون اجازه و اطّلاع و رضایت طرف قرارداد، زمین مذکور را به افراد حقیقی یا حقوقی و یا نهاد دولتی واگذار نمایند و آیا بدون رضایت طرف اوّل، فسخ و ابطال قرارداد معامله ای که در واگذاری دوم انجام گرفته، صحیح است؟

بر تقدیر صحّت واگذاری اوّل اگر واگذاری به نحو معامله بوده است در صورت وجود یکی از اسباب خیار مثل شرط یا غبن، حقّ فسخ ثابت می شود وگرنه نمی توانند بدون رضایت طرفین معامله را فسخ و به دیگری واگذار کنند و صحّت و فساد معامله ی دوّم مبنی بر جواز فسخ معامله ی اوّل و عدم آن است.