پدری مادر پسرش را با ظلم و ستم مطلّقه و با زنی دیگر ازدواج می کند و پسر زن مطلّقه را تا سن چهارده سالگی نگه می دارد و پس از آن برای کارگری در مغازه ها می گذارد. اما خدای متعال به فرزند مذکور علم و تقوی عطا نمود، علاوه بر آبرو و وجهه اجتماعی، مایحتاج زندگی هم مرحمت فرمود. پدر مذکور ثروتش را به پسر زن دوّمی می بخشد. اکنون که درمانده و پیر شده و آن ها پس از قبضه کردن ثروتش به او اعتنایی نمی کنند، می خواهد به پسر زن مطلّقه اش تحمیل شود و مخارجش را از او بگیرد. آیا چنین شخصی درباره چنین پدر ستم کاری باز هم مسؤولیتی دارد؟

پدر واجب النفقه ی فرزندان است و در صورت فقر پدر و تمکّن فرزند بین فرزندان همسر اوّل یا دوّم، فرقی نمی کند.