خوراندن
غذا دادن را اطعام گویند. در فقه از آن در بابهای طهارت ، صوم ، حج ، جهاد ، تجارت ، نکاح ، کفّارات ، اطعمه و اشربه ، غصب و ارث سخن رفته است.
در صورتی که موجب از بین رفتن حیات طبیعی نشود جایز است و خون باقی مانده، حکم خون ذبیحه را دارد.